Shutterstock.








Vertaling: Martien de Wit.
De Bay Area (de agglomeratie rond de baai van San Francisco) heeft de grootste concentratie ‘groene’ bedrijven in het land. Het was ook de eerste regio in Californië die met stroomonderbrekingen te maken kreeg, veroorzaakt door de rommelige infrastructuur in deze staat met zonnepanelen en windturbines, zowel gebrekkig als grillig en met elkaar verbonden door zogenaamde ‘virtuele energiecentrales’.
De echte kleur van ‘groene energie’ is zwart.
De Bay Area en de omliggende gebieden zijn de thuisbasis van de enorm graaiende en corrupte ‘groene energie’ ondernemingen die bedrijven verkopen, doorverkopen, produceren, adviseren, certific De Bay Area (de agglomeratie rond de baai van San Francisco) heeft de grootste concentratie ‘groene’ bedrijven in het land. Het was ook de eerste regio in Californië die met stroomonderbrekingen te maken kreeg, veroorzaakt door de rommelige infrastructuur in deze staat met zonnepanelen en windturbines, zowel gebrekkig als grillig en met elkaar verbonden door zogenaamde ‘virtuele energiecentrales’.
De echte kleur van ‘groene energie’ is zwart.
De Bay Area en de om eren en investeren in de bubbel vol wolkenkrabbers en kantoorparken naast elkaar. En sommige van die ‘groene’ bedrijven gingen op zwart als er een windpark uitviel en de stroomuitval begon.
De echte slachtoffers van de avondlijke stroomstoringen in Noord-Californië waren de bejaarden die aangesloten waren op beademingsmachines en die in het donker zaten te kijken naar de resterende accustroom en hoopten dat ze het zouden overleven, gezinnen die de lift naar beneden namen om vervolgens vast te komen zitten, restaurants die al door lockdowns en rellen waren getroffen, waar de stroom weg viel zodat voedsel bedierf en ze hun klanten zagen vertrekken.
Waarom lijdt een regio die bekend staat om zijn tech–industrie aan derde wereld problemen?
De California Independent System Operator (ISO), een door de staat gecontroleerde non-profitorganisatie die de verdeling van elektrische energie over het grootste deel van de staat bepaalt, gaf onder andere de schuld aan een windmolenpark dat uitviel.
De ‘hernieuwbare energiebronnen’ waarop de ‘groene energie’ van de Democraten is gebaseerd, zijn achteraf niet zo hernieuwbaar.
ISO-bestuursleden, aangesteld door gouverneur Newsom, hadden gewaarschuwd dat de overgang naar 33% hernieuwbare energie de stroomvoorziening van de staat in een precaire positie had gebracht. De problemen ontstonden bij de zonneparken. Tijdens een hittegolf op doordeweekse dagen stijgt de vraag naar stroom als mensen thuiskomen en de zon ondergaat. Daarom ontstonden de storingen ’s avonds. Geen zon, geen stroom.
Nu de kerncentrale van Diablo Canyon wordt stilgelegd en gascentrales worden gesloten om de doelstellingen voor hernieuwbare energie te halen, zal er geen stroom beschikbaar zijn om het overbelaste ‘groene’ elektriciteitsnet aan te vullen.
Voorstanders van groen houden vol dat hun ‘virtuele energiecentrales’ nog steeds alles aankunnen, door stroom te leiden van de zonnepanelen op het dak van Jan Modaal in het noorden van Californië, ter compensatie van een windpark dat offline gaat. Dit energie-schild-spelletje ziet er erg futuristisch uit in presentaties, maar het stroomnet bestaat niet uit data. Elektriciteit kan niet zomaar worden gedeeld zoals je bestanden deelt, hoeveel energieconsultants er ook beweren dat het wel kan.
De Democraten en hun media-bondgenoten die deze puinhoop hebben veroorzaakt, doen alsof ze verbijsterd zijn.
