Een bijdrage van Arthur Rörsch.
Voor de kleuren rood en groen ben ik kleurenblind. Dat is een aangeboren afwijking van tien procent van de bevolking. Maar als ik vandaag aan de dag de politiek nog probeer te volgen lijkt me dat het een kwaal van een zogenaamde democratische meerderheid is geworden: 50 + 0,5 % als je stemwegblijvers niet meetelt. Dat ligt dicht bij het getal dat heeft geleid tot de betreurenswaardige Brexit.
Maar zo langzamerhand wordt die voor mij toch wel begrijpelijk. Dat een groenteboer groenvoer verkoopt lijkt me voor kleurenblinden nog wel duidelijk. Maar wat te denken van wat de ‘rode’ boer Timermans in de EU-commissie aan ons probeert te verkopen en de manier waarop. Lijkt meer op een stalinistische marxist die een groen vaandel met een hamer en een sikkel er op draagt. Terwijl dit oorspronkelijk de symbolen waren voor de bevolkingsgroepen die respectievelijk na de industriële revolutie door fabrikanten werden uitgebuit en de boeren door de grote landeigenaren.
Ik zie bij deze rode boer nog maar weinig sociaal democratische idealen leven terwijl hij uit de eerbiedwaardige partij van de ‘arbeid’ is voortgekomen. Het zou de aanleiding tot een Nexit kunnen worden na de dit jaar optredende economische crisis als gevolg van het moeten handhaven van de 1,5 m afstand norm in bedrijfsleven, de kunstwereld en vermakelijkheidsindustrie. Ook het blijven stoeien met Zuid en Oost Europese landen over hun tekorten op hun landsbegrotingen met de euro als gemeenschappelijk betaalmiddel is geen aanlokkelijk perspectief.
Maar hoe gaan we in ons land, samen met mentaal gelijkgestemde landen als Groot Brittannië, Duitsland, Scandinavië de politieke toekomst voor ons zien? Onder ons, het ‘blauw’ dat een zogenaamde liberale partij ons voorhoudt, spreekt mij ook niet zo sterk meer aan. Het is wat flets geworden door heulen met rood en groen. Waaraan ik mij groengeel erger.
Om vertrouwen te houden in onze parlementaire bestuursvorm lijkt het onvermijdelijk dat duidelijk kleur wordt bekend door de voormannen voor er weer een noodzakelijke coalitie wordt gevormd waarbij iedereen weer kleurloos water in zijn gekleurde limonade moet doen. Ook de stemuitbrengers op een sterk gekleurde partij – een methode die in Denemarken goed heeft gewerkt. Je kunt best een minderheidsregering formeren als je als democratisch beginsel aanvaardt dat je met 51 % meerderheid best even gereserveerd mag blijven of je de daaruit voort komende voorstellen ook echt moet doordrukken. Democratisch bestuur houdt volgens mij in dat ook respect wordt getoond voor de opvattingen van een minderheid die meer dan 40 % procent is.
Waar staat ‘blauw’ voor? Ik meen vooral voor zelfstandig ondernemerschap in onze Hollandse traditie van vooral handelaren en fabrikanten. Overheidsbemoeienis beperken tot zogenaamde zaken van staatszorg, defensie, waterschappen, gezondheidszorg, infrastructuur.
Waar staat ‘rood’ voor? Ik meen voor volledige overdracht van alle zorg, voor welvaart en welzijn aan een centrale overheid, die dus geacht wordt alle wijsheid in pacht te hebben. In de moderne socialistische opvattingen echter al genuanceerd, zeg gereduceerd tot het handhaven van welvaart en welzijn van de werknemers in ondernemingen.
Waar staat ‘groen’ voor? In beginsel lijkt mij voor mensen met een groot respect voor de natuur zoals die zich gedurende miljarden jaren heeft ontwikkeld, waarin de Mens maar één species is dat verdient voort te leven naast alle andere als een opmerkelijk product van de biologische evolutie.
