Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Het rapport over de toeslagenaffaire hekelt in politiek ongekend harde bewoordingen de gang van zaken rond de kinderopvangtoeslagen. Zo lezen we:

Ouders is in de kinderopvangtoeslagaffaire een “ongekend onrecht” aangedaan en bij de uitvoering van de opvangtoeslagen zijn grondbeginselen van de rechtsstaat geschonden. De commissie constateerde dat er fouten zijn gemaakt op alle gebieden. Ministers, ambtenaren, de Tweede Kamer en zelfs rechters krijgen een flinke tip op de vingers. Volgens de commissie is het kabinet verantwoordelijk voor “spijkerharde wetgeving” die geen ruimte liet voor individuele situaties. […] Ook rechters krijgen een tik op de vingers. Die hielden vast aan de “spijkerharde uitvoering van de regels” die niet noodzakelijkerwijs uit de wet volgde. “Daarmee heeft de bestuursrechtspraak zijn belangrijke functie van bescherming van individuele burgers veronachtzaamd.”

Bron

Er is hier bij duizenden onschuldige burgers én hun kinderen groot onrecht aangedaan en veel persoonlijk leed berokkend. De oorzaak hiervan is gelegen in een plots oplaaiend vuur van gedrevenheid om fraude aan de kaak te stellen, i.c. onterecht uitgekeerde toeslagen als gevolg van frauduleus geachte aanvragen.

Deze eigentijdse heksenjacht begon een eigen leven te leiden volgens de beginselen van groepsdenken om uiteindelijk tot een obsessie uit te groeien. Niet alleen bij ambtenaren, maar ook bij de wetgevende macht en tot slot de rechterlijke macht. Niemand stelde kritische vragen of durfde die te stellen. Niemand die zich de gevolgen afvroeg van wat je zou kunnen noemen false positive, dus vermeende fraude. Niemand van de wetgevende, rechterlijke en uitvoerende macht kwam op het idee naar het bewijs te vragen. Dit was er niet, naar is gebleken. Men hield daarentegen vast aan wat het best vergeleken kan worden met een Science is settled-stelligheid. Zo ontstond de gefabuleerde fuik van massale fraude waar iedereen inzwom en nu is geconfronteerd met de werkelijkheid: geen bewijs voor die massale fraude.

De parallellen met de Klimaatwet en de uitvoering daarvan dringen zich op. Immers, er is geen bewijs voor de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) als bedreiging van de mensheid en de wereld. Integendeel. Er is ook geen sprake van Science is settled. Slechts een gefabuleerde 97%-consensus, perverse sancties tegen criticasters zoals Tennekes van het KNMI, bevooroordeelde eenzijdigheid en sensatiezucht in veel media en het ten tonele voeren van een gedresseerd Zweeds tienermeisje dat geen flauw idee heeft waar ze het over heeft. Veel misbaar, en vertoon van misplaatste hysterie zoals van XR. Maar dit alles verhult het ontbreken van het bewijs. Er is geen grootschalige invloed van menselijke CO2-emissie, net zo min als dat bij die toeslagenaffaire sprake van grootscheepse fraude was. Ironisch genoeg is bij de CAGW-hypothese juist wel sprake van fraude, namelijk de hockeystickgrafiek die wilde doen geloven dat de opwarming van na 1850 uniek was in de afgelopen 1.000 jaar. Aan deze fraude hebben we de klimaatdoelen te danken. Dit is een belangrijke les die kan worden getrokken: onderschat de domheid en andere menselijke ondeugden van uw leiders nooit.

De ervaring is ook hier dat rechters bereid zijn vonnis te spreken zonder dat zij bewijs hebben voor de hypothese van de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming). Wettelijk en onomstotelijk bewezen? Waar blijkt dit uit? Toenemende weersextremen? Integendeel, zoals ook het IPCC stelt en ook blijkt uit observaties. Meer doden door natuurrampen? Integendeel, juist 90% minder slachtoffers van natuurgeweld (ourworldindata). 50 miljoen klimaatvluchtelingen? Die vertonen zich tot op heden niet ondanks de stellige aannames voor 2010 en 2020. Ik vrees dat de media hun basisbeginsel van objectiviteit schenden door deze klimaathysterie te blijven propageren en aanwakkeren.

Het is niet ondenkbaar dat er ooit een soortgelijke commissie als de Commissie van Dam zal komen die langs dezelfde lijnen als bij de kinderopvangtoeslag de eveneens uit de hand gelopen obsessie voor catastrofale door de mens veroorzaakte opwarming en het optreden van de wetgevende, rechterlijke en uitvoerende macht op dezelfde manier hard zal afvallen.

Immers, de uitvoering van de klimaat- en energietransitie (GreenDeal) vormen een juist wel aantoonbare bedreiging van de welvaart en bestaanszekerheid van individuen. Bovendien zijn burgers beroofd van democratische rechten, o.a. door de Crisis- en Herstelwet.

