Zonne-energiesector laat doos van Pandora gesloten: ‘Producent van morgen betaalt recyclingkosten voor producent van gisteren’11-3-2020 Solar Magazine
Fabrikanten, importeurs en groothandels die in Nederland zonnepanelen voor de eerste keer op de markt brengen, moeten volgens de wet ook zorgen voor de inzameling, recycling en de financiering hiervan.
Wie in het recyclingdossier duikt, komt al snel tot de conclusie dat de Nederlandse overheid de zonne-energiesector in staat heeft gesteld om zijn eigen doos van Pandora te creëren. Waar Nederland vroeger een verwijderingsbijdrage kende voor elektronische apparaten, is er vandaag de dag sprake van een omslagsysteem waarbij de recyclingkosten pas gefinancierd worden als de inzameling en verwerking daadwerkelijk plaatsvinden. En dat brengt grote risico’s met zich mee… ‘Nederland heeft echter de keuze gemaakt om de recyclingkosten voor aangeschafte elektrische en elektronische apparatuur – en dus ook zonnepanelen en omvormers – te financieren in het jaar dat de recycling plaatsvindt’, vertelt Jan Clyncke, managing director van het in Brussel gevestigde PV CYCLE. ‘Die financiering vindt plaats via de producentencollectieven. De Nederlandse zonne-energiesector schuift daarmee een grote kostenpost voor zich uit.’
Van verwijderings- naar recyclingsbijdrage
Om de problematiek te begrijpen, moet men terug naar het kalenderjaar 2014. In dat jaar verving de huidige AEEA-richtlijn de oude Regeling beheer elektrische en elektronische apparatuur. Voor groot witgoed zoals wasmachines en koelkasten werd daarmee de verwijderingsbijdrage afgeschaft. Producenten van apparaten betalen sindsdien een ‘recyclingbijdrage’ om de recycling van een apparaat te bekostigen. Die bijdrage is voor consumenten echter niet langer zichtbaar op het prijskaartje in de winkel, omdat deze door de producenten is verrekend in de verkoopprijs.
Om de problematiek te begrijpen, moet men terug naar het kalenderjaar 2014. In dat jaar verving de huidige AEEA-richtlijn de oude Regeling beheer elektrische en elektronische apparatuur. Voor groot witgoed zoals wasmachines en koelkasten werd daarmee de verwijderingsbijdrage afgeschaft. Producenten van apparaten betalen sindsdien een ‘recyclingbijdrage’ om de recycling van een apparaat te bekostigen. Die bijdrage is voor consumenten echter niet langer zichtbaar op het prijskaartje in de winkel, omdat deze door de producenten is verrekend in de verkoopprijs.
De recyclingbijdrage is dus al in de prijs verrekend. De bijdrage komt niet boven op de aankoopprijs. Ook staat het bedrag daardoor niet langer apart vermeld op de bon of factuur. Bij de verwijderingsbijdrage was dat wel zo. Maar hoe weet de Nederlandse overheid dan zeker dat de zonne-energiesector over 30 jaar de kosten kan dragen om te zijner tijd afgedankte zonnepanelen te recyclen?
Verweesde zonnepanelen
‘De bijdrage die producenten betalen, is een-op-een gerelateerd aan het inzamelingsvolume’, stelt Reint Sekhuis. Hij is oprichter en directeur van Weee Nederland; een collectief terugnamesysteem dat zorgdraagt voor inname en recycling van alle soorten e-waste. ‘De bijdrage bestaat namelijk uit 2 componenten: de administratieve kosten en de daadwerkelijke recyclingkosten. Voor deze laatste post brengen we jaarlijks de inzamel- en verwerkingskosten in kaart en slaan die op deze manier per product om. Door dit omslagstelsel nemen de kosten voor solar producenten jaarlijks toe, omdat de hoeveelheid ingezamelde zonnepanelen immers alleen maar zal groeien. De producent van morgen betaalt dus de kosten van de producent van gisteren. Je kunt de vraag stellen of dit voor zonnepanelen een juist systeem is, maar dat is iets wat het ministerie moet beslissen.’
‘De bijdrage die producenten betalen, is een-op-een gerelateerd aan het inzamelingsvolume’, stelt Reint Sekhuis. Hij is oprichter en directeur van Weee Nederland; een collectief terugnamesysteem dat zorgdraagt voor inname en recycling van alle soorten e-waste. ‘De bijdrage bestaat namelijk uit 2 componenten: de administratieve kosten en de daadwerkelijke recyclingkosten. Voor deze laatste post brengen we jaarlijks de inzamel- en verwerkingskosten in kaart en slaan die op deze manier per product om. Door dit omslagstelsel nemen de kosten voor solar producenten jaarlijks toe, omdat de hoeveelheid ingezamelde zonnepanelen immers alleen maar zal groeien. De producent van morgen betaalt dus de kosten van de producent van gisteren. Je kunt de vraag stellen of dit voor zonnepanelen een juist systeem is, maar dat is iets wat het ministerie moet beslissen.’
Risico voor belastingbetaler
‘Ik heb in 2014 de Nederlandse overheid gewaarschuwd’, stelt Clyncke. ‘Men zei tegen mij: “u bent de boodschapper van het slechte nieuws”. Want ook in Nederland moeten de tientallen miljoenen zonnepanelen die nu worden geïnstalleerd verplicht worden gerecycled. En dat slechte nieuws wordt nu uitgesteld, maar ooit komt die dag. Als de zonne-energiesector morgen niets meer verkoopt, wordt de recycling ook niet gefinancierd en zal de overheid de belastingbetaler voor de kosten moeten laten opdraaien.’
‘Ik heb in 2014 de Nederlandse overheid gewaarschuwd’, stelt Clyncke. ‘Men zei tegen mij: “u bent de boodschapper van het slechte nieuws”. Want ook in Nederland moeten de tientallen miljoenen zonnepanelen die nu worden geïnstalleerd verplicht worden gerecycled. En dat slechte nieuws wordt nu uitgesteld, maar ooit komt die dag. Als de zonne-energiesector morgen niets meer verkoopt, wordt de recycling ook niet gefinancierd en zal de overheid de belastingbetaler voor de kosten moeten laten opdraaien.’
0 reacties :
Een reactie posten