Die kar heeft ook een sociale functie. ’Sommige vaste klanten gaan met tranen in de ogen naar huis’
Hollands Kroon - WIERINGERWAARD
Vaste prik voor de jeu de boulers van Onderhands in Wieringerwaard. Na een middagje ballen even lekker napraten. Met een biertje of een wijntje. En een lekker snackje van de kar van ’Jan Patat’, die vijftig meter verderop op het parkeerterrein staat.
Ook deze zaterdag gaat de schaal met gefrituurde lekkernijen rond in de kantine, die keurig coronaproof is gemaakt. Lekker, zeggen de aanwezigen. Maar het is wel de laatste keer. De snackkar van Jan de Jong moet verdwijnen, op last van de gemeente Hollands Kroon. Hij is dit weekend voor het laatst open.
En dat valt slecht in Wieringerwaard. Heel erg slecht. Iedereen in het dorp spreekt er schande van, zeggen ze in het jeu de boules-lokaal. In het dorp zijn de laatste jaren vrijwel alle voorzieningen verdwenen. Winkels gingen dicht, het café is gesloten.
Gemeente
En dan verdwijnt ook de snackkar nog, door een in de ogen van de dorpelingen veel te formele opstelling van de gemeente. In een notendop: snackbaas Jan de Jong heeft een vergunning voor drie dagen.
Hij mag vrijdag, zaterdag en zondag op het parkeerterrein bij het zwembad en de voetbalclub staan en snacks verkopen. De andere dagen van de week is de snackkar dicht, maar blijft de wagen wel op zijn plek staan. Keurig aan de stroom (via het zwembad), zodat de snacks in de koeling en vriezers goed blijven.
Hollands Kroon deed er drie jaar lang niks tegen, maar verplicht De Jong nu zijn kar op de dagen dat hij niet open is van het parkeerterrein te halen en ergens anders te stallen. Onhaalbaar, zegt de ondernemer. Bij hem thuis is geen ruimte. Elke keer de vriezers even van de stroom is bovendien funest voor zijn etenswaren, zegt hij. De Jong gooit de handdoek in de ring: hij stopt er mee. Zeer tegen zijn zin, dat wel.
De mensen in Wieringerwaard morren met hem mee. ,,Als er nou een goede reden voor was’’, zegt een van de jeu de boulers. ,,Dan kon je het nog begrijpen. Maar die is er niet. Die kar staat niemand in de weg.’’ De gemeente onderschat de sociale functie van die kar, zeggen ze in Wieringerwaard. Er zijn ook mensen die thuis niet veel aanspraak hebben.
Praatje
Sommigen komen elk weekend naar de snackkar. En blijven dan gerust een uurtje hangen voor een praatje met deze en gene. In een hoekje van de toonbank staan een paar bedankkaartjes.
Net gebracht, door zo’n vaste klant. Ze is met tranen in de ogen op huis aan gegaan, zeggen de medewerksters van de snackbar. De bewoner van het huis dat op het parkeerterrein uitkijkt brengt bloemen. ,,Gewoon, omdat het zo sneu is dat ze hier weg moeten.’’
Hij heeft dus geen last van die kar? ,,Welnee joh, niemand heeft er last van.’’ Yori van Dompselaar en Kiann Emmerik (allebei 11 jaar) laten vier frikandellen en twee porties patat in het vet gooien. Balen, dat de snackkar weg gaat, zeggen ze.
Bij Yori thuis halen ze elke vrijdag een frietje, zegt hij. ,,Dat kan straks niet meer. Ja, in Anna Paulowna. Maar dat is te ver. En daar zijn ze veel duurder.’’
Het is echt jammer, zegt Hugo de Groot van de jeu de boulesclub. ,,Er is al zoveel verdwenen uit het dorp en dan dit ook nog.’’ Maar ja, zegt Jan de Jong: hij heeft geen keus. Per 1 september moet hij weg zijn, anders rekent de gemeente een dwangsom van 250 euro per dag. De snackbaas schudt zijn hoofd. ,,Het is dieptreurig.’’
0 reacties :
Een reactie posten