Zo werkt airborne besmetting

Indirecte transmissie kan dat leiden tot een superspread event.




Zo werkt airborne besmetting (door Rebecca)

Maurice de Hond

24 mei 2020

Met regelmaat ontvang ik informatie, via mail of op dit blog, die heel nuttig is bij mijn onderzoeken en gedachtenvorming. En die gebruik ik dan. Maar nu heb ik iets ontvangen, wat ik min of meer al wel wist, maar zelf niet goed kon opschrijven. En het gaat over het meest cruciale onderdeel van hoe het besmetten verloopt. En het is zo duidelijk en goed, dat ik het één op één plaats. Daarom “Rebecca” bedankt voor het onderstaande.  Ik denk dat we er allemaal heel veel van kunnen leren.

Als je wilt weten hoe airborne besmetting werkt dan zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Wells_curve.

Kort gezegd:

Besmette mensen ademen vochtige virusbeladen ademdampen uit, waar zowel grote als kleine druppels in zitten (veel druppels bij hoesten, hard praten en zingen, weinig bij gewoon ademen).

De grotere druppels landen binnen 1 tot 1,5 meter op de grond of een ander oppervlak. Eenmaal geland verdampen die druppels, waardoor het virus als droog residu op dat oppervlak blijft liggen en daar evt. wordt aangeraakt met handen die vervolgens in theorie voor besmetting via mond/neus/ogen kunnen zorgen. De 1,5 meter regel helpt om besmetting met die neerdalende grote druppels (direct transmission) te voorkomen, en handen wassen en schoonmaken helpt tegen indirecte besmetting via oppervlakten (fomite transmission). Maar die 2 vormen van transmission zullen ook zonder die maatregelen niet of zelden tot superspread events leiden.

De kleinere druppels verdampen voordat ze een oppervlak bereiken en dan blijft het virus als droog residu in de lucht zweven. De kans dat die verdamping optreedt vóórdat een druppeltje de grond raakt (waardoor virus als droog residu in de lucht komt te zweven) hangt niet alleen van de grootte van de druppel af, maar ook o.a. van luchtvochtigheid (bij lage luchtvochtigheid verdampt vocht eerder).

Als een druppeltje verdampt en virus vrij in de lucht komt te zweven dan is zo’n virus zo licht dat het slechts zeer beperkt onderhevig is aan zwaartekracht.

Wat dan optreedt is: diffusion (m.n. in de buitenlucht zal het vervliegen), convection (bijv. in een koude omgeving – zoals een vleesfabriek? – is het uitgeademde virus warmer dan de omgevingslucht dus stijgt het op) of het wordt onderhevig aan luchtstromen (bijv. door airco, of zoals in vleesfabrieken en ziekenhuizen door systemen van boven- en onderdruk). En dan ontstaat er met name besmettingsgevaar door airborne transmission bij:

• teveel rondzwevend virus in een kleine slecht geventileerde ruimte (zoals zingen in een groep binnen);
• recirculatie van virusgeladen lucht, zoals in dat restaurant waar door de afstelling van een airco de lucht (met daarin de virusdeeltjes) telkens alleen in een bepaald deel van het restaurant bleef rondcirculeren, net als in cruiseships waar kajuiten een luchtventilatiesysteem delen.

Uit dat bekende recente onderzoek over airborne besmetting (https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/nejmc2004973) bleek dat de half-life tijd van corona ca. 1,1 uur is. Als binnen die tijd zich een grote concentratie airborne virus opbouwt dan vergroot dat de kans dat het bij mensen die dat inademen tot ziekte leidt. En omdat dat indirecte transmissie is kan dat leiden tot een superspread event.

Voor meer informatie hierover zie:
– https://arxiv.org/pdf/2003.13689.pdf (uitgebreide uitleg);
– https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK143281/.

MdH: Tot zover de input van Rebecca. Nogmaals een diepe buiging. En samen met nog veel meer input die ik via mail en bij reacties zie, bewijst ze hoeveel kennis er in de samenleving is, die gebruikt kan worden om deze crisis zo goed mogelijk aan te kunnen pakken.