Modellen kunnen het weer van volgende week niet nauwkeurig voorspellen, dus waarom zouden we ze kunnen vertrouwen om klimaatverandering te voorspellen?
Auteur: Daniel Turner (VS).
Vertaling: Martien de Wit.
Het is merkwaardig … SpaceX heeft al het geld van de wereld en ze hebben niet eens iemand aangenomen die het middagweer in Florida op 27 mei 2020 nauwkeurig had kunnen voorspellen. Het lijkt een enorme vergissing, nietwaar? En dan te bedenken dat er tientallen directeuren en academici van non-profitorganisaties in Washington DC zijn, die de wereldwijde temperaturen van 10, 15 en zelfs 50 jaar in de toekomst nauwkeurig kunnen voorspellen.
Ho, stop maar met het weerwoord ‘klimaat is geen weer’. Dat is afgezaagd en dom. De vent die zegt: ’eten is geen haute-cuisine‘ is een voedselcriticus en dus standaard hooghartig en onaangenaam.
Hoe zit het met deze: wetenschap is geen semantiek. We zouden allemaal wel willen dat we de toekomst konden voorspellen. Intellectueel, empirisch, rationeel weten we dat we dat niet kunnen, maar sommigen proberen het toch steeds. In Washington DC, waar ik woon, wemelt het naast de elite-intelligentsia, van het soort dat hun eigen boeken leest in de hogesnelheidstrein naar NewYork, en van die Tarot-kaartlezers en helderzienden die hun voorspellende diensten aanbieden.
En we horen de verhalen. De knaap die een flinke voorraad insloeg, omdat ‘hij er zeker van was’ dat deze in prijs zou stijgen. Of de ander die zegt: ‘Ik wist gewoon dat de Nationals de World Series zouden winnen.’ Het is niet waar. Niet mogelijk. Zelfs niet logisch verdedigbaar. Het is geklets, geen waarheid.
We nemen beslissingen voor de toekomst niet op basis van bovennatuurlijke intelligentie, maar op basis van gegevens. Marktontwikkelingen en balansen sturen aandelenselecties, maar het is niet zeker dat de prijs zal stijgen. Zouden we niet allemaal rijk zijn als dat het geval was? In honkbal vormen blessures, spelerswissels, selectie en teamloyaliteit onze voorgevoelens, maar er is geen garantie dat uw team zal winnen.
Niemand ‘wist’ dat door het weer de SpaceX-vlucht geannuleerd moest worden, maar wetenschappers gebruikten wel gegevens om de best onderbouwde schatting te maken die deel uitmaakt van de wetenschappelijke methode die we op de middelbare school al leerden kennen. En evenzo ‘weet’ niemand wat er met de aarde zal gebeuren in de komende 5, 10, 15, 50 jaar als gevolg van klimaatverandering. Dus eerlijk gezegd ben ik het beu om dat steeds maar aan te horen.
Nu zal ik meteen die volgende vraag beantwoorden voordat je hem gaat stellen: nee, er zijn geen gegevens die zeggen dat de wereldtemperaturen tot een onbewoonbaar niveau zullen stijgen. Er zijn modellen en modellen zijn heel erg menselijk.
Klimaatveranderingsmodellen worden door de computer gegenereerd en de code is geschreven door bevooroordeelde individuen. Het is niet wetenschappelijk volgens nauwgezette methodologie; het is een voorspelling, gebaseerd op beschikbare gegevens, die al dan niet accuraat zijn. Herinner je je het model dat 2,2 miljoen doden door Coronavirus voorspelde? Oeps…
Als je er rommel in stopt, komt er rommel uit (garbage in, garbage out), net als in elk ander door de computer gegenereerd scenario. Misschien zal kunstmatige intelligentie op een dag echt intelligent zijn en de programmeur corrigeren, maar voorlopig volgt het gewoon het programma zoals geschreven door de zeer feilbare mens.
