Toeslagenaffaire – de integriteit van Asscher en Wiebes

In de luwte van de FvD-revolutie zou je bijna kleine konkelaars als Lodewijk Asscher en zijn PvdA-hypocrisie in de Toeslagenaffaire vergeten.

DOOR HANNIBAL · 24 NOVEMBER 2020

Bijna, dan. Want er zijn zo van die berichtjes waarvan je direct rechtop gaat zitten. Want de politieke vertaling van onderstaande slecht op elkaar aansluitende excuses is even simpel als bekend:

“Dat herinner ik mij niet meer”.

Een andere uitdrukking voor liegen dat je barst en weet dat het niet bewezen kan worden.

Over Wiebes kunnen we kort zijn: een dommige kleine krabbelaar die niet te beroerd is vrijwel overal zijn handtekening onder te zetten. Wat daar mis mee is legt Pieter Omtzigt heel netjes uit, en dat lijkt me vooralsnog voldoende:

Weekers
Waar begon dit, ooit? Bij de Bulgarenfraude, die Weekers (VVD) de kop kostte:

De VVD’er Weekers was staatssecretaris tijdens de zogeheten Bulgarenfraude, waarbij Bulgaren via valse inschrijvingen op grote schaal toeslagen aanvroegen. Daarop riepen de Tweede Kamer en de samenleving om een betere fraudebestrijding voor misbruik van toeslagen. Een van de vragen aan Weekers zal zijn of dit consequenties had voor de kinderopvangtoeslag.

Asscher
Maar met het verschijnen van Asscher voor de enquêtecommissie Toeslagenaffaire gingen alle registers van ontkenning en weet-niet-meer echter open. Vooraf was ons door de NOS over Asscher al verteld:

Asscher: ik wist niet dat er onder kinderopvangtoeslag zo veel leed zat

Portee van deze aanhef: hij kon er ook niets aan doen. Dat ligt vrees ik toch wel heel wat genuanceerder. De opstekende storm was bij zowel de Belastingdienst als het Ministerie van Sociale Zaken al opgemerkt, maar de minister was in zalige onwetendheid nog aan het complotteren tegen het bestaan van Zwarte Piet? Een controlefreak als Asscher??? Ondenkbaar, dus de man liegt. Simpel als wat.

Het verhaal van Asscher is – zeker voor een hypocriete huichelaar als de PvdA-leider – qua gevolgen daarom heel wat ernstiger dan voor een prutser als Wiebes die zijn langste tijd toch al heeft gehad:

Oud-PvdA-minister Asscher heeft niet in de gaten gehad hoe veel ouders in de problemen waren gekomen door de kinderopvangtoeslag. Ook wist hij niet hoe groot de financiële nood was bij veel ouders. Dat verklaarde hij tijdens zijn verhoor door de Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag.

De grapjas. De gespreksleidster hieronder probeert Asscher nog te verdedigen door te refereren aan een ‘vergrootglas’ waaronder de PvdA zou liggen (alsof dat de moedwillig blinde mollen van de NPO-presentatie ooit veel schelen kon), maar Jan-Hein Strop (FTM) laat zich niet afleiden, legt het goed uit en brengt een vernietigend verhaal.

Een half jaar geleden merkte ik de eerste PvdA-manoeuvres op weg naar NL2021 al op. Dat Asscher vindt dat hij een logisch alternatief is voor Rutte als premier, betekent echter niet dat dat reëel is. Meer dan typische PvdA-arrogantie is het vooralsnog niet.

Dat Asscher geen problemen heeft met wat lijken in de kast heeft zijn wethoudersperiode in Amsterdam wel aangetoond, maar ditmaal heeft hij zich vergist. Financiële lijken kunnen niemand in progressieve kringen veel schelen, maar zielige mensen veroorzaken is een doodzonde.

Ironie is dat het andere progressieven dus niet misleidt als hij de zieligheidskaart trekt en zijn toenmalige ambtenaren beschuldigd van nalatigheid:

“Waarom zijn de alarmbellen niet gaan rinkelen? Dat komt omdat ik die informatie niet kreeg”, zei hij. Hij vindt terugkijkend wel dat hij meer had moeten doen met individuele signalen van burgers. Bijvoorbeeld met de brief van een ongeruste grootmoeder wier zoon en schoondochter in de problemen waren geraakt.
“Ik vel over mijn eigen optreden een hard oordeel, namelijk dat ik bij die brief had moeten onderzoeken of dit niet het topje van de ijsberg was.”

Dat dus vooral om aan een veel harder oordeel van de enquêtecommissie Toeslagenaffaire te ontkomen. De staatsomroep verdedigt Asscher ook nog op een andere manier, maar maakt het feitelijk erger:

Asscher werkte in zijn tijd als minister aan een nieuw systeem voor de kinderopvangtoeslag waarbij geen problematische terugvorderingen meer zouden ontstaan. De financiering zou rechtstreeks naar de opvang gaan, en per kwartaal. Ouders hoefden dan niet meer over hele jaren terug te betalen. “Ik dacht oprecht dat ik met de snelste oplossing bezig was.”
Het nieuwe systeem is er overigens nooit gekomen omdat het volgende kabinet, waar Asscher niet meer in zat, dat niet meer wilde.

Dat dat systeem om andere redenen werd opgedoekt dan hier gesuggereerd beschreef Raymond Peil zondag al. Maar dat zou Asscher niet helpen, dus wil de NOS dàt zeker niet weten.

Er ontplofte een bom in zijn gezicht, maar Asscher bemerkte het niet want hij was druk bezig te vervangen wat precies op dat moment ontplofte? Het staat er vrijwel letterlijk, maar wie dit geloofwaardig vindt is een imbeciel. Ik heb veel tegen Lodewijk Asscher, maar een imbeciel op dit vlak is hij niet. De man liegt derhalve dat hij scheel ziet, maar tenzij de enquêtecommissie Toeslagenaffaire plotseling heel hard uithaalt zal het geen echte consequenties hebben. Men heeft hem na 17 maart immers nog heel erg nodig?