Lilian Peters: ’Dat corona is een lullig virusje, dat heel veel met je systeem doet’

HOLLANDS KROON - HIPPOLYTUSHOEF

’Leven na corona’: in deze serie van vier portretten laten we mensen uit de Noordkop aan het woord die dit jaar van heel dichtbij te maken hebben gehad met het coronavirus. Hoe hebben zij dat ervaren? Hoe doorstonden zij het? Hoe ziek waren ze ervan? Hebben ze anderen besmet? Waar zijn ze tegen het gevreesde virus aangelopen? En: hoe zien ze de toekomst? Deel 2: Lilian Peters (60) uit Hippolytushoef.

 Richard Zut 28-12-2020

Lilian Peters, fractievoorzitter van Groen Links in Hollands Kroon, raakte in november met corona besmet zonder dat ze het zelf wist. De Wieringse besmette daardoor onbewust ook haar op hoge leeftijd zijnde ouders voor wie zij veel mantelzorg doet. Haar al met verschillende klachten kampende vader Jan Peters (97) overleefde het virus niet; moeder Lies Peters-Doves (93) werd wel ziek maar kwam er goed doorheen.

Coronamelder

Zeker weten doet Lilian Peters het niet. Zelf denkt zij dat ze vrijdag 6 november besmet is geraakt met covid-19. ,,Toen kreeg ik een bericht via de coronamelder dat ik langer dan kwartier in de buurt was geweest van iemand die corona bleek te hebben. Precies weet ik het niet meer. Zelf voelde ik me toen niet topfit, maar zeker ook nog niet ziek.’’

’Oei!’, dacht ik

Tot maandag 9 november. Om half acht ’s avonds voelde ik me ineens helemaal niet lekker. Klapte bijna dubbel van de pijn in mijn longen en ik werd erg misselijk. ’Oei!’, dacht ik gelijk. Ik had anderhalf uur eerder nog gezellig aan de glühwein en bitterballen gezeten. Niks aan de hand. Nu kon ik ineens geen hap meer door mijn keel krijgen.’’

Lilian belde direct naar de GGD voor een testafspraak. ,,De volgende ochtend kon ik terecht om me te laten testen. Twee dagen later kwam de uitslag, maar ik wist al wel dat die positief zou zijn. Ik was benauwd en ontzettend moe. Verder had ik hoofdpijn en hoestte ik veel. In de dagen daarna ging het verder eigenlijk best redelijk met de nodige pijnstillers die ik innam. Maar ja, ik moest wel naar mijn vader toe, want die ging hard achteruit en had ook mijn aandacht nodig. Dus ging ik, uiteraard van top tot teen helemaal ingepakt.’’

Energiedips

Het hoesten en de benauwdheid heeft zeker een paar weken geduurd, en het is er soms nog wel. ,,Wat vooral opvalt is dat mijn energie af en toe opeens weg is. Dan laat ik van alles uit m’n handen vallen, of stoot mijn ik hoofd. Dan is mijn coördinatie gewoon even weg. In de raadsdebatten moest ik soms echt zoeken naar het goeie woord. Het kost me – ook nu nog - allemaal net even meer moeite en mijn energie is wankel van evenwicht. Gaat wel steeds wat beter. Merk aan mijn stem ook dat die rauwer. Ja, dat corona is een lullig virusje, dat heel veel met je systeem doet.’’

Neusverkouden

Wie ook door Lilian werd besmet was haar partner Helmar (61); hij was alleen neusverkouden en ook heel moe. ,,Helmar is sinds half december ook weer aan het werk in de bouw. Drie dagen, dan is het op en heeft-ie amper nog energie voor andere dingen.’’

Ja, natuurlijk heeft Lilian Peters zichzelf afgevraagd hoe, waar en wanneer ze besmet is geraakt. ,,Ik was vrijdag 6 november met mijn vader naar het VU-ziekenhuis in Amsterdam geweest. En of ik nou in het VU of in de taxi besmet geraakt, weet ik niet. Diezelfde middag om vijf uur ben ik in Schagen bij de Action geweest: het was er onwijs druk en niemand hield rekening met afstand en zo. Daarop ben ik weggelopen. Ik vond het er zó benauwend!’’

