Het is vechten tegen de bierkaai om mensen wakker te schudden....
BLIJF MET JE POTEN VAN DE KINDEREN AF!!!
(Door: “Helena”)
“Na 240.000 spuiten kan vaccineren in de regio alleen nog op A18 Bedrijvenpark in Wehl”, kopte de Gelderlander op 24 augustus jl., maar dit is natuurlijk pertinent onjuist! De prikminister heeft allang overal in de regio de spuitbussen in stelling gebracht, die overal op markten en in achterstandswijken opduiken en daar al weken actief zijn zonder afspraak. Ook de scholen kunnen er niet aan ontkomen, er worden zelfs GGD-‘coaches’ verwacht die de prik er bij de leerlingen moeten in ‘masseren’ als dat al niet onder groepsdruk gaat gebeuren, òf door de kinderen een schuldgevoel aan te praten “Je doet het voor een ander, je oma!”
Het is doodeng en misdadig om kinderen die nauwelijks last ondervinden van de vleesmuizengriep in te spuiten met een experimenteel rommeltje waarvan de kwalijke gevolgen nu al steeds meer duidelijk worden. In onze naaste omgeving al zijn diverse mensen doodziek nà vaccinatie, ook jongeren, maar ja, dat ligt natuurlijk niet aan de prik maar aan evt. onderliggend lijden, snap dat dan!
Het is vechten tegen de bierkaai om mensen wakker te schudden, zo nu en dan begint er een te twijfelen, maar desondanks groeit het verzet en vooral de boosheid jegens diegenen die hier aan meewerken. En dat is nou net de bedoeling van de overheid, verdeeldheid zaaien en in dit geval de druk op de ongevaccineerden verzwaren, zodat ze overal uitgekotst worden, door juist hen verantwoordelijk te stellen voor het aantal ‘besmettingen’ die eigenaardig genoeg niet optreden tijdens de wekelijkse demonstraties, en in tegenstelling daarvan wel onder de (dubbel geprikte) terugkerende vakantievierders!
In tijden van oorlog – want dat zijn het – doen mensen dingen die ze misschien vroeger nooit gedacht hadden te zullen gaan doen in het nieuwe ‘normaal’, zo ook de nodige horecaondernemers in de regio die pretenderen met iets ‘goeds’ bezig te zijn, zoals ook de horecaondernemers in bovengenoemd artikel beweren. Puur eigenbelang natuurlijk, het gaat ze enkel en alleen om het geld!!
Met onze verzetsgroep besloten we een kijkje te gaan nemen bij de prik/test locatie in Wehl, een festivalterrein kan er niet voor onder doen. Het personeel: gidsen, bewakers, Rode Kruis personeel, en de GGD (omgeschoold horecapersoneel) stond bij de ingang van de de-populatie-locatie (zoals een mededemonstrant het kamp kwalificeerde) te glunderen toen we onze spandoekjes uitrolden. “Jullie staan hier verkeerd!” schamperde een medewerker met een paardenstaartje die blijkbaar hoger in de prikorde stond dan de rest, met zijn keurige blauwe overhemd en nette broek, terwijl de anderen gehuld in een geel veiligheidshesje of witte polo met achterop een enorm logo van het Rode Kruis stiekem stonden te gniffelen en foto’s begonnen te maken van de demonstranten. “De mensen die hier komen, hebben de beslissing al genomen hoor!” ging de paardenstaart triomfantelijk verder.
Toen de, bij demonstraties veelal ingezette, LED-wagen arriveerde waarop om de paar seconden een waarschuwing tegen de gifprik verscheen, werd er ineens driftig overlegd. Een boomlange kerel in een geel pak, die de verkeersstroom moest regulieren stapte naar voren en beval het vriendelijke groepje verder in de berm te gaan staan en zéker niet verder op te rukken naar de ingang van het de-populatie-centrum! Maar daar trekt een vrijheidsstrijder zich niets van aan natuurlijk, zolang we niet naar binnen gaan, dàt never nooit, mogen we hier demonstreren, dat is namelijk ons grondrecht
Er kwam een onvriendelijke discussie op gang met de man in het geel, toen er ineens een politiewagen verscheen, en daarna nog een en nog een totdat er uiteindelijk vijf (!) politiewagens vlakbij parkeerden en er in totaal 10 agenten uitstapten waarvan er acht de boel op een afstand in de peiling hielden en er twee naar de paardenstaart liepen die hen met een ernstig gezicht zijn beklag deed over de ‘intimiderende’ manier waarop wij actie voerden en hèn daarmee ook nog belemmerden in hun ‘werk’!
“Identificatie!”, beval de agent in charge. “Waarom meneer, we hebben toch niks misdaan? Als we hier ook maar een kind kunnen redden dan is onze missie volbracht!” Hetzelfde riedeltje: “iedereen die hier naartoe kwam was gemotiveerd en wilde zich laten inenten, daar zou onze poging dat te voorkomen helemaal niets aan afdoen!”
Intussen zagen we de auto’s met ouder en kind in een vloeiende stroom richting het de-populatie-centrum rijden, sommige kinderen met verschrikte gezichtjes. We vroegen ons af of ze onder de indruk waren van het imposante tentenkamp of schrokken van de teksten op de spandoekjes: “Blijf met je poten van onze kinderen af” of het wat vriendelijkere ‘Bescherm onze kinderen: geen 1.50m afstand, geen mondkapjes en geen ‘semi’ verplicht ‘vaccin’!”