Gouverneur Newsom beloofde nog een onderzoek dat deze keer echt ‘tot op de bodem’ zal gaan. De onbekwame Democraat dacht dat “de mensen het eerder hadden moeten horen en dat is precies het doel van dit onderzoek.” Welke mensen? Zijn eigen medewerkers hadden hem gewaarschuwd.
Een onderzoek naar wie wat wist en wanneer is een gezichtsverlies besparende exercitie, bedoeld om de aandacht af te leiden van de rol van de corrupte en cult-achtige Democratische obsessie met ‘groene energie’.
“Hebben de voortdurende black-outs in Californië de energie-experts voor een raadsel gesteld?”, vroeg de New York Times zich af.
Er is niets raadselachtigs aan en het zicht op de bodem is net zo helder als bij Lake Tahoe.
Californië doet, samen met andere staten, een stoelendans met een enorm netwerk dat een afnemend aantal betrouwbare stroomopwekkingssystemen en een toenemend aantal onbetrouwbare stroomsystemen met elkaar verbindt. Er is nog steeds genoeg betrouwbare ‘bruine energie’, zoals groene zwendelaars het noemen, om de onbetrouwbare ‘groene energie’ het grootste deel van de tijd en de meeste momenten van de dag te compenseren. En het spel met stoelendans geeft de indruk dat er geen probleem is, totdat er een probleem is.
Net als bij de Titanic ziet het er geweldig uit in de persberichten en lijkt het te werken totdat het schip tegen een ijsberg vaart.
De metaforische ijsberg die het energienetwerk van Californië laat zinken, zijn de hittegolven. De ‘virtuele energiecentrales’ met hun schaalbare visie om de stroomvoorziening van hele steden afhankelijk te maken van kortstondige natuurlijke fenomenen, zoals wind, water en zonlicht, en niet te vergeten de zonnepanelen die wat knullig boven Jan Modaal’s garage uitsteken, klinken als de toekomst, totdat alle lichten uitgaan.
En dan is er niet genoeg wind, niet genoeg zonlicht of genoeg water in de stuwmeren.
Virtuele energiecentrales zijn, zoals zoveel bij Democratische bestuurders, een vorm van oplichterij waarbij ideologisch bedrog wordt beloond met het harde werk dat wordt verricht door een afnemende productieve bevolking. De zwendel wordt pas zichtbaar als het productieve element wordt overschaduwd door het onproductieve.
Hervorming van het strafrecht was niet echt verenigbaar met lage criminaliteitscijfers. De overwerkte politiediensten hielden de misdaadcijfers laag. Toen Black Lives Matter en de defunding-van-de-politie-rellen begonnen, stortte de politieorganisatie in en gingen de criminaliteitscijfers door het dak. Beleid voor sociale rechtvaardigheid was niet verenigbaar met hogere eigendomswaarden. Ze zagen er gewoon uit zoals ze waren, totdat daklozen en het tuig hele buurten overnamen en de zeepbel van de hogere middenklasse begon te barsten.
De stroomstoringen zijn een voorproefje van de Zuid-Afrikaanse blackouts die naar Californië komen.
Gouverneur Newsom gaf toe dat het uitbannen van fossiele brandstoffen het energienetwerk onbetrouwbaar had gemaakt, zelfs toen hij erop stond dat de staat zou doorgaan met de transitie “van fossiele brandstoffen naar zon en wind”.
En dat betekent dat de stroomtekorten en -storingen zullen blijven.
Dit zijn de redenen waarom onze verre voorouders zijn overgestapt van ‘groene energie’ naar het verzamelen en verbranden van brandstoffen om hun families warm te houden, hun eten te koken en de nacht te verlichten. Het omarmen van barbaarse groene energie onder de vlag van big tech-modewoorden leidt onvermijdelijk tot primitieve rituelen.
Newsom noemde de stroomstoringen “niet passend bij de grootste en meest innovatieve staat van het land”.
Dat is precies het probleem.
Innovatie betekent de overgang van minder geavanceerde naar meer geavanceerde en van minder betrouwbare naar betrouwbaardere technologieën. Windmolens neerzetten en kernenergie vervangen door zonne-energie is geen innovatie, het is alsof je je auto vervangt door een paard en het vervolgens een duurzame, slimme auto noemt die wordt aangedreven door de natuur.
