Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Wij kennen China een beetje van de pindaman, het restaurant, de afhaalchinees en de vraag: “sambal bij?”.
Dit beeld is wel heel erg veranderd. China is de laatste tijd steeds vaker in het nieuws. Niet zelden in negatieve zin. Ik laat de discussie over het Corona-virus hier voor wat ze is. China is een communistische, totalitaire en racistische staat die institutioneel mensenrechten schendt. De opbouw van de legermacht is zorgwekkend evenals de Chinese expansiedrift. Er is goede reden voor die zorg.
Afgezien van onmiskenbare geopolitieke expansiedrift in Oost Afrika en Zuid Europa, heeft China goed in de peiling dat Europa door de onbezonnen Green Deal zichzelf heeft veroordeeld tot de rol van makkelijk te koloniseren continent. Dit gebeurt al in Griekenland en Italië. China beseft beter dan de klimaatverdwaasde Europese leiders dat toegang tot betaalbare energie de achilleshiel is van elk land, continent of beschaving. De Green Deal van Timmermans is de opmaat voor de ondergang van de Europese beschaving daar de Green Deal de superieure betaalbare Europese energievoorziening verspilt om een inferieure onbetaalbare en onbetrouwbare variant ervan te bouwen.
De astronomische kosten van de transitie – het groene verdienmodel – worden dankzij Timmermans door een plutocratische elite de burger afgeperst en in eigen zak gestoken. De collaborerende milieubeweging als onwetenschappelijke stemmingmaker parasiteert op deze verwerpelijke 19e-eeuwse vorm van kapitalisme. En maar deugpronken met onwetenschappelijke prietpraat terwijl bijvoorbeeld iedereen weet dat 1 groene baan gemiddeld minstens 2,2 gewone banen verdrijft en derhalve de economie ondermijnt. Iedereen weet ook dat windmolens hun terugverdientijd door technische levensduur nooit halen en dus de welvaart ondermijnen door welvaartsverlies. Kolencentrales worden niettemin opgedoekt, NL van het gas af en kernenergie verketterd.
Hiermee spreidt de EU het bedje voor de Chinese expansie in Europa. Dan gaat het in China er toch anders aan toe. Kolencentrales en kernenergie krijgen ruim baan met 300 (overigens ook een deel in andere landen) kolencentrales en 240 kerncentrales in de komende tientallen jaren, alvast 46 centrales in 2019 en 11 in aanbouw.
As of March 2019, China has 46 nuclear reactors in operation with a capacity of 42.8 GW and 11 under construction with a capacity of 10.8 GW. Additional reactors are planned for an additional 36 GW. Nuclear power contributed 4.9% of the total Chinese electricity production in 2019, with 348.1 TWh. This is an increase of 18.1% from 2018; two new reactors came online in 2019.
Dus een vermogen van gemiddeld ca. 0,9 GW/centrale en een productiefactor van 93% (= 348/375 TWh). Enig rekenwerk leidt dan tot het volgende: 1 centrale met een levensduur van 60 jaar levert 440 TWh (bij 3 cent/kWh = € 13 miljard opbrengst).
1 windmolen van 3 MW en een gemiddelde 22,3%* Chinese productiefactor levert in 60 jaar: 0,35 TWh (windmolens moeten wel 3 keer -subsidieperiode vn 15 jaar- worden vervangen). Ergo, een factor 1.260 verschil.
*184,7 GW wind en 360 TWh productie = 22,3%. Geregeld zijn windmolens niet op het net aangesloten.
Bron.  (Kies: Select key report en vervolgens all data.)
Deze bron bevat overigens een schat aan informatie. Zo kunnen we zien dat de EU de kolen en nucleaire sector vermindert, terwijl China die verhoogt. Ook wat de jubelverhalen betreft over China als groene koploper van zon en wind, is de EU toch echt ijveriger met 6,7% tegen 3,7% in 2018. China heeft namelijk nog meer plannen (schaft ook de subsidie op zonnepanelen af). En ja, als een dictatuur die niets te vrezen heeft van de monddood gemaakte en onderdrukte burger, kun je je plannen moeiteloos doorvoeren. Vandaar dat sommige lieden, zoals Figueres (Klimaatakkoord Parijs) zo dol zijn op de Chinese dictatuur. Welke zijn die Chinese plannen?
Ondanks het ondertekenen van klimaatveranderingsverdragen om de CO2-uitstoot te verminderen, waaronder de door de VN gesponsorde akkoorden van 2009 in Kopenhagen en de overeenkomsten van Parijs in 2015, verviervoudigde de Chinese kolengestookte energiecapaciteit van 195 gigawatt in 2000 tot 973 gigawatt in 2018.
Bron en Bron.
China bouwt ook elektriciteitscentrales in Afrika. Mede hierdoor krijgen meer Afrikanen betere toegang tot betaalbare stroom. Stroom is de basis voor welvaart, emancipatie en voorspoed, maar China doet dit niet uit altruïsme, integendeel.
De EU daarentegen zit daar wat te prutsen met zonnepanelen en windmolens, zwelgend in Deugmens-exhibitionisme. Mevrouw Kaag wil zelfs 1 miljard doneren aan dit continent (waar, wie?), terwijl iedereen weet dat dit geld in de zakken van potentaten verdwijnt:
Een speciale VN-commissie, geleid door de voormalige Zuid-Afrikaanse president Mbeki, heeft onlangs geconcludeerd dat Afrika jaarlijks meer dan 45 miljard euro aan belastinggeld misloopt vanwege de enorme vermogens die worden weggesluisd door corrupte regeringsleiders en frauduleuze individuen. Als Afrika de corruptie binnen de perken zou houden, zouden zij 45 miljard euro per jaar ontvangen en dat is al 45 keer meer dan de donatie die wij nu willen geven.
Wat een ideologische armoe van deugpronkers als D66’r Kaag. Zoals hierboven in het artikel Oost Afrika uiteengezet: China verstrekt leningen onder strikte voorwaarden, geen giften, tenzij uit eigen belang. Afrika wordt door China gekoloniseerd vanwege grondstoffen waaronder zeldzame aardmetalen. Afrika wordt ook een goede afzetmarkt voor Chinese producten. Eender geldt voor Griekenland (Pireus). Dit kunnen wij dus leren van China:
“Waar westerse landen en instellingen met hun investeringen inzetten op de winst van volgend jaar, kijkt China veel meer naar de toekomst.” Door de aanleg van grote infrastructuurprojecten als luchthavens en snelwegen verzekeren ze zich volgens hem niet alleen van een afzetmarkt in de toekomst, maar ook van politieke invloed in het snel groeiende continent.
Terwijl de EU in geopolitieke en strategische daadkracht, visie en besluitvaardigheid steeds meer verlamd raakt door aangepraat schuldgevoel, het voorzorgprincipe, de obsessie voor de niet bestaande klimaatcrisis, blindstaren op planeet redden, en andere fratsen als cultuurrelativisme, angst voor racisme, oikofobie, occidentofobie, identiteits- en diversiteitspolitiek, volgt China zijn eigen opmars naar wereldheerschappij, te beginnen in Afrika. China hoeft er weinig voor te doen, want de EU schaft zichzelf wel in culturele en economische zin af. Een duidelijk teken hiervan is de racistische BLM-beweging, want kennelijk doen de levens van gelen, blanken, bruinen, roden, Inuït etc. er niet toe. Tot slot de vraag wat Europa nog meer van China kan leren:
Nieuwe economieën, China voorop, omarmen kernenergie, terwijl het Westen krampachtig zijn hoop vestigt op zonnepanelen en windmolens. Energiedeskundige André Wakker ziet het bezorgd aan en pleit voor een radicale koerswijziging: bouw tien kerncentrales en de energietransitie is grotendeels gefikst. Vorig jaar rond deze tijd was de World Nuclear Exhibition in Parijs, de tweejaarlijkse beurs van de nucleaire industrie. Iedereen is er. Mijn interesse ging vooral uit naar het Chinese paviljoen. China, met 20 procent van de mondiale energieconsumptie nu al ’s werelds grootste energiegebruiker, koppelt elk jaar tien nieuwe kerncentrales aan het elektriciteitsnet. Volgend jaar heeft China evenveel kerncentrales in bedrijf als Frankrijk. Rond 2025 zal het de Verenigde Staten als grootste kernenergieland ter wereld passeren.
Robert Bryce schreef in zijn boek, A question of power, ook over kernenergie. De enorme kapitaallasten bij het bouwen van een kernreactor zijn het gevolg van ontbrekende expertise en van absurde veiligheidseisen die typerend zijn voor het mede door Greenpeace opgedrongen voorzorgprincipe over stralingsgevaar: ALARA As Low As Reasonably Achievable – dezelfde absurditeit kennen we van de PFAS-norm. Het ware beter, en miljarden goedkoper, dit te vervangen door AHARS: As High as Reasonably Safe.
Zolang dit gezonde verstand niet terugkeert, zolang zullen investeerders huiverig zijn bij torenhoge rentes van banken, politieke willekeur en de onevenredige onterechte invloed van clubs als Greenpeace. Bryce pleit voor staatseigendom van kernenergie als zekerheid voor aarzelende investeerders. Dit is beleid in China, Korea en India. Hierdoor zullen alleen al de kapitaallasten fors dalen. Ook pleit Bryce voor Westerse SMR’s die verhoudingsgewijs veel goedkoper geproduceerd kunnen worden en waar veel meer expertise voorhanden is.
Een behartenswaardig leermoment lijkt mij. De nucleaire ambities van China – trouwens ook India – contrasteren sterk met de bezetenheid van de EU-leiders. Helemaal toen Von der Leyen sprak over een Europees ‘man on the moon-project’ bij de presentatie van de Green Deal. Een weerzinwekkend plagiaat van “Dit is een kleine stap voor een mens, een reuzensprong voor de mensheid”.
Ik zou dit willen vertalen naar: “Dit is een flinke stap terug voor een Europeaan, een reuzenterugval voor de Europese beschaving.”
Het is van groot belang te blijven wijzen op de economisch suïcidale misvattingen van de klimaatdictatuur en de bedenkelijke rol van diverse media hierbij. Desondanks gaat de politiek onverdroten door op de weg van zelfafschaffing. Ik verkies daarom het betere alternatief van de kwalitatief betere sambal extra pedis van de echte Indische toko.
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.
(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).