In ieder geval werden ze met tromgeroffel begroet door een paar hittepetitjes (die hun bijbaantje in de horeca hadden opgezegd voor ‘beter’) die met een big smile de kindjes met vader/moeder vergezelden naar de priktent en ze later weer uitgeleide deden met een duim omhoog of een applausje, waarna vooral de vaders de demonstranten een dikke middelvinger gaven en er zelfs een probeerde een demonstrante van de weg te rijden, ja het doet iets met ze die prik…
De agent in charge had inmiddels zijn informatie verzameld, die hij naar eigen zeggen alleen als ‘gezien’ zou gebruiken. Als we ons verder aan de regeltjes zouden houden zou ons niets ten laste worden gelegd. Er bleef een tweede man achter (een zongebruinde dubbel geprikte blonde – net van vakantie teruggekeerde – agent) die ons tot het sluiten van het de-populatie-centrum in de gaten moest houden, en dat leverde nog een paar pittige discussies op! Hij had geen idee wat er in Australië gebeurde, zei hij, dat daar 24.000 kinderen in een stadion zònder hun ouders verplicht werden ingeënt, hij hield dat allemaal niet bij. “Dan moeten jullie dààr gaan demonstreren!” grinnikte hij “Dat gaat hier toch nooit gebeuren!” “Oké meneer, kon u zich anderhalf jaar geleden voorstellen wat er nu hier gebeurt?” Verrassend genoeg reageerde de man bevestigend “Ja hoor!” Dàt dan weer wel!
Toen tegen 20.00 uur de poorten van het de-populatie-centrum werden gesloten, kwam er nog een laatste auto uitrijden, we zagen de vader een breed juichgebaar maken en het kind het armpje met het felbegeerde pleistertje lachend optillen. We besloten de boel maar op te breken, het was ‘mooi’ geweest voor vandaag.
Toen we langs de twee overgebleven bewakers liepen namen we afscheid met een keurig “Fijne avond nog!” “Weg wezen stelletje sukkels!” hoorde ik een van de twee zeggen, waarop ik op mijn schrede terugtrad “Pardon meneer? Wat zei u daar?” de man keek half achterom en beet me toe “Je hoorde me toch?” “Nou meneer, dan heb ik het goed gehoord en ga ik nu die agent daar eens even vertellen wat u daarnet zei, u kunt het met onze acties oneens zijn, maar ik laat me niet door u beledigen!” De gebruinde blondie dacht dat zijn dienst erop zat en stond nog een beetje te flauwe kullen met een GGD-medewerker van Syrische (!) komaf, die we eerder hoorden zeggen dat de mensen die de prikjes namen dat alleen maar deden om op vakantie te kunnen gaan! “Zo gaan jullie ervandoor? Dan kan ik ook naar huis!”
Blondie liep een eindje met ons mee naar de parkeerplaats “Nou we gaan niet eerder weg totdat die hork daar zijn excuses heeft aangeboden, ik laat me niet uitmaken voor sukkel!” Blondie dacht daar toch anders over “Ga nou maar lekker naar huis, dan kan ik dat ook, en die man mag toch zeggen wat hij wil? Als hij jullie sukkels vindt dan vindt hij dat, ja wat wil je dat ik daar nou aan ga doen? Ik wil wel even met hem gaan praten maar excuses maken zit er niet in!”
Intussen bereikten we de ingang waar de twee bewakers nog met elkaar stonden te keuvelen, en doken er een paar stevige mede-demonstranten op die het tafereeltje hadden gadegeslagen en breeduit voor de praatjesmaker, die ons zo stoer ‘sukkels’ had genoemd, gingen staan. “Ja sorry hoor, maar ik vond het nogal sarcastisch overkomen die begroeting!”, vond de praatjesmaker. Welja! In het nieuwe ‘normaal’ wordt dus zelfs een vriendelijke begroeting in twijfel getrokken! De breedste van de mee gewandelde demonstranten had goed naar de woorden van oom agent geluisterd en zette een forse stap naar voren “Hey jullie daar met die blauwe polootjes, weet je wat jullie moeten doen, vuile NSB-ers! Jullie moeten morgen maar heel gauw een bruin hemd gaan bestellen, jullie werken hieraan mee! Vuile Nazi’s dat zijn jullie! Wat zal Hugootje Mengele trots op jullie zijn! Viezeriken zijn jullie, maar ik onthoud die koppen van jullie!” De sfeer werd al snel grimmig, maar ik begreep, de man kennende, dat dit een enorm stuk theater was, dus ik acteerde mee door de man die zich steeds breder maakte terug te duwen en ‘smeekte’: “Niet doen niet doen! Laat het niet zover komen! Het is het niet waard denk aan je…. “
De praatjesmaker werd een beetje bleek om zijn neus maar stapte, om erger te voorkomen, snel naar voren waarop hij ons met een handdruk (tegen de corona-regels!) een ‘oprecht’ excuses aanbood. “Oké dan, tot morgen!” riepen de demonstranten.
Of dan nou wel zo’n goed idee was, betwijfelde ik, ik kreeg dat snoetje van dat meisje van een jaar of 12 met die blonde krullen en opgewonden rode blosjes niet van mijn netvlies. Wat vreselijk!! Wat zijn het voor ouders die hun kind zonder een spier te vertrekken afleveren bij een de-populatie-locatie!!
Door:
“Helena”
(voor www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten