Hoe deze “energiecrisis” anders is dan alle andere.

Auteur: F. William Engdahl.

De prijs van energie uit alle conventionele bronnen explodeert wereldwijd. Het is verre van toevallig, het is een goed georkestreerd plan om de industriële wereldeconomie, die al dramatisch is verzwakt door bijna twee jaar covid-quarantaine en aanverwante maatregelen, verder kapot te maken.

Wat we zien is een prijsexplosie van essentiële olie, kolen en nu vooral aardgas. Wat dit onderscheidt van de energieschokken van de jaren zeventig, is dat het zich deze keer ontwikkelt terwijl de bedrijfsinvesteringswereld, met behulp van het frauduleuze ESG-groene investeringsmodel (ESG staat voor environment, social en governance), desinvesteert in toekomstige olie, gas en kolen, terwijl OESO-regeringen verschrikkelijk inefficiënte, onbetrouwbare zon en wind bevorderen, die misschien al in de komende maanden tot een crisis van de industriële samenleving zullen leiden. Als er geen dramatische heroverweging van het beleid komt, plegen de EU en andere industriële economieën moedwillig economische zelfmoord.

Wat slechts een paar jaar geleden als vanzelfsprekend werd aanvaard, was dat de verzekering van een overvloedige, betrouwbare, efficiënte en betaalbare energie de economie definieert. Zonder efficiënte energie kunnen we geen staal, beton, mijnbouwgrondstoffen of andere zaken maken, die onze moderne economieën nodig hebben. In de afgelopen maanden is de wereldprijs van kolen voor elektriciteitsopwekking verdubbeld. De prijs van aardgas is met bijna 500% gestegen. De olieprijs gaat naar $90 per vat, het hoogste niveau in zeven jaar. Dit is een gepland gevolg van wat soms de Davos Great Reset of de Green Agenda zero carbon waanzin wordt genoemd.

Zo’n twee decennia geleden begon Europa een grote verschuiving naar – ten onrechte zo genoemde — hernieuwbare energiebronnen of groene energie, voornamelijk zonne- en windenergie. Duitsland, het hart van de EU-industrie, leidde de transformatie met de ondoordachte Energiewende van voormalig bondskanselier Merkel, waarbij de laatste kerncentrales van Duitsland in 2022 zullen sluiten en kolencentrales snel worden uitgefaseerd. Dit alles conflicteert inmiddels met de realiteit dat Groene Energie helemaal niet in staat is om grote leveringstekorten op te vangen. De crisis was volkomen voorspelbaar.

Nu krijgt men zijn trekken thuis

Met de wijdverbreide covid-lockdowns van industrie en reizen in 2020 daalde het aardgasverbruik in de EU dramatisch. De grootste gasleverancier van de EU, Gazprom uit Rusland, heeft in het belang van een ordelijke langetermijnmarkt zijn leveringen aan de EU-markt naar behoren verminderd, zelfs met verlies. Door een ongewoon milde winter 2019-2020 bereikte de gasopslag in de EU het maximum. Een lange, strenge winter heeft dat in 2021 zo goed als teniet gedaan.

In tegenstelling tot wat EU-politici beweren, heeft Gazprom geen politiek spel met de EU gespeeld om de goedkeuring van zijn nieuwe NordStream 2-gaspijpleiding naar Duitsland af te dwingen. Toen de vraag in de EU in de eerste zes maanden van 2021 weer steeg, haastte Gazprom zich om hieraan te voldoen en zelfs het recordniveau van 2019 te overschrijden, zelfs ten koste van het aanvullen van de Russische gasopslag voor de komende winter. Zie hier. 

Nu de EU vastbesloten is om een Groene Energie-agenda (Fit for 55), door te voeren en aardgas expliciet afwijst als een optie op lange termijn, terwijl ze tegelijkertijd steenkool en kernenergie uitfaseert, is het irrealisme van de denktank-klimaatmodellen die een 100% CO2-vrije, elektrische samenleving voorspiegelden in 2050, duidelijk geworden.

Omdat financiële investeerders in Wall Street en Londen het voordeel zagen van enorme winsten van de Groene Energie-agenda, in samenwerking met het Davos World Economic Forum om het belachelijke ESG-investeringsmodel te promoten, investeerden conventionele olie-, gas- en kolenbedrijven Hun winsten niet meer in een uitbreiding van de productie. In 2020 daalden de wereldwijde uitgaven aan olie, gas en steenkool met naar schatting $ 1 biljoen. Dat komt niet meer terug.

Nu BlackRock en andere investeerders ExxonMobil en andere energiebedrijven nagenoeg boycotten ten gunste van “duurzame” energie, veroorzaakten de vooruitzichten van een uitzonderlijk koude en lange winter in Europa en een recordgebrek aan wind in Noord-Duitsland, een paniekaankoop van gas op de LNG-markten begin september.

Het probleem was dat de bevoorrading te laat was, aangezien het meeste beschikbare LNG uit de VS, Qatar en andere bronnen die normaal beschikbaar zouden zijn, al aan China was verkocht, waar een even verward energiebeleid, inclusief een politiek verbod op Australische steenkool, heeft geleid tot fabriekssluitingen en een recent bevel van de regering om gas en steenkool ‘tegen elke prijs’ veilig te stellen. Qatar, LNG-exporteurs uit de VS en anderen hebben zich massaal op Azië gericht en hebben de EU letterlijk in de kou laten staan.

Deregulering van energie

Wat weinigen begrijpen, is hoe de huidige groene energiemarkten worden gemanipuleerd om speculanten zoals hedgefondsen of investeerders zoals BlackRock of Deutsche Bank te bevoordelen en energieverbruikers te straffen. De hoofdprijzen voor aardgas dat in Europa wordt verhandeld, het Nederlandse TTF-futurescontract, wordt verkocht door de in Londen gevestigde ICE Exchange. Het speculeert over de toekomstige groothandelsprijzen voor aardgas in de EU over een, twee of drie maanden. De ICE wordt ondersteund door onder meer Goldman Sachs, Morgan Stanley, Deutsche Bank en Société Générale. In deze markt worden gasfuturescontracten of derivaten verhandeld. .

Banken of anderen kunnen speculeren voor centen op de dollar, en toen het nieuws losbrak over hoe laag de gasopslag in de EU voor de komende winter was, grepen speculanten hun kans. Begin oktober waren de futuresprijzen voor Nederlands TTF-gas in slechts enkele dagen met een ongekende 300% geëxplodeerd. Sinds februari is het veel erger, aangezien een standaard LNG-lading van 3,4 biljoen BTU (British Thermal Units) nu $ 100-120 miljoen kost, terwijl de kosten eind februari minder dan $ 20 miljoen waren. Dat is een stijging van 500-600% in zeven maanden.

Het onderliggende probleem is dat, in tegenstelling tot het grootste deel van de naoorlogse periode, sinds de politieke promotie van onbetrouwbare en dure “hernieuwbare energiebronnen” uit zonne- en windenergie in de EU en elders (bijv. Texas, februari 2021), elektriciteitsmarkten en hun prijzen opzettelijk zijn gedereguleerd om groene alternatieven te promoten en gas en kolen te verdrijven met het dubieuze argument dat hun CO2-uitstoot de toekomst van de mensheid in gevaar brengt, als deze niet wordt teruggebracht tot nul in 2050.

De prijzen voor de eindverbruiker worden bepaald door de energieleveranciers die de verschillende kosten onder concurrerende voorwaarden integreren. De duivelse manier waarop de elektriciteitskosten in de EU worden berekend, naar verluidt om inefficiënte zonne- en windenergie aan te moedigen en conventionele bronnen te ontmoedigen, is dat, zoals de Franse energieanalist Antonio Haya het uitdrukte, “de duurste centrale van degenen die nodig zijn om aan de vraag te voldoen (marginale centrale) de prijs voor elk uur productie voor alle productie die in de veiling is geëvenaard.” Zie hier.  Dus de huidige aardgasprijs bepaalt de prijs voor in wezen gratis hydro-elektrische elektriciteit. Gezien de stijgende prijs voor aardgas, is dat bepalend voor de elektriciteitskosten in de EU. Het is een duivelse prijsarchitectuur die speculanten ten goede komt en consumenten belast, inclusief huishoudens en de industrie.

Een fundamentele verzwarende oorzaak voor de recente tekorten aan overvloedige steenkool, gas en olie is het besluit van BlackRock en andere wereldwijde fondsen om investeringen van olie, gas of steenkool – allemaal volkomen veilige en noodzakelijke energiebronnen – te ontmoedigen om een opbouw van uiterst inefficiënte en onbetrouwbare zon of wind. Ze noemen het ESG-beleggen. Het is de nieuwste rage op Wall Street en andere financiële markten in de wereld sinds BlackRock CEO Larry Fink in 2019 toetrad tot de raad van bestuur van het Klaus Schwab World Economic Forum. Ze richtten ESG-certificatie bedrijven op die ESG ‘politiek correcte’ ratings toekennen aan aandelenbedrijven, en het straffen van degenen die zich niet aan de regels houden. De stormloop op ESG-beleggingen heeft voor Wall Street en vrienden miljarden opgeleverd. Het heeft ook een rem gezet op de toekomstige ontwikkeling van olie, kolen of aardgas voor het grootste deel van de wereld.

De ‘Duitse ziekte’

Nu, na 20 jaar dwaze investeringen in zonne- en windenergie, is Duitsland, ooit het vlaggenschip van de EU-industrie, het slachtoffer van wat we de Duitse ziekte kunnen noemen. Net als de economische Nederlandse Ziekte heeft de gedwongen investering in Groene Energie geleid tot een gebrek aan betrouwbare betaalbare energie. Alles voor een onbewezen 1,5C-claim van IPCC die geacht wordt een einde te maken aan onze beschaving tegen 2050 als we er niet in slagen om Zero Carbon te bereiken.

Om die EU-agenda voor groene energie vooruit te helpen, zijn land na land, op een paar uitzonderingen na, begonnen met de ontmanteling van olie, gas en kolen en zelfs kernenergie. De laatst overgebleven kerncentrales van Duitsland zullen volgend jaar definitief sluiten. Nieuwe kolencentrales, met de nieuwste state-of-art scrubbers, worden gesloopt nog voordat ze zijn gestart.

Absurdistische beleid

In 2011 nam de regering-Merkel een energiemodel, ontwikkeld door Martin Faulstich en de staatsadviesraad voor het milieu (SRU), waarin werd beweerd dat Duitsland tegen 2050 100% hernieuwbare elektriciteitsopwekking zou kunnen bereiken. de bouw van kolencentrales met koolstofafvang en -opslag (CCS). Daarmee werd Merkels catastrofale Energiewende geboren. De studie voerde aan dat het zou werken omdat Duitsland contracten zou kunnen sluiten om overtollige, CO2-vrije, hydro-elektrische energie van Noorwegen en Zweden te kopen.

Nu met extreme droogte en een hete zomer, zijn de waterkrachtreserves van Zweden en Noorwegen gevaarlijk laag in de winter, slechts 52% van de capaciteit. Dat betekent dat de elektriciteitslevering naar Denemarken, Duitsland en nu het VK in gevaar is. En om het nog erger te maken, Zweden is verdeeld over het sluiten van zijn eigen kerncentrales die 40% van de elektriciteit leveren. En Frankrijk debatteert over het snijden van maar liefst een derde van zijn kerncentrales, wat betekent dat die bron voor Duitsland ook niet zeker zal zijn. [Noot vertaler: Het Franse beleid heeft inmiddels een U-bocht gemaakt. Macron heeft een renaissance van kernenergie aangekondigd.]

Al op 1 januari 2021 werden 11 kolencentrales met een totale capaciteit van 4,7 GW stilgelegd vanwege een door de Duitse regering opgelegde uitfasering van kolen. Het duurde slechts 8 dagen toen verschillende kolencentrales opnieuw op het net moesten worden aangesloten vanwege een langdurige periode van weinig wind. In 2022 zal de laatste Duitse kerncentrale sluiten en zullen meer kolencentrales permanent sluiten, allemaal voor het groene nirvana. In 2002 was Duitse kernenergie een bron voor 31% van de energie, koolstofvrije elektrische energie.

Wat betreft windenergie die het tekort in Duitsland oplost, zullen in 2022 zo’n 6000 windturbines met een geïnstalleerd vermogen van 16 GW worden ontmanteld vanwege het aflopen van de terugleveringssubsidies voor oudere turbines. Het aantal goedkeuringen van nieuwe windmolenparken wordt geblokkeerd door toenemend maatschappelijk verzet en juridische problemen met de geluidsoverlast en andere factoren. Een vermijdbare catastrofe is in de maak

In plaats van de flagrante gebreken in hun Groene Energie-agenda toe te geven, was de reactie van de EU-commissie in Brussel de aankondiging van een versterking van het beleid, alsof het probleem aardgas en steenkool was. EU-klimaattsaar Frans Timmermans verklaarde absurd: “Als we vijf jaar eerder de green deal hadden gehad, zouden we niet in deze positie zijn omdat we dan minder afhankelijk zouden zijn geweest van fossiele brandstoffen en aardgas.”

Als de EU doorgaat met die zelfmoordagenda, zal ze binnen een paar jaar in een gedeïndustrialiseerde woestenij terechtkomen. Het probleem is niet gas, kolen of kernenergie. Het is de inefficiënte Groene Energie uit zon en wind die nooit stabiele, betrouwbare stroom zal kunnen leveren.

De Groene Energie Agenda van de EU, de VS en andere regeringen, samen met de door Davos gepromote ESG-investeringen, zullen alleen garanderen dat naarmate we verder gaan, er nog minder gas of kolen of kernenergie zal zijn om op terug te vallen als de wind stopt, hydro-elektrische waterreservoirs leeg zijn of er gebrek aan zonneschijn is.


Men hoeft geen raketgeleerde te zijn om te beseffen dat dit een weg naar economische vernietiging is. Maar dat is in feite het doel van de VN 2030 “duurzame” energie of de Davos Great Reset: bevolkingsvermindering op grote schaal. Wij mensen zijn de kikkers die langzaam gekookt worden. En nu rakelen de boven ons gestelden het vuurtje nog verder op.

***

F. William Engdahl is strategisch risicoadviseur en docent, hij heeft een graad in politiek aan de Princeton University en is een bestsellerauteur over olie en geopolitiek, exclusief voor het online tijdschrift “New Eastern Outlook”, waarin dit artikel oorspronkelijk werd gepubliceerd. Hij is een onderzoeksmedewerker van het Center for Research on Globalization.

***

Bron hier..









EU