Ontluisterend dat Wienen tegen beter weten in volhield dat de haatrapper een aanwinst was voor Haarlem.
Minder CDA-burgemeesters graag
(Door: Wim van Schaik)
Waarom hebben gedecimeerde partijen nog zoveel invloed in het Openbaar Bestuur? Goede vraag. Neem het CDA. Zwaar oververtegenwoordigd. Dat heeft natuurlijk niets te maken met ons-kent-ons. Nee, dat is omdat binnen die partij heel veel bestuurskracht te vinden is. Dat is ‘het verhaal’. Maar hoe zit het met die bestuurskracht? Laten we beginnen met een CDA-burgemeester die recent in het nieuws was.
Volgens Jos Wienen, burgemeester van Haarlem, was Darryl Danchelo Osenga, alias rapper Insayno, de juiste man voor het (rare) ‘ambt’ van stadsdichter. Hij zou vooral moeten ‘verbinden’. Jammer voor de burgemeester (en de rapper), maar niet iedereen in de Gemeenteraad zag een strafblad en grossieren in racistische, antisemitische en opruiende taal als kwaliteiten om te kunnen ‘verbinden’. Een man die hoopte dat de moordenaar van Fortuyn ook Wilders te grazen zou nemen als boegbeeld van de stad? Ondanks de bezwaren tegen de rancuneuze rapper hield de burgemeester voet bij stuk: de Wilders-hater was een echte verbinder en een prima keuze.
Ontluisterend dat Wienen tegen beter weten in volhield dat de haatrapper een aanwinst was voor Haarlem. Goed, er waren wat ‘vlekjes’ en er was een strafblad, maar Wienen “zou het heel naar vinden als zo’n creatieve geest voor het leven getekend zou worden.” Halfbakken excuses van Darryl waren voor hem voldoende om deze handelaar in haatteksten “een tweede kans” te geven en tegelijk zijn eigen imago van ‘ruimdenkende verbinder’ op te poetsen. Het liep anders toen de beerput helemaal open ging. Nauwelijks twee dagen na de benoeming van zijn protegé tot stadsrapper, moest Jos hem “met pijn in het hart” laten vallen. Wat een afgang! En zeker geen proeve van bestuurskracht.
Eerder, in Katwijk, dacht deze burgemeester al eens weg te komen met onder de pet houden van ‘incidenten’ met asielzoekers. Nu wilde hij weer smerige feiten verdoezelen. Maar gelukkig, net als toen in Katwijk lukte dat nu in Haarlem ook niet. De burgemeester moest bakzeil halen. Geen nood. Niemand in het bestuurderswereldje die hem daar op afrekent. Burgers misleiden voor de ‘goede zaak’ ziet men in die kringen als ‘bestuurskracht’. Daarvoor moet je juist beloond worden. Met een schouderklopje of met een carrièrestap van Katwijk naar Haarlem.
Om in burgemeestersland te scoren, moet je burgers projecten door de strot duwen die zij helemaal niet willen: een AZC, rare subsidies, een politiek statement (“Kijk mij eens aan de goede kant staan!”), een benoeming, enz. Dat heet dan ‘verbinden’. Maar het is geen verbinden als eenzijdig begrip moet worden opgebracht voor groepen die niets met onze manier van leven hebben en zich daar zelfs tegen afzetten. De autochtone burger betaalt dan gewoon de prijs. Die wordt buiten gesloten. Die moet zijn cultuur laten kritiseren door hen die ervan profiteren. Die moet zijn bek houden en inschikken. Dat is wat de Wienens en hun bazen onder bestuurskracht verstaan.
Maar o wee als de verbinders tegengas krijgen! Dan zijn ze gekwetst en ontpoppen ze zich als beroepsklagers. Ze hadden het zo goed bedoeld en nu zijn ze teleurgesteld, verdrietig, geraakt, ervaren ze ‘pijn’. Of ze meten – heel zielig – breeduit dat ze boze reacties krijgen of (verbale) bedreigingen van mensen die het allemaal niet zouden snappen. Voor dik betaalde bestuurdersis zo’n houding niet erg professioneel. Toch kunnen ze de Machiavelliprijs ermee verdienen. De prijs die vernoemd is naar de man van de nuttige praktijkvoorbeelden voor al wie macht zoekt; een nepprijs toegekend door de vriendjes van pers en politiek.
Veel burgemeesters beschikken over deze ‘bestuurskracht’, het weg-met-ons-virus, met als venijnig symptoom het uitsluiten van niet politiek correcte stemmen. Zou zomaar een selectiecriterium kunnen zijn. We zien het bij Wienen. En om bij het CDA te blijven, hij is daar niet de enige. We zien het ook bij de ziekelijke PVV-hater Bruls, burgemeester van Nijmegen, die heel ‘daadkrachtig’ een heksenjacht op Wilders aanvoerde en voorop liep om aangifte tegen hem te doen. Walgelijke man die als een dikke dictator het liefst een avondklok zou invoeren in Nederland. We zien het eveneens bij burgemeester Vroom van Krimpen aan den IJssel, die met dezelfde ‘daadkracht’ Baudet in de nazihoek drukte. We zien het bij Krikke (VVD), inmiddels vanwege totaal gebrek aan échte bestuurskracht, ex-burgemeester van Den Haag. Die dacht ook ‘daadkrachtig’ bezig te zijn toen ze verzweeg dat ze in de Schilderswijk van haar tas beroofd was. Het zou maar stigmatiserend zijn (drie keer raden voor wie.) om zoiets aan de grote klok te hangen.
Dit soort burgemeesters applaudisseert en schuddebuikt van het lachen om een walgelijke grap van Tommy Wieringa. We vinden ze niet alleen bij het CDA, maar het CDA heeft in ons land wel de meeste burgemeestersposten en kan dus veel kwaad aanrichten.
Nog (te) veel mensen menen dat het CDA een redelijke middenpartij is. Ze denken daarom dat CDA-burgemeesters een middenkoers varen. Het CDA koester dit imago. De waarheid is, dat de partij een linkse koers vaart in de hoop aan de macht te kunnen blijven om de vele bestuurdersposten veilig te stellen. Wie zijn ogen open heeft, ziet dat het CDA geen toegevoegde waarde heeft en dat ook die C nergens meer voor staat, of het moet zijn voor collaboratie met de EU. Dus voor massa-immigratie, klimaatgekte en verkwanselen van onze vrijheid en soevereiniteit. Het CDA is een zwalkende verraderspartij met verraderlijke deugburgemeesters. Daarom minder, minder, minder CDA burgemeesters graag.
Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten