Stichting JAS: Kamerleden zwijgen ondanks ervaring eerdere pandemiehoax

COVID-19 is herhaling van zetten Mexicaanse Griep

Door mr. Jeroen Pols

Rotterdam – 10 december 2020 – In Kamervragen sprak Khadija Arib in 2010 over “een van de grootste medische schandalen van de afgelopen honderd jaar”. De huidige voorzitter van de Tweede Kamer zette de ondoorzichtige handelwijze van de vaccindeal en de corruptie van de WHO tijdens de Mexicaanse griep op de agenda. Vijftien leden die toen deelnamen aan de evaluatie van het debacle zitten vandaag nog in de Kamer. COVID-19 is een herhaling van destijds. Toch zwijgen zij.

De overeenkomsten tussen de toenmalige en huidige “pandemie” zijn verbluffend. Op dit moment zitten tweeëndertig toenmalige leden nog steeds in de Tweede Kamer. Arib en veertien andere huidige parlementariërs evalueerden destijds in de vaste Kamercommissie van VWS de aanpak van de Mexicaanse griep. Zij dragen daarmee kennis over de toenmalige gang van zaken. Ongetwijfeld hebben zij een déjà vu ervaring. Kritische vragen blijven echter uit.

Belangenverstrengeling

De commissie besprak tijdens de evaluatie de dubieuze rol van de WHO. Zij stelden vast dat van de zestien leden van het comité dat de Wereldgezondheidsorganisatie adviseert, er bij zes sprake was van belangenverstrengeling. Vier adviseurs hadden banden met fabrikanten van vaccins. Ook de European Scientific Working Group on Influenza (ESWI) mocht volgens de Kamerleden niet onvermeld blijven. Die groep wordt mede gefinancierd door de farmaceutische industrie en speelde ook een rol in het geheel. Overigens staat de WHO met de financiering door de Bill & Melinda Gatesfoundation tijdens de COVID-19 crisis meer dan ooit onder invloed van de vaccinlobby.

Pandemie

De commissie constateerde dat de WHO onder druk van de farmaceutische industrie de criteria van een pandemie wijzigde. De firma Roche, een hoofdrolspeler in de huidige “pandemie”, schreef mee aan het opstellen van de pandemierichtlijnen. Daarmee verdween de dodelijkheid van een virus als criterium. Uitsluitend hierdoor kon de Mexicaanse griep korte tijd later een pandemie worden. De Kamerleden drongen bij de minister aan om de WHO de definitie te herzien. Dit gebeurde niet. COVID-19 werd hierdoor eveneens tot pandemie uitgeroepen.

Nieuw en onbekend virus

In antwoord op vragen verklaarde de minister waarom de Mexicaanse griep als een bedreiging werd beschouwd: “Het was een nieuw en onbekend virus. Het was een atypisch seizoen. Het virus trof andere leeftijdsgroepen dan normaal. Ook het risico op mutatie in een meer ziekmakende variant was aanwezig. Er bestond geen immuniteit onder de bevolking, waardoor bij kleine verandering in het ziekmakend vermogen een groot effect kon optreden. Het waren allemaal risico’s, daarom zeggen we dat het «zou kunnen». Alles bij elkaar was toen de perceptie dat er een reëel risico bestond dat deze griep zich anders zou gedragen dan een gewone seizoensgriep”.

Ab Osterhaus

Tijdens de Mexicaanse griep stierven in Nederland uiteindelijk zestig mensen en werd daarmee de mildste griepepidemie ooit. De Kamerleden uitten zware kritiek op de door de media en met name Ab Osterhaus veroorzaakte paniek. Hij verscheen in elk televisieprogramma en kwam steeds met nieuwe doemscenario’s. Zo zou het virus kunnen muteren tot een gevaarlijke variant. De hierdoor veroorzaakte angst rechtsvaardigde destijds de spoedaankoop van vaccins. Uit het commissieverslag blijkt dat Osterhaus financiële belangen had in de vaccinindustrie.

Farmaceutische industrie

De commissieleden legden de nadruk op de dubieuze rol van de farmaceutische industrie. Die had uitsluitend oog voor commerciële belangen, had geen oog voor het algemeen belang van de gezondheidszorg en handelde volgens de Kamerleden volstrekt onverantwoord onder het motto “de een zijn dood is de ander zijn brood”. Nederland was volgens de commissieleden slechts een klein radertje in een groter geheel. Vanuit de WHO en de farmaceutische industrie werd zeer grote druk uitgeoefend.

Overhaast vaccin

Op de golf van paniek bestelde de toenmalige minister Klink 34 miljoen doses van een overhaast ontwikkeld vaccin. Uiteindelijk werden 20 miljoen doses vernietigd. De kosten voor de belastingbetaler bedroegen 144 miljoen euro.

Ernstige bijwerkingen

Het vaccin bleek ernstige bijwerkingen te hebben. De oorzaak was het ingrediënt “Adjuvans” dat door Ab Osterhaus werd geleverd. Op Kamervragen van Arib antwoordde de minister echter dat “in klinische trials geen ernstige bijwerkingen werden vastgesteld”. Achteraf werd duidelijk dat er helemaal geen klinische trial was geweest. Er was volgens Arib echter wel een beslissing genomen om alle kinderen te vaccineren, met alle gevolgen van dien. Ruim 1300 gevaccineerde personen kregen narcolepsie. De Nederlandse Staat trof in 2018 een schikking met de slachtoffers.

Stengere eisen

De Kamerleden riepen de minister op om strengere eisen te stellen aan de criteria voor versnelde toelating van medicijnen. Het vaccin werd met deze procedure toegelaten terwijl het volgens de commissieleden toen al duidelijk was dat het om een veel milder virus ging dan aanvankelijk gedacht. De eisen werden sindsdien niet aangescherpt doch versoepeld. Het COVID-vaccin wordt ook weer op deze wijze toegelaten. Dit terwijl inmiddels duidelijk is dat het virus niet gevaarlijker is dan een gemiddelde griep.

Geheim

De commissieleden klaagden dat zij hun werk niet konden doen omdat de minister systematisch weigerde om informatie te geven. Zo bleef ook de aankoopprijs geheim. Ook bleek dat de farmaceutische industrie op sluwe wijze de verantwoordelijkheid voor eventuele bijwerkingen van de vaccins op de overheden afschoof. Dit herhaalt zich in de huidige situatie. De overeenkomsten die minister De Jonge met de vaccinleveranciers sloot, blijven geheim en de industrie kreeg wederom een vrijgeleide voor eventuele schade door ongewenste bijwerkingen.

Zwijgen

De overeenkomsten met de huidige COVID-19-crisis zijn frappant. Dit zal deze Kamerleden niet ontgaan. De regering kocht wederom voor honderden miljoenen euro’s aan vaccins nadat zij eerst de bevolking angst aanjoeg. Zelfs Ab Osterhaus is, ondanks zijn verwijtbare rol in de vorige crisis, een geziene gast in televisieprogramma’s om zijn doemscenario’s uit te venten. Terugkijkende was de Mexicaanse griep een soort generale repetitie. Terwijl het grootste medische schandaal in de geschiedenis van de mensheid zich voltrekt, stellen zij geen vragen meer. Zij zwijgen.