Dit is de reden voor de verontwaardiging over congreslid Alexandria Ocasio-Cortez’s opmerking:
“De wereld zal over 12 jaar eindigen als we de klimaatverandering niet aanpakken.”
Niet omdat het stom is (dat is het wel), niet omdat het verkeerd is (dat is het wel), maar omdat het zo opzettelijk misleidend is. Het is het perfecte voorbeeld van speculatie die tot waarheid wordt verheven, met als enige doel een politieke agenda te pushen, waardoor het gewoon een belediging voor mijn portemonnee wordt.
Het kapt het discours af. Het schakelt redelijke mensen zoals ik uit, die dit voor de kost doen. Zo heeft het weinig zin om een ​​gesprek te hebben over klimaatverandering of de bijdrage van de mens of het gebrek daaraan. Toch wordt er steeds meer overheidsbeleid ontwikkeld en worden er belastingdollars uitgegeven op basis van dit soort onlogisch denken.
Het klimaat is een grote onbekende en politici en de media houden ervan de gewone Amerikanen de stuipen op het lijf te jagen door te doen alsof ze een goed inzicht in de toekomst hebben, dat ons doet trillen in onze stoel. Klimaatverandering zal ons vermoorden. Paul Ehrlich zei in de jaren zeventig dat overbevolking zou betekenen dat Engeland in 2000 zou ophouden te bestaan. Engeland! Arme koningin, alsof ze al niet genoeg op haar koninklijke bord heeft. Al Gore voorspelde twintig jaar geleden dat er geen poolijs meer zou zijn, en hij kreeg er een Oscar voor.
Als laatste heb ik gecontroleerd dat het zowel met het Verenigd Koninkrijk als met het poolijs prima gaat, ook al veranderen beide voortdurend. Dit waren voorspellingen van feiten. Het waren modellen, gebaseerd op data, bedoeld om bang te maken en een agenda te pushen.
We kunnen niet eens een paar weken in de toekomst voorspellen. 20 maart van dit jaar voorspelde de Washington Post een “abnormaal warme lente” in het hele land met behulp van modellen gebaseerd op gegevens (wintertemperaturen, polaire vortex) gepresenteerd als een feit, waaronder een onheilspellend “dit kan een primeur zijn”. Eng spul van het type opwarming van de aarde. Jasses.
Een maand nadat dat artikel was verschenen, wees dezelfde auteur in hetzelfde blad erop dat Washington DC al twee weken onder de gemiddelde temperatuur zat, wat betekent dat het doemdagartikel niet eens twee weken vooruit kon voorspellen. Een paar dagen later erkende hetzelfde blad dat het weer met 1-2 graden onder het gemiddelde waarschijnlijk zou aanhouden.
Huh.
Vervolgens publiceert dezelfde Washington Post een artikel met de titel: “Buitengewoon koud weer voor mei nadert vanavond met bijna vriestemperaturen en gure wind”. De volgende dag schreven ze over Washington DC, dat het de koudste dag in meer dan een decennium bereikte en dat men in Baltimore de koudste dag ooit had met de mededeling dat mei temperaturen had die 25 graden onder het gemiddelde lagen.
Wat krijgen we nou? Het is simpel: het eerste artikel, het enge, doodenge artikel over klimaatverandering, was gebaseerd op modellen (maar gepresenteerd als feit). De daaropvolgende ‘allemachtig, wat is het koud’ artikelen waren gebaseerd op… feiten. Die dus niet zo eng zijn en ook niet zo leuk.
Zal de wereld eindigen als gevolg van klimaatverandering? Ik weet het niet. Zullen de zeeën stijgen en zullen de meren koken? Ik weet het niet. En weet je wat, er is niemand die het wèl weet.
Over de auteur:
Daniel Turner is de oprichter en directeur van ‘Power The Future’, een nationale non-profitorganisatie die pleit voor banen in de Amerikaanse energiesector.
Bron hier.