Meer geavanceerde en innovatieve technologie doet meer. Als het minder doet, is het achteruitgang.
‘Groene energie’ produceert minder stroom, is minder betrouwbaar en duurder. Dat heet achteruitgang. Hernieuwbare energie is net zo innovatief als het groene ethos van verhuizen naar een 19e-eeuwse boerderij in Vermont en fruit kopen bij een marktkraam terwijl je doet alsof je net als de boeren leeft. Het is een charmante manier voor een klein deel van de bevolking uit de hogere klasse om te leven, maar het is niet, zoals de Groenen het noemen: duurzaam.
De werkelijke kosten van hernieuwbare energiebronnen worden gevormd door het ontbreken van een betrouwbare stroomvoorziening.
Als de groene lobby enigszins integer was, zou zij toegeven dat overschakelen op wind en zonne-energie betekent: leven in een wereld waarin de elektriciteit op elk moment kan en zal uitvallen. En dat is de prijs van milieubewustzijn. In plaats daarvan liegen ze, net als de hervormers van het strafrecht, die tot vorige maand het publiek niet vertelden dat de prijs van hun beleid het einde van de openbare veiligheid zou betekenen.
Gouverneur Newsom beweert ten onrechte dat Californië de betrouwbaarheid niet zal opofferen voor groene energie.
Te laat
Californië heeft nu meer mensen en minder energieopwekkingscapaciteit. Naarmate de staat dichter bij de mythische doelstelling van 100% hernieuwbare energiebronnen komt, zal het meer inwoners en zelfs minder capaciteit hebben. Een 100% ‘hernieuwbaar’ energienet is een 100% onbetrouwbaar net dat regelmatig zal uitvallen.
Niets van dit alles wordt opgelost. In plaats daarvan zullen er slogans klinken om de black-outs progressief te laten lijken.
PG&E (een groot energieconcern) beschrijft zijn storingen al als “de uitdaging delen”. Dat klinkt progressief en krachtig. Vooral voor ouderen aan beademingsmachines of kinderen die vastzitten in liften.
Na wat lawaai over onderzoeken, zullen Californische Democraten het publiek vragen te erkennen dat energie eindig is en gaan beslissen wie die energie verdient en wie niet.
De verontrustende onderlinge verbondenheid van energie en overheid stelde burgemeester Garcetti in staat om water en stroom af te sluiten voor bedrijven in Los Angeles die open wilden blijven tijdens de lockdown en meer recentelijk voor huizen waarin feesten werden georganiseerd. Bedrijven kunnen klanten slecht behandelen, maar een waterimperium van de overheid kan om politieke redenen stroom en water afsluiten.
Het ‘groene energie’ regime zal “de uitdaging delen” door positieve maatregelen te nemen voor stroomuitval, door te bepalen welke gebieden geen stroom krijgen en voor hoelang op basis van raciale en economische criteria. De rijken zullen hun eigen stroom kopen, terwijl iedereen op het net zal worden onderworpen aan de grillen van door de Democratische politiek benoemde functionarissen die de buit verdelen van een stervend energienetwerk dat op instorten staat.
Het tekort aan hulpbronnen van de duistere eeuw van groene energie zal de burgers in barbaren veranderen.
Californië zal eindelijk zijn doelstelling van 100% hernieuwbare energie bereiken, als de bevolking heeft leren koken op houtkachels, leest bij kaarslicht en leeft in de duisternis van ‘groene energie’.
En dan kan elke dag in deze heldere nieuwe duistere tijd een Dag van de Aarde zijn.
***
Daniel Greenfield, een Shillman Journalism Fellow bij het Freedom Center, is een onderzoeksjournalist en schrijver die zich richt op radicaal links en islamitisch terrorisme.

Naschrift van de redactie

Wanneer komt nu die verschrikkelijke opwarming?

Het waait overal wel ergens – nee dus!