Joe Biden. Foto: Shutterstock.











Auteur: Bjørn Lomborg (Denemarken).

Vertaling: Martien de Wit.

Bjørn Lomborg is geen klimaatscepticus. Hij is aanhanger van de AGW-hypothese (AGW = Anthropogenic Global Warming). Hij gelooft echter niet in een klimaatcrisis. Hij richt zijn pijlen op het in zijn ogen ondoelmatige klimaatbeleid.

In de uren na zijn inauguratie als president van de Verenigde Staten heeft Joe Biden zich opnieuw aangesloten bij het klimaatakkoord van Parijs. Dat komt omdat klimaatverandering volgens Biden “een existentiële bedreiging vormt niet alleen voor onze samenleving, maar ook voor de economie, de nationale veiligheid en het milieu”.

Laten we eerlijk zijn. Het klimaat is een door de mens veroorzaakt probleem. Maar het klimaatalarmisme van Biden is bijna helemaal verkeerd. En beleid zoals het Akkoord van Parijs zal weinig oplossen, ondanks de hoge kosten ervan. Biden heeft gelijk dat hij het probleem onder de aandacht brengt, maar hij heeft een slimmere manier nodig om de doelstellingen te halen.

Klimaatalarmisme is ongefundeerd. Neem het voorbeeld van de orkanen. Vorig jaar hebt u ongetwijfeld gehoord dat de orkanen door de opwarming van de aarde “records braken”. In werkelijkheid was het jaar 2020 bovengemiddeld in de Noord-Atlantische Oceaan, voornamelijk als gevolg van het natuurverschijnsel La Niña, en werd het record alleen gevestigd omdat satellieten in staat waren meer stormen waar te nemen. Als we kijken naar het potentieel voor totale orkaanschade, stond de Noord-Atlantische Oceaan in 2020 niet eens in de top 10 van slechtste jaren. En in bijna elke hoek van de wereld waren de orkanen ver onder het gemiddelde, inclusief in het Pacifisch gebied, en het Zuidelijke en Noordelijke halfrond. Wereldwijd was 2020 een van de gunstigste jaren in de satellietgegevens over orkanen van de afgelopen 40 jaar.

Men denkt dat orkanen in 2020 een grote rol speelden omdat we zorgvuldig opgestelde verhalen lazen over waar en wanneer ze toesloegen, maar we zagen geen verslagen over de vele plaatsen en tijden waar ze niet toesloegen.

Deze dynamiek is de reden waarom het wijdverspreide klimaatalarm in schril contrast staat met het decennialange klimaat- en economisch onderzoek waaruit blijkt dat de totale impact van de klimaatverandering negatief maar beheersbaar is.

Volgens het klimaatpanel van de Verenigde Naties, de gouden standaard voor klimaatwetenschappers, zal het totale effect van de klimaatverandering in de jaren 2070 overeenstemmen met een gemiddelde inkomensdaling van 0,2 tot 2%. Aangezien de VN ook verwacht dat iedereen 3,63 keer rijker zal zijn, betekent de opwarming van de aarde dat we slechts 3,56 keer rijker zullen zijn. Dat is geen existentiële bedreiging.

Opnieuw toetreden tot de overeenkomst van Parijs zal echter weinig oplossen tegen een hoge prijs. Volgens ramingen van de VN zal, als alle landen al hun beloften nakomen, de temperatuur wereldwijd tegen 2100 met een kleine 0,05°C minder stijgen.

Het Akkoord van Parijs is duur, omdat het economieën dwingt dure energie te gebruiken, of minder energie te gebruiken. Volgens vele studies zal de rekening voor de economieën vanaf 2030 elk jaar tussen 1 en 2 biljoen dollar in het BBP dalen. Zelfs als er iets goeds wordt bereikt, zal elke dollar aan kosten slechts ongeveer 11 cent ($0,11) aan klimaatvoordelen op lange termijn opleveren.

Veel rijke landen beloven nu dat hun economie tegen 2050 koolstofneutraal zal zijn. Slechts één land – Nieuw-Zeeland – heeft een onafhankelijke raming gemaakt van de nettokosten van een en ander. Zij kwamen tot de conclusie dat de gemiddelde kosten in het beste geval 16% van het BBP bedragen. Deze cijfers maken het beleid op lange termijn onhoudbaar.

Bovendien kunnen de rijke landen in hun eentje heel weinig bereiken. Stelt u zich eens voor dat alle OESO-landen vandaag al hun CO₂-uitstoot zouden stopzetten en nooit meer zouden hervatten. Dit zou een regelrechte ramp zijn: opsluiting door Covid-19 vermindert de uitstoot slechts met minder dan 10%. Dit zou de opwarming van de aarde tegen het einde van de eeuw met 0,4°C verminderen. Dit komt omdat driekwart van de emissies die in de 21e eeuw worden geproduceerd, afkomstig zullen zijn van de rest van de wereld. Het is onwaarschijnlijk dat de ontwikkelingslanden een tragere economische groei zullen aanvaarden om over 50 jaar een probleem van 2% op te lossen.

Bjørn Lomborg.

Op die manier zouden de kosten verdubbelen. Gelukkig is er een veel slimmere manier om vooruitgang te boeken: veel meer investeren in onderzoek en ontwikkeling op het gebied van groene energie. Zoals Bill Gates zegt: “We komen ongeveer twee dozijn grote innovaties tekort” om het klimaatprobleem op te lossen. Als we de prijs van groene energie onder die van fossiele brandstoffen zouden kunnen brengen, zouden het niet alleen rijke, goedbedoelende mensen zijn die de uitstoot een beetje zouden terugdringen. De hele wereld zou veranderen en uiteindelijk het probleem van de klimaatverandering oplossen. De kosten zouden veel lager zijn, zou het beleid veel meer kans maken om te worden uitgevoerd en gelukkig is deze investering een andere belofte die Biden heeft gedaan.

 

***

Bron hier.