Foto: Shutterstock.











Klimaatalarmisten willen arme landen energiearm, verarmd, werkeloos en stervende houden.

Auteur: Paul Driessen.

Vertaling: Martien de Wit.

Enkele dagen voor de zesentwintigste Conferentie van Partijen in Glasgow, Schotland, kwamen paus Franciscus en president Biden in Rome bijeen om te praten over “inspanningen die zijn gebaseerd op respect voor de fundamentele menselijke waardigheid”, waaronder “de aanpak van de klimaatcrisis en zorg voor de armen”. Ze hadden Climate Change: The Facts 2017 moeten lezen voordat ze elkaar ontmoetten, vooral mijn hoofdstuk met kritiek op de energie- en klimaat-‘ethiek‘ van Zijne Heiligheid.

Het kernpunt: klimaatverandering als gevolg van menselijke activiteiten vormt geen catastrofale bedreiging voor mens of planeet.

Hun blinde focus op “door de mens veroorzaakte klimaatverandering” overdrijft sterk de kleine menselijke invloeden op klimaat en weer – en negeert de torenhoge energie- en voedselprijzen; de sporadische, onvoorspelbare aard van wind- en zonne-energie. En ook dat vele malen meer mensen sterven bij koud weer dan bij hittegolven in de zomer, vooral zieke en oudere mensen die het zich niet kunnen veroorloven hun huizen behoorlijk te verwarmen.

Bovendien is ‘zorgen voor de armen’ iets heel anders dan mensen uit de armoede halen – door hen te helpen gebruik te maken van overvloedige, betrouwbare, betaalbare, meestal met fossiele brandstoffen opgewekte energie om hun economische kansen te vergroten, banen te scheppen, en hun gezondheid, levensstandaard en levensduur te verbeteren. De meeste van de in Glasgow gepresenteerde ‘oplossingen’ zijn dan ook het tegendeel van respect voor de menselijke waardigheid, verbetering van de levensstandaard en het redden van levens.

Wat in Glasgow werkelijk wordt gepresenteerd is dodelijk koolstofimperialisme. Duizenden glitterati (puissant rijke, beroemde mensen) vlogen met privéjets naar Glasgow om zich bij zo’n 25.000 politici, klimaatdeskundigen, bureaucraten en activistische journalisten te voegen. Ze vertellen de wereld, “Wij doen niet aan opoffering. We leggen offers op aan jullie, gewone mensen.”

Maar zelfs het Internationaal Energieagentschap erkent dat elke ‘overgang’ van ‘gevaarlijke’ fossiele brandstoffen naar ‘schone, duurzame, hernieuwbare’ energie ongekende hoeveelheden metalen, mineralen en andere materialen zal vergen. Elektrische auto’s hebben drie keer zoveel koper nodig als benzineauto’s. Windturbines aan land hebben per megawatt 9 keer meer materialen nodig dan gasgestookte warmtekrachtcentrales, waaronder koper, ijzer, lithium, kobalt, zeldzame aardmetalen en beton; offshore-turbines hebben 14 keer meer materialen nodig. Dat betekent veel meer mijnbouw, verwerking, productie, afvalverwijdering en veel meer vernietiging van habitats dan ooit in de geschiedenis.

Maar klimaatfanatici die in Glasgow rondhangen, de wegen in Washington blokkeren, federale gebouwen bestormen of pijplijnen saboteren, staan niet toe dat er meer wordt gedolven, verwerkt of geproduceerd in de Verenigde Staten, Europa of de meeste andere moderne landen. Ze hebben zelfs grote koper-kobalt-nikkel afzettingen (essentiële Green New Deal materialen) in Alaska en Minnesota tot verboden terrein verklaard.

Zij eisen dat deze activiteiten ergens anders plaatsvinden – meestal in China of via Chinese operaties in Afrika, Azië en Latijns-Amerika… vaak met kinder- en slavenarbeid… met minimale of zonder vervuiling, veiligheid op de werkplek, eerlijke lonen, eerlijke handel, drooglegging van gedolven land, en andere wetten, ethische normen en richtlijnen voor menselijke waardigheid. Het is ook een weg naar een ecologische en economische ramp.

Zorgen over ‘verantwoord gewonnen’ materialen, onderdelen en producten gelden wel voor T-shirts, sneakers en koffie – niet voor windturbines, zonnepanelen, noodbatterijen en elektrische voertuigen om ‘de wereld te redden’.

Laat Boston Celtics center Enes Kanter op zijn schoenen en in zijn Twitter-video’s protesteren tegen verkrachting, gedwongen arbeid en sterilisatie, marteling, indoctrinatie en genocide van Oeigoeren. Nike, de NBA en de door klimaatobsessie geobsedeerde COP-26 angstzaaiers zullen graag zaken doen met Xi Jinping als het gaat om ‘schone, groene, hernieuwbare, duurzame’ energie. Dat al die mijnbouw en productie ergens anders ook gigantische hoeveelheden benzine, diesel, aardgas en steenkool – en broeikasgassen – met zich meebrengt, is evenmin relevant voor COP-26-ers.

Wacht maar niet op president Biden, paus Franciscus of klimaatgezant John Kerry om zich uit te spreken over deze klimaat- en mensenrechtenschendingen.

Net zo kwaadaardig is het dat westerse banken niet langer fossiele brandstoffen, kernenergie of zelfs hydro-elektrische energie zullen financieren. De Glasgow Financial Alliance for Net Zero van de VN heeft onlangs aangekondigd dat financiële groepen met een vermogen van 130 biljoen dollar zich ertoe hebben verbonden bedrijven te dwingen hun uitstoot te verminderen, door de financiering van projecten met fossiele brandstoffen te blokkeren, triljoenen dollars naar ‘hernieuwbare’ technologieën te sluizen en ‘paden‘ uit te zetten en eisen te stellen aan bedrijven en financiële instellingen om ‘zichzelf te herstructureren’.

