Kritiek op Greta Thunberg en Luisa Neubauer: “Klimaatdictatuur maakt ons arm, zonder het klimaat te dienen”

De invoering van een ecodictatuur in Europa zou de mensen alleen maar arm en onvrij maken, zonder het klimaat te dienen.

Kritiek op Greta Thunberg en Luisa Neubauer: “Klimaatdictatuur maakt ons arm, zonder het klimaat te dienen”

Geplaatst op 1 augustus 2020door E.J. Bron

Socialistisch-communistische pupillen van Soros: Luisa Neubauer (links) en Greta Thunberg.

(Door: Reinhard Werner – Vertaling: E.J. Bron)

“De woordvoersters van “Fridays for Furure”, Luisa Neubauer en Greta Thunberg, beschouwen het inmiddels als “wetenschappelijk bewezen” dat alleen een “nieuw systeem” de “klimaatcrisis” de baas zou kunnen worden. Deze aanspraak op de waarheid zorgt inmiddels ook voor angst onder diegenen die hen gunstig gezind zijn.

Columnist Andreas Freytag van de “WirtschaftsWoche” beschouwt de klimaatverandering als ”zondermeer het meest dringende probleem van de mensheid, waarvan de oplossing inderdaad niet verder uitgesteld mag worden”. Dat CO2 daarvoor de hoofdoorzaak zou zijn, betwijfelt hij niet. Ook “globale akkoorden die doorgedrukt worden”, “strenge grenswaarden” en “hoge straffen voor de schending van deze grenzen” beschouwt hij als noodzakelijk. Wat de uithangborden van “Fridays for Future”, Greta Thunberg en Luisa Neubauer, onlangs in een open brief aan de EU-regeringschefs geëist hadden, gaat hem echter zelfs te ver, want het zou de beslissende stap naar de “klimaatdictatuur” zijn.

In hun brief eisen Thunberg en Neubauer o.a. dat de EU ervoor zou moeten zorgen dat van “ecoside” een “internationale misdaad” wordt gemaakt, die door het Internationaal Gerechtshof vervolgd zou moeten worden.

“Klimaatcrisis niet binnen het huidige systeem op te lossen”

Maar het gaat nog verder. In het document staat: “Zelfs een kind kan zien dat de klimaat- en ecologiecrisis niet binnen het huidige systeem opgelost kan worden”. Dit zou “niet langer alleen maar een mening” zijn, maar “op feiten gebaseerd op basis van de bestmogelijk beschikbare wetenschap van onze tijd”. Het logische gevolg: “We hebben een nieuw systeem nodig”.

Weliswaar bevindt zich in de eisencatalogus van de beweging, waarbij zich al een serie prominente persoonlijkheden uit politiek, kunst en wetenschap heeft aangesloten, ook de eis de “democratie te garanderen en te beschermen”.

Uit de uitspraken van het schrijven kan echter volgens de wetten van de denklogica de conclusie getrokken worden dat het bij de “democratie” die de initiatiefneemsters voor ogen zweeft alleen maar om zo eentje kan gaan, waarin individuele rechten, zoals het recht op privé-eigendom, vrijheid van uitoefening van een beroep, vrijheid van reizen of vrije persoonlijkheidsontplooiing, onderworpen zijn aan een veelomvattend “klimaatbescherming”voorbehoud.

Noodzakelijk dat “klimaatpolitiek niet tegen de mensen gemaakt wordt”

Tot deze conclusie komt ook Andreas Freytag in zijn column in de “WirtschaftsWoche” – en zijn vreugde daarover blijft binnen de perken. Om verdragen te verscheuren en bestaande overeenkomsten op te geven wanneer deze geen toereikend rigide “klimaatbescherming”-voorschriften bevatten, zou contraproductief zijn.

“Wanneer in China de CO2-uitstoot toeneemt, lijden de mensen in de hele wereld daar onder”, schrijft Freytag. “Dat betekent echter ook dat minder CO2-uitstoot hier in het land er niet noodzakelijkerwijs daadwerkelijk toe leidt dat de totale uitstoot daalt. Het kan er zelfs via prijswijzigingen toe komen dat het voor anderen nu goedkoop wordt om CO2 uit te stoten, bijvoorbeeld omdat de in Europa dalende (of in het ideale geval volledig wegblijvende) vraag naar aardolie de olieprijs wereldwijd laat dalen en het voor anderen goedkoper maakt om olie te verbruiken.”

Daarom zou een Europese solotoer noch maakbaar noch wenselijk zijn. Het zou echter vooral “noodzakelijk zijn dat klimaatpolitiek niet tegen mensen gemaakt wordt”. Om verdragen te verscheuren en akkoorden op te geven, zou per slot van rekening ook betekenen de rechtsstaat op te geven en eigendomsrechten te ignoreren respectievelijk nietig te verklaren.

Socialistische volksdemocratie als model

Private eigendomsrechten zouden echter heel beslissend voor het zorgzame en efficiënte gebruik van de bronnen zijn: “Als die ontbreken, ontbreekt ook de belangstelling in eigendom, dus ook in de natuur. En de taak van de rechtsstaat betekent ook dat mensen in de toekomst niet meer kunnen klagen wanneer ze iets op de klimaatpolitiek hebben aan te merken. Een openbrief zoals die waarover hier gediscussieerd wordt, mag dan niet meer worden geschreven – hun ondertekenaars zouden wel eens op sancties kunnen rekenen.”

Op de vraag wat er nog geproduceerd zou mogen worden als het daarbij gaat om de uitstoot van “klimaatschadelijke” gassen, zou dan aan willekeur onderhevig zijn – een “democratische”, zoals Thunberg en Neubauer benadrukken. Alleen zou een democratie zonder bescherming van eigendom en zonder onafhankelijke rechtbanken niets nieuws in de geschiedenis van Europa zijn: de socialistische “volksdemocratieën” naar Sovjetvoorbeeld waren al gebaseerd op dit principe.

Dit benoemt ook Freytag: “Maar de ervaring met alle systemen zonder rechtsstaat laten zien dat er minder democratisch en rechtvaardig, maar volgens de criteria macht en belangensituatie beslist wordt. De ervaring leert ook dat in de daartoe noodzakelijke commissies altijd de afremmers de boventoon zullen voeren – verworven rechten zouden regelmatig de creativiteit verslaan, die nodig is om de klimaatbescherming de baas te worden.”

Thunberg en Neubauer “op groteske wijze naïef”

Zonder private eigendomsrechten zou, zoals de milieucatastrofes in de Sovjet-Unie, de DDR, Roemenië of andere voormalige Sovjetlanden zouden aantonen, niemand verantwoordelijk zijn voor hun instandhouding.

“Je kunt deze denkfout van de schrijfsters door de vingers zien, want ze zijn te jong om het socialisme zelf meegemaakt te hebben”, schrijft Freytag verder. “Dat geldt niet in dezelfde mate voor veel ondertekenaars. Desondanks is de eis naar het opgeven van de democratie en de markteconomie met als doel de milieubescherming op groteske wijze naïef. Het is een oud dilemma dat klimaatbeschermers economisch denken afwijzen en zodoende steeds tot ineffectieve en inefficiënte (dus verkwistende) oplossingen komen.”

Als het de “klimaatbescherming”-beweging in werkelijkheid uitsluitend om het klimaat en niet meer om macht als gevolg van de afschaffing van het kapitalisme zou gaan, dan zou ze het innovatiepotentieel van privéondernemingen willen gebruiken en geen systeem van bureaucratische controle- en commando-economie. De invoering van een ecodictatuur in Europa zou de mensen alleen maar arm en onvrij maken, zonder het klimaat te dienen.

“Wie het klimaat wil beschermen, kiest de instrumenten volgens de criteria effectiviteit en efficiëntie; moraliseren zou geen rol moeten spelen”, besluit Freytag. “Het is te hopen dat de beide initiatiefneemsters van de brief snel bijleren en dat hun jongste pamflet nog sneller in vergetelheid raakt.”

Bron:
www.epochtimes.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron(www.ejbron.wordpress.com)