Wat is er toch met ons klimaat aan de hand? Opwarming energie atmosfeer CO2 Climategate.nl en Forum voor Democratie 1000 miljard euro
Instappers. Foto: ProRail.










Voor instappers in de klimaatmaterie heb ik een aantal zaken nog eens op een rijtje gezet.

Als de oplettende lezer van – uitsluitend – de mainstream media zou worden gevraagd waar het bij het klimaat’vraagstuk’ om gaat, zal hij of zij waarschijnlijk moeiteloos de volgende elementen van het ‘klimaatnarratief ‘ kunnen oplepelen.
  • De wereldtemperatuur stijgt en en doet dat steeds sneller.
  • Dat komt door de menselijke uitstoot van CO2.
  • De zeespiegel stijgt alarmerend snel.
  • Binnenkort krijgen we een ijsvrije Noordpool.
  • Gletsjers smelten.
  • Miljoenen mensen zullen van huis en haard worden verdreven door klimaatverandering.
  • Door de opwarming van de aarde neemt de biodiversiteit af.
  • De frequentie van weersextremen neemt toe.
  • IJsberen dreigen uit te sterven.
  • De ontwikkelingslanden worden het zwaarst getroffen door klimaatverandering.
  • Alle wetenschappers zijn het daarover eens.
Wie naast de reguliere media ook nog klimaatkritische sociale media leest, weet dat dit een soort catechismus is van klimaatbevlogenen, maar dat deze elementen stuk voor stuk nagenoeg geheel onjuist zijn. Kortom: desinformatie in optima forma!
De wereldtemperatuur is de laatste anderhalve eeuw, na het einde van de kleine ijstijd (1850), inderdaad gestegen. In 1988 piekte de gemiddelde wereldtemperatuur, hetgeen werd toegeschreven aan El Niño. Daarna vond een scherpe daling plaats, waarvoor klimatologen de term opwarmingspauze ofwel ‘hiatus’ bedachten. Er volgde een periode van heftige fluctuaties met een nieuwe piek in 2016, gevolgd door een scherpe daling en opnieuw fluctuaties. Tegelijkertijd steeg de CO2–concentratie in de atmosfeer vrij monotoon. Vergelijkt men het verloop van beide curven dan is er wel heel veel fantasie voor nodig om een correlatie te ontdekken die erop zou kunnen wijzen dat CO2 een dominante factor is in de temperatuurontwikkeling. En die verschrikkelijke opwarming blijft maar uit.
De zeespiegel (langs de Nederlandse kust) stijgt met ongeveer 20 cm. per eeuw. Er is geen versnelling vastgesteld. Van een ijsvrije Noordpool is geen sprake – wel fluctuaties van het oppervlak drijfijs. Gletsjers smelten, ja! Dat deden ze vroeger ook. Oude boomstronken komen onder het ijs vandaan die erop wijzen dat de boomgrens vroeger veel hoger lag. De voorspelde miljoenen klimaatvluchtelingen zijn tot op heden nog niet gesignaleerd. Naarmate de temperatuur toeneemt, neemt ook de biodiversiteit toe. Qua biodiversiteit bieden de Tropen immers de grootste verscheidenheid. De frequentie van weersextremen is de laatste tijd afgenomen en het aantal menselijke slachtoffers van klimaatrampen, dan wel andere natuur–gerelateerde rampen is dramatisch gedaald, dank zij betere waarschuwingssystemen en voorzorgsmaatregelen. De ijsberen – de door de milieubeweging gekoesterde iconen van de opwarming van de aarde – willen maar niet uitsterven. Integendeel, ietwat gechargeerd planten ze zich voort als konijnen. Hun aantal wordt nu wel op 30.000 geschat tegen 5.000 enkele tientallen jaren geleden. Voor de stelling dat de ontwikkelingslanden extra hard zouden worden getroffen door de kleine opwarming die tot dusver heeft plaatsgevonden is geen bewijs gevonden.
Alle wetenschappers – de veel gehoorde en beruchte 97 % – zouden het eens zijn over antropogene opwarming van de aarde (eigenlijk atmosfeer). Maar de betrokken studie (van Cook et al) is sterk bekritiseerd en bleek aan tal van methodologische fouten te laboreren. Het ware aantal was beduidend minder – sommige critici kwamen op minder dan 1%! En geen van de door Cook geciteerde auteurs kwam met een bewijs van opwarming door de menselijke uitstoot van CO2!
De klimatologie is een een jonge en nog onrijpe wetenschap. Tot op heden is er geen hard bewijs voor een dominante invloed van de mens op de – beperkte – opwarming van de atmosfeer. Klimaatbevlogenen vullen deze lacune met een exercitie in handopsteken – zoveel wetenschappers vóór en zoveel tégen AGW (‘Anthropogenic Global Warming‘). Maar dit is geen onderdeel van normale wetenschapsbeoefening. Daar telt alleen het bewijs. Bovendien is gebleken dat de werkelijke gemeten temperatuurontwikkeling vèr achterbleef bij nagenoeg alle projecties van klimaatmodellen.
