Shula Ryxman (NPO), schermafbeelding.












Mediawet dode letter.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Wat opvalt is dat met name aanhangers van de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) zo heftig critici van deze hypothese buiten de deur houden. Ze grijpen hierbij naar het oeroude middel: censuur en boycot. Zie bijvoorbeeld het lot van PVV, FvD en JA21.

Lezen we op wikipedia over Hans Labohm dan zien we iets soortgelijks:

Door de kranten NRC Handelsblad en de Volkskrant worden de standpunten van Hans Labohm actief uit de krant geweerd. Chef-wetenschap Martijn van Calmthout van de Volkskrant is van oordeel dat klimaatsceptici het grote publiek trachten te misleiden door middel van achterhaalde standpunten en weigert daarom mensen als Hans Labohm en Theo Richel van De Groene Rekenkamer nog op te voeren in zijn krant. Dit standpunt leidde tot de kritiek van Frits Bolkestein dat er censuur gepleegd wordt. Op zijn eigen website verwijdert Labohm de reacties die fouten aanwijzen in zijn artikelen, kritiek geven op zijn visie, of zijn argumentaties weerleggen. Hij omschrijft dergelijke reacties als “spam” of “trolreacties”, weigert de discussie aan te gaan of in te gaan op de weerleggingen die in die reacties aangehaald worden.

Echter, in werkelijkheid is het beleid van Labohm:

Mijn beleid is het weigeren en blokkeren van reacties van respondenten die onder fantasienamen en e-mailadressen en steeds weer nieuwe ip-adressen proberen zich toegang te verschaffen tot de reactie-rubriek van Climategate.nl. Maar er blijft nog genoeg discussie over. In feite is Climategate.nl de enige website in Nederland waar een serieuze klimaatdiscussie wordt gevoerd. Bovendien is Climategate.nl niet bedoeld als podium voor klimaatalarmisten. Daarvoor zijn allerlei andere podia in overvloed beschikbaar. De missie van Climategate.nl is de strijd tegen de klimaathysterie.

Pogingen om die onjuistheid in Wiki te herstellen werden tot drie maal toe gewist en weer vervangen door de oorspronkelijke tekst. Er zijn kennelijk “klimaatwaakhonden” actief. Pesterij en censuur.

Waaraan ik wil toevoegen dat deze klimaathysterie onderdeel is van de linkse overmacht bij de meeste media. Een veelzeggend voorbeeld hiervan is deze vorm van censuur.

Hagoort:

Henk Hagoort, tot voor kort baas van de Nederlandse Publieke Omroep, heeft diverse malen toegegeven dat hij geen objectieve verslaggeving over het klimaat wil. Hij vindt dat NPO de Nederlandse politiek moet aansporen om feller op te treden tegen klimaatverandering. Tijdens een radiodiscussie (Dit is de dag, 23 november 2015) zei Hagoort dan ook te weigeren programma’s te maken die aan de orde stellen of er eigenlijk wel een klimaatprobleem is.

Bron.

Hoe dit gestalte kreeg blijkt uit deze discussie tussen Arend Joustra hoofdredacteur van EW en Henk Hagoort over neutrale journalistiek:

Eerst het begrip agitprop: Het begrip ‘agitprop’ komt uit het Russisch en is een samentrekking van de begrippen ‘agitatie’ en ‘propaganda’. De Russische communisten gebruikten agitprop honderd jaar geleden om de Russische bevolking te injecteren met de communistische ideologie. Waarbij de agitatie was bedoeld om mensen emotioneel over de streep te trekken en de propaganda de geest moest hersenspoelen. De publieke omroep (NPO) is met iets dergelijks bezig. Aldus Joustra in hetzelfde artikel.

Bron.

Dit kunnen we wel zeggen. In aanloop naar de COP26 in Glasgow is deze agitprop nu een dagelijks thema in het NOS journaal en ook in andere programma’s op de NPO. Spreek maar gerust van een tsunami aan klimaatagitprop om ons bang te houden. Het houdt maar niet op:

De voorzitter van de raad van bestuur van de NPO, Shula Rijxman, hoopt met een regelmatig terugkerend programma dat het onderwerp duurzaamheid en klimaat structureel aandacht krijgt. […] Het programma moet volgens Rijxman niet alleen maar beschrijven hoe het klimaat onder druk staat, maar ook de waarheden en onwaarheden daarover aan het licht brengen. Met name nepnieuws en niet-feitelijke onderzoeken krijgen volgens de voorzitter nu te veel aandacht. Ze wil zich er hard voor maken dat zaken van beide kanten worden belicht.

Bron.

We zullen het zien. Gegeven de voornoemde eenzijdige berichtgeving die door Hagoort expliciet als staand beleid is ingevoerd, verwacht ik een knieval voor de linkse macht die obsessief elke aantasting vreest om redenen die Sid Lukassen in zijn boek Links en Rechts in dialoog. Die dialogen zijn interessant en open zonder elkaar voor nazi, fascist, racist, islamofoob en dergelijke kwalificaties uit te maken. We zien de vrees voor verlies van macht bij links in de inmiddels vastgelopen pogingen tot een Kabinetsformatie o.b.v. dominant links terwijl de verkiezingsuitslag ten gunste van rechts uitpakte. Uitsluiting werd met ondemocratische ijver toegepast om maar de macht van links te behouden. Een illustratief voorbeeld van die obsessie die Lukassen in zijn boek belicht, ging zo:

Van laatstgenoemde [Zihni Özdil, voormalig kamerlid van GroenLinks] is bekend dat hij bakken stront over zich heen kreeg -van linkse geloofsgenoten welteverstaan-. Nadat het Kamerlid breed lachend een selfie postte op sociale media van ons tweeën [Sid Lukassen dus], waren vele reacties extremistisch en haatdragend. Dit verklaart waarom weinigen bereid zijn de intellectuele degens te kruisen met andersdenkenden uit angst om zulke gedachten podium te geven. Als je dan doorvraagt hoor je vanuit links dat er “niet aan voorwaarden is voldaan van een respectvol gesprek.” Vraag je nog verder door, dan blijkt dat ze je mening überhaupt respectloos vinden. Dit is omdat je waagt kritiek te hebben op minderheden die in hun ogen worden verdrukt door de kapitalistische en racistische krachten van het systeem. Deze methode is eerder toepast op Pim Fortuyn en Hirsi Ali – door niet in te gaan op de problemen die zij blootlegden, maar voortdurend de vraag te stellen: “Moet je dit wel zeggen? Is dit wel respectvol?” Zo wordt het vrije denken geknecht in naam van ‘goed fatsoen’, waarbij goed fatsoen dan gelijkstaat aan conformisme.

Ook wanneer je het waagt om kritiek te hebben op aanhangers van de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) wordt deze methode in stelling gebracht, soms gepaard in heilige verontwaardiging geuite kwalificaties als klimaatontkenner of het kwaadaardiger denier, een term gereserveerd voor holocaustontkenner. Boycotten, zwart maken en censureren vormen deel van deze strategische methode. Het is de gebruikelijke kost die fatsoenlijke discussie uit de weg gaat, uit vrees voor machtsverlies van links. We geven Lukassen weer het woord:

In mijn brieven zette ik mij in voor een inhoudelijk debat wat niet hetzelfde is als een verzoenend debat. Maar dan wil ik wel dat beide kampen evenveel macht krijgen.

Deze machtsongelijkheid zien we op de werkvloer, in de media en bij de gevestigde instituties. De bouw van een Nieuwe Zuil is eenvoudigweg het streven van het realistische bevolkingsdeel om evenveel vrijheid en invloed te hebben als de Linkse Kerk. Desalniettemin zien linksprogressieven de bouw van een tegenzuil niet graag gebeuren. Daarom beschuldigen ze de rechts realisten van bubbelvorming en enclavevorming. Terwijl zij er niet over peinzen hun machtsmachines en ivoren torens te verlaten.

Dit sluit naadloos aan op de eerder genoemde obsessie voor machtsbehoud door boycotten, zwart maken en censureren waarmee dit artikel opende. Machtsmachinaties noem ik het. Lukassen vervolgt:

Hoe bereik je mensen buiten je eigen bubbel waar de media en bewustzijnsindustrieën je proberen dood te zwijgen, is onoplosbaar binnen de machtsmechanismen van de huidige Westerse democratieën. Dit is des te sterker het geval nu ook de sociale media door Silicon Valley zijn ingekapseld[…] Tegelijkertijd worden kijkers bewust geprogrammeerd door de mainstream media.

Iets wat o.a. de NPO met veel verve aan het uitvoeren is.

Het lijkt er sterk op dat ook Rutte en Kaag volledig zijn ingekapseld en geprogrammeerd door bovengenoemde machtsmechanismen. Beiden hebben tenminste alle oorspronkelijke principes van hun partijen waarvoor ze hadden moeten staan, verloochend en verruild voor kritiekloos meegaan in de klimaathysterie. Deze politici zijn niet langer te vertrouwen, maar laten ons land onderwerpen door het Eco Industrieel Complex waarin voornamelijk het WEF en de milieuorganisaties de dienst uitmaken. Partijen als D66 en GroenLinks geven politieke uitvoering van dit streven naar hegemonie van links en het denivellerende verdienmodel. Hoe belangen elkaar kunnen vinden.

Naast boycotten, zwart maken en censureren doet woke zijn intrede om burgers en politici in een gewenste richting te dwingen om ze dan volledig in te kapselen. Woke is agressief en ronduit dictatoriaal, een kopie van wat eerder in de vorige eeuw gebeurde bij de twee grote dictaturen.

Dit is waarom Nederland geen Charlie Hebdo-traditie heeft. Wat een angst voor vrijheid. Wat een vrees voor satire. Wat een armoede. (En deze benepenheid is zeker niet het monopolie van D66) Maar wel van de heersende lichtgeraaktheid waarvan duidelijk is uit welke hoek deze komt. Het is nog net geen censuur, maar het ontbreken van een Charlie Hebdo-traditie wijst eerder op zelfcensuur. Waar is men toch zou bang voor? De bakken stront, uitgekafferd worden met termen als nazi, fascist, racist etc. termen niet afkomstig uit rechts kringen en mensen die normaal willen van gedachten wisselen. Hoe komt het dat men zo bang is voor links? Hoe komt het toch dat men zo angstvallig in de politiek correcte schulp kruipt?


Karakterloosheid, vrees voor verlies carrière of onderzoeksgeld en zelfbehoud lijken mij het antwoord. Hierbij gevoegd de agressie van deze ideologie en de onbezonnenheid van Overheden – vaak Kabinetten Rutte – om allerlei klimaat- en energiemaatregelen, veelal op Europees niveau, te tekenen. Hier betalen we nu de prijs voor door woningtekort als gevolg van immigratiesolidariteit, het non-probleem van stikstof en de klimaathysterie. Dit vormt de machtsbasis van links en zal nooit worden losgelaten. Het woke-gedoe bovendien versterkt conveniërend (zelf)censuur, boycot en demoniseren.

En de burger? Die wordt gemangeld door dat machtsmechanisme, want hij draait op voor de kosten van die machtsmachinaties. Jaar op jaar stijgt de energierekening. De belofte van gratis stroom lokte de burger de fuik in. Nu kan de burger niet meer terug.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).