Vermogensdichtheid, verdienmodel en klimaatbeleid

 De energietransitie kan in die context niet ten koste van kansarmen worden voortgezet. 

10-11-2020

Vermogensdichtheid, verdienmodel en klimaatbeleid

Foto: Shutterstock.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Het klimaatbeleid sinds Kyoto bewandelt een weg die verschilt van wat de afgelopen, zeg 400.000 jaar, waarin innovaties als het vuur tot aan Kyoto de weg bewandelen naar meer vermogensdichtheid per eenheid van beschikbare hulpbronnen. In de recente tijd zien we het overstappen van hout en turf naar kolen, naar olie, naar gas, naar kernenergie, naar…? Al deze stappen laten het patroon zien van een lagere naar een hogere vermogensdichtheid vergezeld van een stijgende welvaart door hogere productiviteit. De verschillen tussen deze stappen bedragen het honderd- tot duizendvoudige van de vorige stap, met name biomassa. Wie het boek Apocalyps Never; why environmental alarmism hurts us all van Shellenberger leest, begrijpt dat biomassa met de nietigste vermogensdichtheid van 0,5 Watt/m^2 van al tegen 1.500 van gas en 4.000 van nucleair een moderne maatschappij nooit in stand kan houden. Biomassa is een stap terug naar een maatschappij van 300 jaar geleden.

Shellenberger toont dit aan aan de hand van het exemplarisch voor andere ontwikkelingslanden straatarme Congo dat hij uitgebreid heeft bezocht. Ook beschrijft hij hoe ENGO’s het IMF wisten over te halen niet langer in infrastructuur zoals wegen, dijken, dammen, energiecentrales, elektriciteitsnetten etc., te investeren, maar in de inferieure middelen als windmolens(1 W/m^2), zonnepanelen (daar ca. 15 W/m^2) en biomassa (0,5 Watt/m^2). Dit zal de armen slechts duurzaam arm houden en is banaal ecokolonialisme. Verder, de subsidies die ons burgers worden afgedwongen belanden via die windmolen- en zonnepanelenbouw in de zakken van hun investeerders.

Maar het verhaal is nog niet af, want wat als het niet waait en de zon niets oplevert? Dan komen WEF en Big Oil&Gas om de hoek kijken als profiterende achtervang. Shellenberger toont in detail de, overigens reeds bekende, belangenverstrengeling aan van WEF en Big Oil&Gas met het Klimaat Industrieel Complex waar de ENGO’s een integrerend deel van uitmaken. Dit verklaart ook het anti nucleaire beleid zijnde immers een geduchte concurrent. Ook dit doet Shellenberger gedetailleerd uit de doeken. Het gaat dus niet om CO2 of planeet redden, maar om big money: denivellering van ongekende omvang.

Tevens laat de auteur, evenals overigens ook Lomborg, aan de hand van de praktijk confronterend zien hoe schadelijk en anti humaan het beleid van het Klimaat Industrieel Complex en ook dat van milieuorganisaties / natuurbeschermers voor straatarme bevolkingen is. Alles wijst erop dat die CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) inderdaad is bedacht voor dit ongekend lucratieve verdienmodel. Opmerkelijk is in elk geval dat er geen reden is van fysische zijde voor dat alarmisme.

Ondertussen gaat ontbossing door vanwege de energiebehoefte van ontwikkelingslanden met alle sterfte van 4 miljoen vrouwen en kinderen per jaar door indoor cooking van dien. Op de keeper beschouwd komt het vigerende klimaatbeleid mij niet voor als humaan planeet redden, maar als de ogen sluiten voor de donkere banale kanten van hernieuwbaar. Per saldo blijkt het klimaatbeleid anti humaan en in strijd met de Verlichting en Westerse morele standaarden, zo niet misdadig. Men leze het boek De banaliteit van het kwaad van de filosofe en observator van het proces van Eichmann Hanna Ahrend.

Zo bezien denk ik dat enige reflectie over klimaatbeleid van de kant van Bart Strengers geen kwaad kan overwegende de onderstaande brief:

Van: Leffert Oldenkamp
Verzonden: dinsdag 3 november 2020 13:45
Aan: Strengers, Bart
Onderwerp: herkansing biomassa

Beste Bart,

Het is  een jaar geleden dat we over biomassa van gedachten hebben gewisseld. Het PBL heeft een rapport geschreven en de SER heeft er een sausje over gedaan. Tegelijkertijd waren er over het gehele land acties tegen biomassa centrales met betrekking tot de overmatige uitstoot (CO2 , fijnstof, stikstofverbindingen etc..), niet deugdelijke vergunningen en bosvernielingen. Bij die acties bleken sommige lokale politici en veel burgers  op de hoogte te zijn van  wat er werkelijk speelt rond de inzet van biomassa voor energie. Jullie rapport was wel aanleiding tot enige bezinning op landelijk niveau, maar omdat de profiteurs van SDE+ subsidies hun PR machine richting politiek gingen inzetten en  burgers niet werden gehoord, bleef het daarbij. Er waren  open einden in jullie rapport. Op landelijk niveau was  enig ongemak ontstaan, in het veld  gemotiveerde verontwaardiging.

Martijn Katan en ik hebben op een stakeholdersbijeenkomst aangedrongen op een scherpere analyse. Maar het was kennelijk niet de  bedoeling om dat te doen. Het was voor jullie voldoende om ‘meningen en belangen’ te inventariseren. Het PBL wilde de zittende beleidsmakers zo min mogelijk dwars zitten.

IK heb  nog aanvullende besprekingen gevoerd  met jou en met andere leden van je team om de relatie bosbeheer en oogst van biomassa te verduidelijken. Het was wellicht te hoog gegrepen. Jullie haakten in elk geval af. Jammer,  want nu hebben we te maken met uitvluchten van de belangengroepen om  door te kunnen gaan met het opstrijken van elders beter te besteden subsidies.

De landelijke politiek werd zich door jullie rapportage  bewust dat er iets moest gebeuren. De zorgen over achteruitgang van natuur en landschap moesten ook uit de eigen monden  van politici worden gehoord. Het besef dat biomassa  en  de perverse subsidie daarvoor  in de ban zouden moeten , terwijl er geen opties voorhanden zijn om  de gestelde doelen voor het opwekken van zogenaamde ‘groene energie’ te realiseren, deed alarmbellen (zachtjes) rinkelen. Om die alarmbellen rustig te houden werd  op 14-10 -20 een hoorzitting georganiseerd in de Tweede Kamer. Vooral met ‘position papers’ die de gelegenheid boden om met niet ter zake doende argumenten een tijdje met biomassa te kunnen voortsudderen. Ik heb daarvan een analyse gemaakt. Dat document heb ik aangehecht (‘aanvullende argumenten….’) . Op de hoorzitting werd niet afgerekend met de drogredenen (zoals het certificeren van overmatige uitstoot,  het weer vastleggen van CO2  in bossen die er qua omvang en kwaliteit  niet zijn en dat resthout en stamhout van elkaar afwijkende verbrandingseigenschappen zouden hebben).

Vervolgens kwam ik een opinieartikel van jou in Trouw tegen ( zie ‘Bart PBL over hoorzitting’), waarin je de drogredenen nog van  wat  aanvullende misvattingen voorziet.  Als je een gedetailleerde reactie van mij wil, schroom dan niet dat te zeggen. Op dit moment volstaat wellicht dat je probeert de in plantenmateriaal opgeslagen C-atomen bij verbranding te laten verdwijnen. Een truc die de EU mogelijk maakt, maar waarover ondertussen een evaluatieproces op gang is gekomen. Ik heb daarvoor een korte bijdrage geleverd (zie ‘comment EU biomass’).

De heer Mommaas (directeur van het Planbureau voor de Leefomgeving) laat in een interview in EW  weten  dat hij jouw rapport steunt en dat ‘het gesprek over biomassa  gebaat is bij een goed geïnformeerde blik’. Verder beweert hij dat ‘biomassa  een belangrijke stap kan zijn om klimaatneutraal te worden. Het is aan de politiek om de uiteindelijke afweging van kansen en risico’s te maken’. Uit dat interview wordt duidelijk dat de heer Mommaas zelf niet over de juiste informatie beschikt en politici op het verkeerde been zet. Maar dat valt de heer Mommaas minder aan te rekenen dan de politici, die zich gretig laten misleiden.

