Wat is een gouden standaard?
9-4-2021
De gouden standaard
Inleiding
Sinds het begin van de corona crisis wordt er al vaak gesproken over de gouden standaard. Mw. Koopmans en enkele andere prominente wetenschappers duiden de PCR-test als Gouden Standaard voor het stellen van een diagnose voor een infectie.
Wat is een gouden standaard?
Zoals het woord feitelijk al zegt, de term gouden standaard refereert niet rechtstreeks naar een meet methodiek maar naar een referentie uitslag, verkregen door middel van een methode waarbij de juistheid van het resultaat zo onbetwist mogelijk is. De term gouden standaard refereert dus niet aan een methode maar aan een referentiemonster.
Zo’n gouden standaard kan op verschillende manieren verkregen worden. Essentieel hierbij, ongeacht of je deze standaard later kwantitatief of kwalitatief inzet, is dat een gouden standaard kwantitatief vastgesteld is, zodat er met een grote mate van zekerheid bevestigd wordt dat het monster daadwerkelijk datgene bevat waarop we een testmethode willen toetsen.
De resultatieve uitkomst van een gouden standaard wordt daarom ook doorgaans opgehangen aan de oudst bekende methode met de hoogste mate van zekerheid om tot het gewenste resultaat te komen. Een gouden standaard wordt dan ook gedefinieerd aan de best beschikbare kwantitatieve methode die beschikbaar is voor de vraagstelling. Indien dit niet beschikbaar is, wordt er gekeken naar de best mogelijke informatieverstrekker.
De standaard zelf wordt het liefst handmatig samengesteld, waarbij door middel van erkende weeg- en oplostechnieken een zogenaamde stockoplossing gecreëerd wordt waarbij we met grote zekerheid weten wat er in zit. Vervolgens wordt het resultatieve karakter getoetst door deze standaard te meten op een reeds bewezen referentietechniek ter vergelijking van de nieuw te toetsen techniek. De uiteindelijk wegende referentietechniek en dus “gouden-standaard methode” is de eerste methode in een serie die ooit als referentie gediend heeft om deze informatie te borgen. De PCR-test kan dan ook niet de effectieve gouden standaard techniek zijn voor het herkennen of kwantificeren van virussen of de virale infectie status.
Indien de PCR-test niet de ultieme referentie techniek is wat dan wel?
Die vraag is nog niet zo eenvoudig te beantwoorden, mede omdat we te maken hebben met meerdere vraagstellingen. Het is dan ook van belang dat we eerst vaststellen op welke vraagstelling we een antwoord zoeken.
Zonder ons al te richten op de exacte vraagstelling kunnen we wel het volgende al stellen:
Om een virus te kunnen kwantificeren en een methode te kunnen toetsen of deze informatie op een betrouwbare manier ook door een andere methode kunnen verkrijgen, dienen we eerst het virus te kunnen identificeren, handmatig te kunnen tellen en op een betrouwbare manier in oplossing te kunnen brengen in een betrouwbare concentratie die niet in de oplossing gedurende de gebruiksduur kan veranderen.
De ultieme “gouden standaard” zou dan ook verkregen worden vanuit isolatie en microscopische kwantificering. Echter, dit levert direct een probleem op. We kunnen het virus alleen direct zichtbaar maken met een extreem dure techniek, die vervolgens niet te benutten is om het standaard monster mee te kunnen samenstellen. We moeten dus op zoek naar de second best optie.
De second best optie
Omdat een directe techniek niet haalbaar is om een gouden standaard te creëren zullen we moeten grijpen naar een indirecte methode.
We weten dat enveloppe-virussen oppervlakte eiwitten hebben. We weten ook dat er antistof structuren gemaakt kunnen worden tegen deze eiwitstructuren. Deze antistof structuren zijn goed te kwantificeren en op een betrouwbare manier in oplossing te brengen met een betrouwbare samenstelling in concentratie.
Doordat er een duidelijke balans is tussen antistoffen en hun bindend vermogen aan de virale eiwitten (epitopen) kunnen we nu indirect de virusconcentratie kwantificeren, of er in elk geval een scherpe indicatieve waarde aan toekennen die representatief is voor de concentratie.
We hebben nu dus een techniek waarmee we indirect een stock standaard kunnen maken van een virus oplossing. Deze techniek is de Enzyme linked immunosorbent assay ELISA. Dit maakt de ELISA techniek een master techniek ten opzichte van de PCR-techniek en dus hoger in de orde naar een “gouden standaard techniek”.
Eindconclusie
De termen “gouden standaard” en “gouden standaard techniek” kunnen eigenlijk niet opgehangen worden aan een enkele techniek, het is feitelijk een cascade aan technieken die resulteren in een betrouwbaar referentie monster en een betrouwbaar vergelijk ten behoeve van het indiceren van het informatieve karakter van een meettechniek. Zelfs de gouden standaard voor massa en volume speelt hierin een duidelijke rol. Het statement dat de PCR-test de gouden standaard is voor virusdetectie is dan ook een foutieve weergave van de werkelijkheid. Wel kan het zo zijn dat een onderzoeker of onderzoeksteam een PCR-techniek inzet als directe referent om hun nieuwe methode te toetsen, de werkelijke gouden standaard ligt verder weg van deze referentietechniek. Hierdoor valt het ook volledig te rechtvaardigen dat de wetenschap de gebruikte referentietechniek in twijfel trekt en een toetsing op een niveau dichter bij een traditionelere referentietechniek wenselijk acht.
Hoe groter de afstand van de initiële referentiemethode, des te meer extra invloeden gaandeweg de test karakteristieken kunnen beïnvloeden.
VIRUSWAARHEID
0 reacties :
Een reactie posten