Moeten rechters dit niet eens toetsen aan de Grondwet, en als zij dit zo nodig vinden de EVRM? De rechten van de mens dus. Mij lijkt het opleggen van zulke ingrijpende en geldverslindende maatregelen als de Green Deal in strijd met de mensenrechten. Het Urgenda-proces kon ook al niet bepaald bogen op juridische zuiverheid. Zie hier. Inderdaad worden burgerrechten geschonden door het klimaat- en energiebeleid zoals hier te lezen valt:

Het is – nog daargelaten dat ‘vaststaande feiten’ hier worden verward met interpretaties vanuit een bepaald perspectief – opmerkelijk dat de Staat de door Urgenda gestelde ‘feiten’ zo gemakkelijk heeft erkend. Wilde hij de zaak niet winnen? Daarover hierna meer. […] Wilde de Staat, die aangaf het inhoudelijk nagenoeg eens te zijn met de stichting Urgenda, zich eigenlijk wel verdedigen of was hij uit op een veroordelende rechterlijke uitspraak die zou kunnen worden gebruikt ter rechtvaardiging van de klimaatmaatregelen die het kabinet sowieso wil treffen? Is bewust een zwak verweer gevoerd en is de zaak met opzet verloren? Dat de Staat zich niet tegen de uitvoerbaarverklaring bij voorraad heeft verzet, lijkt dit vermoeden alleen maar te bevestigen. Na de uitspraak van het Haagse Hof juichte het grootste deel linkse oppositie in de Tweede kamer deze ‘historische’ uitspraak toe. “Als je jezelf het groenste kabinet ooit noemt, kun je deze uitspraak niet naast je neer leggen”, zei GroenLinks–leider Jesse Klaver. Minister Eric Wiebes (Economische Zaken en Klimaat) liet weten dat de Staat sowieso van plan was “25 procent broeikasreductie te halen in 2020” maar zich wél af te vragen of de rechter hier ‘principieel’ over gaat. Daarom werd cassatieberoep bij de Hoge Raad wenselijk geacht.

Inderdaad, de Staat wilde af van de discussie, want die was te moeilijk en niet in lijn met Parijs 2015. Dat er geen sprake is van feiten zoals het voornoemde bewijs voor de CAGW-hypothese, deerde de rechter kennelijk niet. Interessant is de rol die de rechter aan de EVRM toebedeelde:

Het Hof kwam weliswaar tot dezelfde conclusie als de rechtbank, maar volgde daartoe een geheel andere route. Nu werden de rechtstreeks werkende bepalingen 2 en 8 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (EVRM) in het geweer gebracht. Is er sprake van een schending of een dreigende schending dan zou de rechter gelegitimeerd zijn om de staat tot de orde te roepen. Besselink stelt vast dat deze route weliswaar meer kan overtuigen dan die van de rechtbank, maar constateert tegelijkertijd dat ook het Hof niet rechtstreeks werkende verplichtingen van de Nederlandse staat nodig heeft om de schending van de art. 2 en 8 EVRM te vullen. In dat licht moet de conclusie zijn dat dan in feite het onderscheid tussen rechtstreeks werkende en niet-rechtstreeks werkende internationale voorschriften wordt opgeblazen, in ieder geval heel sterk wordt gerelativeerd.

Bron

Schending of een dreigende schending? Hoe kan dit als er geen bewijs is van een catastrofale door mensen veroorzaakte opwarming? Is de rechter dan ook in de fuik gezwommen van de gefabuleerde CAGW-hypothese of is deze zelf obsessief bevooroordeeld? Niets is te dol wanneer het om klimaatbeleid gaat.

Onomstotelijk wetenschappelijk bewijs maakte plaats voor een aanname op basis van modellen die aantoonbaar overschattingen maken ten opzichte van de metingen. Waarom heeft de rechter zich hier niet van vergewist? Laat dus niemand beweren dat de stem van deze ‘wetenschap’ blindelings moet worden gevolgd, want die bestaat uit niet meer dan uit het publieke gelamenteer van een Zweeds pubermeisje en politiek correct groepsdenken zodat de politiek niets anders meer kan dat voldoen aan het verdienmodel dat door het Klimaat Industrieel Complex is opgelegd over de ruggen van de weerloze machteloze burgers.

Zover ging zelfs de kinderopvangtoeslagenaffaire niet, maar bescherming van de rechten van burgers is net als bij die affaire ook in het klimaatbeleid ver te zoeken. De oorzaak: er is een groeiende kloof tussen de, voornamelijk linkse, elite die een totale (totalitaire?) reset probeert op te leggen, en de burger. Met name de Green Deal is een obsessieve dictatoriale reset die de burger veel geld zal kosten met welvaartsverlies en verlies van mensenlevens van dien. Deze Green Deal die duidelijk mensenrechten schendt en levens bedreigt lijkt mij eerder in aanmerking komen voor overtreding van de artikelen 2 en 8 van de EVRM. Deze overtreding treft met name Ontwikkelingslanden waar welvaartsgroei opzettelijk door die elite wordt belemmerd. Dit leidt tot ernstige bedreiging voor mensenlevens vanwege opgelegde diepe armoede en verlies van miljoenen levens als gevolg van gedwongen indoor cooking. Hier

Het is juist die elite die gedaagd zou moeten worden wegens grove schendingen van mensenrechten.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).