De landelijke politiek zal ongetwijfeld worden geconfronteerd met goed geïnformeerde burgers, die via lokale partijen de trom zullen roeren over alles wat mis is met biomassa als energiebron. Het PBL heeft het laten gebeuren.

Naar verluidt krijgt het PBL desondanks een herkansing van de minister. Meer van hetzelfde in het volgende advies lijkt me niet handig. Iets meer harde werkelijkheid kan met de volgende aandachtspunten worden bereikt:

• Met biomassa wordt geen zogenaamde groene stroom of warmte geleverd en de bij het klimaatakkoord behorende doelen (vermindering CO2  uitstoot) zullen dan ook in de verste verte niet worden gehaald. Recent stond in een PBL  rapportage dat slechts 12% groene stroom /warmte beschikbaar is. Er stond niet bij dat 60% daarvan via biomassa wordt verkregen. De toestand is dus veel dramatischer dan  in de rapportage en daaruit ontstane mediaberichten wordt vermeld.
• Programma’s om elektrisch vervoer te stimuleren zullen dan ook getemporiseerd moeten worden. Evenals het gebruik van waterstof als energiedrager. De beschikbaarheid van CO2   neutrale energiebronnen is daarvoor vooralsnog onvoldoende. Met versnelde elektrificatie is juist meer fossiel nodig om voldoende stroom uit de (groene) stopcontacten te laten komen. Inzet van biofuels werkt eveneens averechts. C-atomen hebben nu een maal de eigenschap dat ze bij omzetting van biomassa als CO2 in de atmosfeer terecht komen.
• Aardgas zal nog geruime tijd van belang blijven. Brandstoffen met hogere uitstoot komen  eerder in aanmerking om afgeschaft te worden. Het rijtje daarvoor tref je in de handboeken aan. Aardgas staat op de laatste plaats.
• De inzet van kernenergie dient bespreekbaar te worden, anders worden klimaatdoelen onhaalbaar en wordt de energievoorziening problematisch.
  • Op de site van het Planbureau voor de Leefomgeving staat het netjes voorgerekend. Kernenergie levert per uitgegeven euro een veel grotere CO₂-besparing op dan zonnepanelen op daken.
• De betekenis van bossen voor het behalen van klimaat- en natuurdoelen verdient betere uitwerking in de nu voorliggende bossenstrategie en in de bosvisie van  Staatsbosbeheer, waar onlangs  enkele kamerleden mee werden geconfronteerd. Ze waren onder de indruk,  maar hebben de toestand van  doorsneebossen niet ervaren. Evenmin terreinen waar – onder het mom van natuurherstel –  bossen met hoge natuurwaarden vroegtijdig worden geveld en ten dele in de biomassa centrales verdwijnen ( zie link met een dramatisch voorbeeld). Zie hier.
• Er is een afweging nodig om  maatschappelijke problemen, die mede door Corona is verergerd, beter het hoofd te kunnen bieden. De energietransitie kan in die context niet ten koste van kansarmen worden voortgezet. Energiearmoede is al vastgesteld. Hier moeten politieke keuzes aan worden ontleend, waarvoor de directeur van het PBL wellicht de informatie wil aandragen. Er zal  meer en beter geluisterd moeten worden naar burgers om de energietransitie aanvaardbaar  en doelmatig te krijgen en natuur, landschap  en  leefmilieu te beschermen  (Beginselen Verdrag Aarhus toepassen met bijbehorende richtlijnen).

Leffert Oldenkamp.

Het bovenstaande is wellicht een wat ongemakkelijke boodschap. Maar ik kan je verzekeren dat aan de basis van de samenleving een breed draagvlak bestaat voor een rapportage waarin deze aandachtspunten aan de orde komen.

Hopelijk krijg je het voor elkaar.

Met vriendelijke groet,

Leffert Oldenkamp

NB: Hier nog een link naar een voorbeeld van bosbouwtechnieken in BC Canada. Leerzaam. Voldoet aan de regels van de Forest Practice Code. Zie hier.

 

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).