Deze ‘groene’ groepering heeft zich volgens mij de laatste 50 jaar van dit principiële beginsel te hebben afgewend onder de druk van de zorg voor het milieu die op zich zelf noodzakelijk is. Groen is Rood gekleurd. Het dringt bij de Staat op milieuzorg als belangrijkste staatszorg te erkennen. Groen Links heeft zich volgens mij ontwikkeld tot een partij die Groen voor Rood verkoopt, terwijl de leiders nauwelijks begrip lijken te hebben voor waar het in de strijd in de natuur werkelijk omgaat (Survival of the fittests) en de sociale menselijke samenleving waarin we dit juist proberen te onderdrukken.
Er zit nog een vierde belangrijke kleur in de regenboog van ons politiek bestel. Die van de christelijke partijen waar in voorop staat het handhaven van de tradities in onze westelijke samenleving die uit Israël afkomstig zijn. Jezus Christ, Super star, naastenliefde. Deze traditie verwatert en dat lijkt mij te betreuren, als een belangrijke bindende factor in onze regering coalities. Ik ben zelf een agnost maar voel me niettemin een ‘christen’ (met overigens ook respect voor islamieten en boeddhisten). Maar een eigen kleur in de zin van het voorgaande hebben de christelijke partijen nooit getoond.
En nu verschijnt er ineens nog zo’n ‘kleurloze’ partij op het toneel. Het Forum voor Democratie (FvD). Of moeten we juist zeggen, een partij met alle kleuren van de regenboog in het vaandel. Met de nadruk op handhaving van het politieke grondbeginsel dat democratie wordt genoemd.
Ik ga geen partijpropaganda maken. (Ben zelf nog geen lid.) Maar ik wil wel alle lezers aanmoedigen om op de voet te volgen wat het FvD gaat presteren. In Brabant heeft het een kans gekregen. Heeft Baudet voldoende mensen met enige eruditie in de leiding gevende top van de partij weten bijeen te brengen?
De media hebben geprobeerd Thierry af te branden (waarom?). Hij is nog niet zo’n ervaren, handige, politicus als Rutte. Maakte misstappen in PR. Maar laten we even afwachten hoe hij gaat bijleren om regeringsverantwoordelijkheid te dragen.
Ondertussen zou ik niemand willen ontmoedigen om op zijn oude partij te blijven stemmen als hij/zij overtuigd groen, rood of blauw is. Met de voorwaarde dat die partij in zijn programma ook duidelijk stelt waar voor zij staat. Zo niet dan is FvD ten minste een tijdelijke bestemming voor uw stem. Maar let wel op dat U ten minste een enkel beginsel van de drie geformuleerde moet onderschrijven anders geeft u ook weer toe aan een zwak onderbouwde keus op grond van opportunisme. Voor mij is dat het opruimen van de spookverhalen over dreigende klimaatverandering.
Nexit hoeft voor mij niet maar wel terugdringen van de invloed vanuit Brussel op allerhande maatschappelijke problemen. Terug zou ik zeggen naar de EEG, de Europese economische gemeenschap die vrijhandel en industrie bevordert – een supranationaal orgaan blijft, dat zijn vingers af houdt van andere onderwerpen van staatszorg.
Immigratie? Politieke en economische asielzoekers? Ik durf er nauwelijks iets over te zeggen. Ik woon samen met een Surinamer die ik als landgenoot zie. Heb een Marokkaanse schoonzoon, in Alkmaar geboren, Delfts Ingenieur. We hebben blijkbaar ook nog steeds Polen nodig om asperges te oogsten. Maar waarom we nu zo nodig politieke en economische vluchtelingen uit verre lande welkom zouden moeten heten, op kosten van onze sociale voorzieningen, is mij niet duidelijk. Nog steeds ben ik in dit opzicht ‘blauw’. Hou eerst je eigen broek zo sterk mogelijk op alvorens een beroep te doen op de financiering van je bestaan door medemensen.