Hernieuwbare energie
En dan de gedachte dat we met een vergroting van het aandeel ‘hernieuwbare’ energie het klimaat zouden kunnen ‘redden’. Wat men zich meestal niet realiseert is dat de zogenaamde ‘hernieuwbare’ energie (biomassa, wind– en zonne–energie) slechts geschikt is voor elektriciteitsopwekking en dat deze slechts 15 – 20% van het totale energieverbruik uitmaakt. In de EU is afgesproken dat biomassa (ongeveer 60% van de ‘hernieuwbare’ energie) als zodanig mag worden aangemerkt. Maar dat is bizar omdat bij houtstook veel CO2 vrijkomt – veel meer dan bij aardgas. Daarom wenst zelfs de milieubeweging dat deze niet meer als ‘hernieuwbaar’ mag worden erkend.
Wind– en zonne– energie kunnen niet zonder fossiele energie. Voor de fabricage van windturbines en zonnepanelen is veel fossiele energie nodig, onder meer voor de productie van cement voor de fundering, staal voor pijlers, kunststof voor de wieken en zeldzame aardmetalen voor het interne mechaniek. Ook voor zonnepanelen is kunststof nodig.
Er kleven vele nadelen aan wind– en zonne–energie. Zij zijn allesbehalve duurzaam en vernietigen het landschap en het milieu. Maar het allerbelangrijkste is dat windenergie niet of nauwelijks leidt tot besparing van fossiele brandstoffen en vermindering van de uitstoot van CO2. En daar was het toch om te doen!
Waarom? Omdat het voordeel van ‘gratis’, maar intermitterende wind geheel of grotendeels teniet wordt gedaan door efficiencyverliezen in de rest van het overwegend fossielgestookte deel van het net, dat de fluctuaties moet opvangen.
Conclusie? Windenergie is duur, onbetrouwbaar en alles behalve duurzaam. Mutatis mutandis geldt dit evenzeer voor zonne–energie.
De klimaatovereenkomst van Parijs (eind 2015) – Is de planeet nu ‘gered’?
‘Parijs’ is niet meer dan een verzameling intentieverklaringen van landen om hun CO2-uitstoot te verminderen. Er staan geen straffen op niet-nakoming. Volgens de (onvolkomen) klimaatmodellen zal er 0,16 graden minder opwarming zijn in 2100 indien alle landen zich aan hun beloften houden. Dit is zo weinig dat het niet waarneembaar zal zijn op thermometers. Bovendien heeft deze overeenkomst niet kunnen voorkomen dat de mondiale CO2–concentratie in de atmosfeer nog steeds stijgt. Maar die verschrikkelijke opwarming wil maar steeds niet komen.
Klimaat maakt meer kapot dan je lief is
Eén element is het vertrouwen in onze overheid. Het klimaatbeleid is ambitieus, maar totaal illusoir, zoals vele ingenieurs, die goed zijn in sommen maken – zulks in tegenstelling tot de deelnemers die mochten aanschuiven aan de zogenoemde klimaattafels – uitvoerig hebben berekend. Tegelijkertijd schiet de overheid tekort in het verschaffen van openheid. Het klimaatbeleid wordt gekenmerkt door het stelselmatig achterhouden van cruciale informatie.
Hoeveel gaat het beleid kosten? De website Climategate.nl en Forum voor Democratie zijn met schattingen gekomen van rond de 1000 miljard euro. De overheid is nooit met dit soort cijfers naar buiten gekomen. En wat levert het op? Opnieuw mist van de kant van de overheid. Als doelstelling wordt de vermindering van CO2–uitstoot gehanteerd. Maar de focus daarop verhult de achterliggende hoofddoelstelling, namelijk de vermindering van de opwarming van de atmosfeer.
Op basis van de (onvolkomen) klimaatmodellen zou de Nederlandse klimaatinspanning zo’n 0,000 en nog wat graden Celsius  verminderde opwarming in 2100 bedragen (bevestigd door het KNMI, iets wat op de meest gevoelige thermometer niet valt waar te nemen. M.a.w. we gaan 1000 miljard euro uitgeven voor een resultaat dat zelfs in 2100 niet aantoonbaar is.
Waarom zijn we aan deze waanzin begonnen? Getuigenispolitiek? Tunnelvisie? Kuddegeest? Groepsdenken? Quasi-religie?
Zo’n tien jaar geleden sprak ik eens een toenmalig bewindspersoon, bekend om zijn gevoel voor humor, en maakte ik hem deelgenoot van mijn zorgen over de toenemende collectivisering van onze samenleving als gevolg van het klimaatbeleid. Hij reageerde: ‘Oh, dat is dus communisme via de achterdeur? En lachte hartelijk om deze vondst. Met de kennis van nu bleek dat helaas geen grap te zijn.
***
Hans Labohm is onafhankelijk econoom en hoofdredacteur van de website Climategate.nl.