Juist heel voorzichtig

Lilian Peters vertelt verder: ,,En ik was aldoor juist echt heel erg voorzichtig. Vooral omdat ik mantelzorger voor mijn ouders was en ben. Daarom wilde ik ook beslist niet fysiek vergaderen met de gemeenteraad. Al heel vroeg ging ik boodschappen doen met handschoentjes aan en een mondkapje op.’’

Schuldgevoel bekruipt haar soms. ,,Diep van binnen weet ik ook wel dat ik er niks aan kon doen. Maar ik heb toch mijn partner, moeder en vader aangestoken. En voor mijn vader die al niet best meer was en meerdere onderliggende klachten had, was corona het laatste zetje. Hij is op 20 november overleden en pas 30 november begraven nadat we allemaal weer getest waren. Heel heftig allemaal.’’

Drama

Haar moeder is er goed doorheen gekomen, vertelt Lilian. ,,Ook al heeft ook zij toch de nodige dingetjes onder de leden. Maar zij is alleen beetje verkouden geweest. Verder was moeder snel moe, en had ze wat wat pijn in de rug. Maar al met al was het een enorm drama. Moet je nagaan, ze waren 68 jaar getrouwd geweest en 70 jaar samen. Ze deden altijd alles samen. De laatste paar maanden en vooral zijn laatste week waren ontzettend zwaar.’’

Samen blijven

Lilian vond het eerst heel moeilijk om haar ouders te vertellen dat ze positief getest was. ,,Want ja, waar eindigt dat? Het was inderdaad heel emotioneel voor ze. Ook zij ondergingen een coronatest. Moeder was gelijk positief en vader eerst negatief. Maar na een paar dagen begon hij op maandag toch ook te koortsen. Toen ging het heel hard, want hij had helemaal geen conditie meer. Met de zorg in de Molenweid in Wieringerwaard konden we gelukkig afspreken dat ze daar bij elkaar konden blijven, in isolatie op hun eigen kamer. Dus niet meer naar een ziekenhuis. Pap was na vijf dagen weg, vooral de laatste dagen waren heel zwaar voor hem.’’

Roes

,,Mijn broer Aad is niet besmet geraakt. Die heeft er geen last van gehad. Hij was van meet af aan goed beschermd geweest en had afstand gehouden. In deze toestand moest ik ook nog veel doen om de begrafenis te regelen. Het was net of ik er zelf niet bij was. Het ging als in een roes. Gelukkig kregen we veel hulp van vrienden en kennissen. Mensen die boodschappen deden en voor ons kookten. Niet dat er veel dingen waren die ik lustte. Mijn smaak was aangetast, een soort metalen smaak was het. Ook Helmar rook en proefde niks.’’

,,We voelen ons heel erg geholpen. Ik verheugde me op de kerstdagen, even helemaal tot rust komen. Als politicus ben je sowieso altijd druk aan het eind van het jaar. Nu zaten we met de raad van Hollands Kroon middenin het datacenterdebat. De laatste vergadering duurde alleen al vijfenhalf uur. Daarvoor, op 1 en 3 december, ging het ook urenlang over datacenters. Dat leidde af, dat had ik echt even nodig. Dan gaat het niet om emoties, hè? Dan draait het om de ratio en dat kon ik dan weer wel handelen.’’

Angstwekkend

Wat Peters persoonlijk nou eigenlijk als het moeilijkste ervaren heeft? ,,De angst. Ikzelf met koorts en corona in bed. Vader net dood. Moeder ook nog ziek. Helmar in de logeerkamer met corona in bed. Alles bij elkaar vond ik dat heel angstwekkend: ’Hoe kom ik hier uit?’, lag ik me steeds af te vragen. Gelukkig heb ik als coach geleerd hoe je om moet gaan met dat soort emoties. Dat heeft me wel geholpen.’’

Noordhollands Dagblad