Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Dit zou zomaar kunnen, omdat groen steeds meer het exclusieve domein lijkt te worden van lieden die niet kunnen/willen rekenen, van natuurkunde niets -willen- weten en slechts de gangbare wensdenkende ideologische agenda volgen die door NGO’s als Greenpeace en Milieudefensie worden gedecreteerd.
Het is de grote ziekte van deze tijd, op links. Morele en culturele problemen worden opgevat als technische zaken. […] Technische problemen worden daarentegen opgevat als morele problemen. Het energievraagstuk, groener vervoer of de uitdagingen van een stijgende zeespiegel worden zo geframed alsof de wereld vergaat en de ijsbeertjes massaal sterven door de erfzonde, die wij als consumerende aapjes over onszelf hebben afgeroepen toen de eerste mens ontdekte dat je warmte en licht kan maken door een stuk rots in de fik te zetten.
Groene losers hebben geen benul van de realiteit maar leven in een parallel universum. Wensdenken viert hoogtij. Dit is dan ook wat je vaker hoort: ‘omdat wind+zon+opslag zijnde groene H₂ en batterijen, veel goedkoper worden dan fossiel kunnen wij andere landen straks wegconcurreren!’ Het klinkt of het allemaal is opgelost, maar het is steeds dergelijke bluf waar wij mee worden lastig gevallen. Sommetjes uit praktijkervaring heb ik hierover nog nooit gezien. Wel lamenteren over zogenaamd te dure kerncentrales, maar zelf met een deugdelijk alternatief komen, ho maar. Zij negeren immers enorme verschil in vermogensdichtheid tussen wind/zon/bio enerzijds en fossiel/kern anderzijds. Toch zal men nooit om dit simpele natuurkundige gegeven heen kunnen. Drogredenen dus. Laten we verder lezen:
Het gaat totaal niet over de technische invulling van het plan, maar alleen over de Baghwan-achtige energie die er in Brussel voor de vergroening is opgeroepen. Over hoe het bureaucratische Brusselse beest onder leiding van ongekozen functionarissen en profetische randfiguren in de ban van groen moet geraken. