Shutterstock.











Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

In zijn jongste boek In Dialoog Links en Rechts voert Sid Lukassen, historicus en filosoof, een aantal gedachtewisselingen met diverse meer of minder bekende opiniemakers en publicisten. Het doel is om elkaar beter te leren begrijpen en vooroordelen weg te nemen. In één van deze gedachtewisseling, die met Ronald van Raak, filosoof, lid TK voor SP en historicus, schreef Lukassen verspreid over meer pagina’s:

Vrijheid valt samen met macht omdat beide neerkomen op het vermogen om een gewenst effect te bewerkstelligen. Om macht te verwerven moet je zelf de oorzaak zijn van het gewenste effect. Om het gewenste effect te bereiken moet je weten of jouw handeling het gewenste [causale JH] effect wel of niet dichterbij brengt. Hiervoor moet je je omgeving begrijpen. We leven in een heelal dat onderhevig is aan vaste natuurwetten. Als het doel is om een vliegtuig te bouwen, dan kunnen we niet de natuurwetten aanpassen. Maar we kunnen het vliegtuig zo aanpassen dat het compatibel is met de natuurwetten en het kan opstijgen. Deze aanpassing weerhoud mij er niet van om het vliegtuig te beheersen, zo lang ik de effecten van de zwaartekracht en andere natuurwetten maar ken en begrijp. We spreken van willekeur, als de causaliteit te complex wordt om de uitkomst van handelingen te kunnen voorspellen.

Dit zijn interessante bespiegelingen die ook van toepassing zijn op het klimaatbeleid. Immers, dit beleid veronderstelt dat de aardse temperatuurstijging tot ten hoogste 1,5 graad C beperkt kan worden vóór het jaar 2100 als in 2050 de CO2-emissie door alle ondertekenaars van Parijs 2015 voor tenminste 95% is verminderd. Hebben al die ondertekenaars de macht om dat gewenste doel te bereiken en zijn ze oorzaak van dat gewenste effect? Kennen al die ondertekenaars het causale effect van CO2-emissievermindering om hun macht te effectueren? Zij moeten dan immers de natuurwetten hebben doorgrond die hieraan ten grondslag liggen. Is dit ook zo? Zo langzamerhand wordt zichtbaar dat hiervan geen sprake is, wel dat de causaliteit te complex is om de uitkomst van hun maatregelen correct te kunnen voorspellen. Er treedt als gevolg daarvan willekeur op die ampel ruimte biedt aan angst zaaien, bevooroordeeldheid, juridische willekeur, politisering, ideologische machtsvorming en belangenverstrengeling zoals aan de klimaattafels is gebleken. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het verdienmodel van het Eco Industrieel Complex over de rug van de buiten spel gezette burger. Die willekeur blijkt ook uit de kritiekloze selectiviteit bij vele media in hun berichtgeving over klimaatgerelateerde zaken. Immers, de rapporten van het IPCC verhullen ditzelfde kennishiaat mede als gevolg van hun eenzijdige mandaat dat natuurlijke oorzaken van klimaatverandering uitfiltert ten gunste van menselijke oorzaak. Vele media volgen kritiekloos het IPCC op grond van het onwetenschappelijke autoriteitsargument, de fraude van de 97%-consensus en de frauduleuze hockeystickgrafiek. Het volgende zal dan ook geen verbazing wekken:

We moeten vrijheid, keuzes en alternatieven bezien als een spinnenweb van een bovenklasse [elite JH]. Hun web, [macht JH], bedekt alles en wij gewone burgers hebben hooguit een klein hokje vrijheid. Binnen dit hokje vallen de zaken onder onze eigen causale invloed. Hoe groter de overlap is van dat web, hoe kleiner ons vrije hokje. Willen wij echt vrij zijn dan moeten we het web omver werpen en zelf een web bouwen. De mensen die het web beheersen zijn vrij, de anderen zijn slaven.

Die slaven, die zijn wij, de vrijwel rechteloos gemaakte, maar gedwongen de rekening betalende burgers.

Hierop volgt een reactie van Ronald van Raak:

Misschien sluit dit aan bij het idee van Spinoza, dat vrijheid te maken heeft met volharden in het eigen bestaan. Jezelf niet te veel afhankelijk te maken van de Overheid en ook niet van de markt, maar zo veel mogelijk in eigen hand nemen. Dit is wat ik probeer te doen in de politiek. Mensen uit hun hokjes halen en samen in actie komen. Juist in dit activisme ligt de basis voor bevrijding.

Geen slecht idee, bevrijding a la die in 1863 wellicht? Dit brengt mij op de constatering dat door het ontbreken van voldoende begrip van de natuurwetten van het klimaat, lees: het ontbreken van bewijs (evidence) voor de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) tot een dogma is verworden. Dit begint zich na 30 jaren boude voorspellingen te wreken nu al die voorspelde rampen niet zijn uitgekomen. Ook bij het IPCC dringt dit feit door. Zie hier dit commentaar op het jongste IPCC-rapport:

Het VN-klimaatpanel lijkt inderdaad opzettelijke en systematische vooringenomenheid te vertonen in welke standpunten, studies en gegevens al dan niet worden opgenomen in zijn invloedrijke rapporten, vertelden meerdere auteurs aan The Epoch Times in een reeks telefonische en video-interviews. Een deel van het probleem is volgens Connolly dat het IPCC het mandaat heeft om een wetenschappelijke ‘consensus’ te bereiken.

Het mandaat betrof immers alleen het onderzoek naar menselijke invloed, met uitsluiting van natuurlijke. Het gevolg is dat het IPCC pseudowetenschap bedrijft. Vanzelfsprekend is er sprake van menselijke invloed. Daar is men het over eens. Alleen, hoe kan die dominant worden verklaard, waar de natuurlijke invloed als veelzijdige tweede component van klimaatschommelingen systematisch wordt buitengesloten?

Gavin Schmidt, waarnemend senior adviseur voor het klimaat bij de NASA en directeur van het Goddard Institute for Space Studies, was ook onverbloemd over het nieuwe artikel. “Dit is totale onzin waar geen zinnig mens tijd aan zou moeten verspillen,” zei hij tegen The Epoch Times. Maar zelfs Schmidt, een vooraanstaand voorstander van de hypothese dat de opwarming door de mens wordt veroorzaakt, heeft toegegeven dat de modellen van het IPCC onnauwkeurig zijn geweest. “Je komt uit op cijfers voor zelfs de nabije toekomst die krankzinnig eng zijn – en verkeerd,” aldus Schmidt in het tijdschrift Science.

Bron

Dit alles brengt ons op de vraag of kinderen en adolescenten wel gevestigde klimaatwetenschap, dus de aannemelijke, (C) AGW-hypothese, wordt onderwezen Ik vrees het ontkennende antwoord. Ondanks deze bezwaren toch de tot op heden de onaannemelijk gebleken klimaathypothese onderwijzen is dan beter te definiëren als indoctrinatie. Helemaal door de actieve inzet van kinderen met hun beletterde lappen textiel en kartonnen borden waarop zij slaafs de hun voorgekauwde protesten kwijt kunnen.

Tijdens een van de vele strubbelingen om de macht in het oude Rome bedacht een stel oproerkraaiers een list: tijdens een drukbezochte wagenrace stuurden ze een stel kinderen de baan op die met spandoeken en leuzen schreeuwden om regime change. De gedachte was dat zelfs de Romeinse autoriteiten niet zó wreed waren dat ze op een groep kinderen zouden inhakken.

Je zou haast denken: een , wel heel stokoude, vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken. Regime change. Welk? Zie verder:

Het lijkt erop dat de links-progressieve krachten die de Nederlandse media beheersen, deze les bewust of onbewust ter harte hebben genomen.

Sla een beetje krant open tegenwoordig, en elke kwestie wordt gereduceerd tot pubers met spandoeken die jengelen dat ze op school niets leren over de slavernij, dat hun toekomst wordt verpest door vervelende mensen die nog wel barbecuëen en heteroseksuelen die het wagen om een auto met een verbrandingsmotor te bezitten.

Die jengelende pubers worden soms heilig verklaard en aanbeden als waren zij de klimaatverlosser zelve. Denk aan Greta Thunberg.

De PvdA en GroenLinks hebben massaal ingezet op de ideologie van forever young en hebben nu samen nog geen twintig zetels. Kranten als NRC en de Volkskrant zijn weliswaar zeer begaan met de jeugd uit de grote stad, maar ook geen schim meer van hun vroegere zelf. Nee, met die obsessie voor [i.p.v. met JH] de progressieve jeugd schieten de instituten in Nederland zichzelf behoorlijk in de voet, en dat is bijna kinderlijk naïef.

Bron EW mogelijk achter betaalmuur.


Thans is een goed moment om het klimaatdogmatisme en de pseudowetenschap van het IPCC de rug toe te keren, de oren te sluiten voor over het paard getilde pubers, zich te verliezen in ideologisch misplaatste bang makerij en terug te keren naar de bewezen succesvolle robuuste wetenschapsbeoefening die wij sinds eeuwen kennen.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

 

***