Gewoon een Prinsjesdag terwijl de democratie op apegapen ligt

Het zou alarmerend moeten zijn dat het vertrouwen in de democratie van alle kanten zo slinkt, schrijft Constanteyn Roelofs. Het feestje van de constitutionele monarchie kan hem daarom maar weinig bekoren.

22-9-2021

Tja, Prinsjesdag, wat moeten we daar nou weer van vinden? Veel vind ik niet van het gebruikelijke praatje over Nederland dat voor Grote Uitdagingen Staat maar waar we Toch Met Z’n Allen Het Beste Van Maken. Er gaat weer veel goed, er kan weer veel beter en we moeten met z’n allen weer gaan verbinden komend jaar.

Wekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs (1989) de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.

Het was misschien ergens weer opvallend dat de klimatologische schommelingen die zich op een schaal van eeuwen afspelen weer als heel urgent worden verklaard, terwijl de migratiecrisis – 1.200 nieuwe statushouders per week – vooral als een kans wordt gezien, maar goed, dat is nu eenmaal de mode in Den Haag. Klimaat is in.

Ik vond ook niet veel van de hoedjes of de inmiddels oersaaie pogingen tot ludieke outfits met statements van de Partij voor de Dieren en om nou voor de zoveelste keer te gaan zeuren over het feit dat de h.h. ministers gehuurde vestjes in hun morning coats hebben waardoor ze eruit zien als getuigen op een saai huwelijk… Nee. Het gleed allemaal een beetje langs mij af, deze Prinsjesdag.

Vrolijk doorregeren

Misschien voelde het allemaal gewoon een beetje suffig, zo’n Prinsjesdag nu de democratie al zes maanden op apegapen ligt zonder uitzicht op verbetering. De regering gaat vrolijk door met het managen van de boel, poppetjes treden aan, poppetjes treden af, het gaat allemaal goed met de economie en verder mort het volk – en niet alleen het volk: het opvallendste detail van gister was misschien wel dat de Raad van State klaagde dat onder Rutte het strooien met miljarden zonder plan of democratische controle tot wel erg on-Nederlandse proporties was uitgegroeid en dat dat toch wel zorgelijk was. Maar wat is er aan te doen?

Zoals de Koning al in de Troonrede zei: het kabinet is misschien wel demissionair, maar de urgente zaken kunnen niet wachten. Dus men regeert toch maar vrolijk door. Het zou alarmerend moeten zijn dat het vertrouwen in de democratie van alle kanten zo slinkt, en misschien kan het feestje van de constitutionele monarchie me daarom maar minder bekoren. 

Lees meer over Prinsjesdag: Feestbegroting voor klimaatfanatici, Defensie krijgt treurige fooi

Witte rook

Nee, ik droomde een beetje weg deze Prinsjesdag en hoopte op betere tijden voor de Nederlandse politiek, of, als het niet te veel gevraagd is, gewoon een regering waar we wat mee kunnen, in plaats van de demissionaire bende met een missie die we nu hebben.

Ik dagdroomde een beetje over een creatieve oplossing naar Roomsche snit, aangezien de crème de la crème van de Nederlandse politiek toch in één kerk verzameld was: dat Johan Remkes de deuren op slot zou doen en het de hoge heren en dames maar onderling zou laten uitvechten deze keer, totdat ze eruit waren wie de nieuwe premier zou worden en hoe we de boel de komende vier jaar gaan regelen.

Gewoon, een soort concilie: als het voor Rome werkt, werkt het vast ook voor Nederland. Maar helaas. Geen witte rook: we gaan gewoon door met z’n allen waar we mee bezig zijn.

ELSEVIER