“We beschikken nu over het essentiële gereedschap om klimaatverandering van de marge naar de voorgrond van de financiële wereld te verplaatsen, zodat bij elke financiële beslissing rekening wordt gehouden met klimaatverandering”, aldus een leider van de alliantie – “en zo het mondiale financiële systeem transformeert.”

De Amerikaanse Securities and Exchange Commission is van plan om regels aan te kondigen voor ‘koolstof openbaarmaking’ – maar niet voor het openbaar maken van informatie over kinder- en slavenarbeid, vernietiging van habitats en de slachting van vogels, vleermuizen en andere wilde dieren die zo nauw verbonden zijn met Green New Deal mijnbouw en wind- en zonne-installaties.

Nog schandaliger is dat het ministerie van Arbeid van de regering-Biden een regel heeft voorgesteld die beheerders van pensioenplannen en vermogensbeheerders expliciet zou opdragen om progressieve ideologieën en factoren op het gebied van milieu, maatschappij en bestuur (ESG) te ‘overwegen’ telkens wanneer ze beleggingen kiezen. Werknemers zouden standaard worden ingeschreven in wakkere ESG-fondsen, tenzij ze een andere optie kiezen.

Dat betekent dat je pensioengelden naar linkse doelen kunnen worden gesluisd, allemaal met de medewerking van de linkse Wall Street, bedrijfs- en politieke bondgenoten – en tot blijvend nadeel van de armen in de wereld.

Volgens deze en andere COP-26 agenda’s en verordeningen zou de levensstandaard in de VS, de EU, Canada en Australië een paar tandjes lager komen te liggen, op niveaus die links “eerlijker en billijker” acht voor huizen, reizen en diëten. Arme ontwikkelingslanden zouden zich moeten beperken tot het verbeteren van de levensstandaard van hun bevolking tot een niveau dat door uitgestrekte wind- en zonne-energie-installaties zou kunnen worden ondersteund. Geen fossiele of nucleaire energie voor hen.

Arme landen kunnen hun oogsten alleen verbeteren door agro-ecologie. Er zal geen financiering zijn voor tractoren, pesticiden, moderne kunstmest en grootschalige landbouw, of iets waarbij aardgas betrokken kan zijn.

Dit beleid is eco-imperialistisch, dodelijk, racistisch en blank supremacistisch. Maar de COP-26 menigte zal waarschijnlijk geen woord van bezorgdheid uiten, laat staan tegenstand; noch zullen ze het hebben over de energieschaarste, werkeloosheid, negentiende-eeuwse levensstandaard, welig tierende ziekten, primitieve landbouw met scheve arbeid, en vroegtijdige dood die hun beleid in stand houdt.

Om deze agenda te helpen uitvoeren, zullen Big Media en Big Tech alle vragen en meningsverschillen onderdrukken – en iedereen die probeert te debatteren over dergelijke ‘klimaatontkenning‘ ontmaskeren, de financiering blokkeren, de platformen, censureren en elimineren.

Het is geen wonder dat de Groep van 77 arme landen een ultimatum heeft gesteld. Zij zullen alleen instemmen met de klimaat/energiebeloften van Parijs-Glasgow als de rijke landen hen minstens 750 miljard dollar per jaar geven voor herstel, compensatie, verzachting en aanpassingshulp. De Afrikaanse landen en de coalitie van gelijkgestemde ontwikkelingslanden hebben in Glasgow een nog hoger bedrag voorgesteld: 1,3 biljoen dollar per jaar! Bovendien willen zij het geld in de vorm van subsidies, niet van leningen. Wie kan het hen kwalijk nemen?

“Afrika kan zijn toekomstige welvaart niet opofferen aan westerse klimaatdoelstellingen. Afrikanen hebben het recht om betrouwbare, goedkope energie te gebruiken,” in combinatie met hernieuwbare energiebronnen, aldus de Oegandese president Yoweri Museveni. Afrika beperken tot zonne- en windenergie zou armoede en dood betekenen. Dit geldt ook voor andere regio’s.

Het getal van 750 miljard dollar werd naar verluidt met stilzwijgen ontvangen door John Kerry. De Franse president Emmanuel Macron zei: “We moeten ons concentreren op het leveren van de 100 miljard dollar per jaar (die de rijke landen al hebben beloofd op de COP-21 in Parijs), voordat we beginnen te praten over enorme aantallen.” (Is 100 miljard dollar niet enorm?)

Ze hebben de eis van 1,3 biljoen dollar niet genoemd. Evenmin vroeg iemand zich af hoe deze ongelofelijke bedragen zullen komen van nu rijke landen die naar verwachting ook hun energieproductie en -gebruik, economieën, banen, levensstandaard en inkomsten zullen beperken – en desondanks met triljoenen dollars aan nieuwe hulp over de brug zullen komen.


Misschien is dat de reden waarom ze van plan zijn uw pensioenfondsen te gebruiken en elke bank en financiële instelling te dwingen te buigen voor hun klimaateisen. Het is tijd voor Afrikaanse, Aziatische en andere ontwikkelingslanden om hun eigen lot in handen te nemen, hun eigen energie te financieren – en tegen al die COP-26 aanwezigen te zeggen: “Let’s go, Brandon!” (een veelgebruikte slogan die bedoelt te zeggen: “F*ck off, Biden”).

***

Over de auteur

Paul Driessen is senior beleidsanalist voor het Committee For A Constructive Tomorrow (www.CFACT.org) en auteur van boeken en artikelen over energie, milieu, klimaat en mensenrechtenkwesties.

***

Bron hier.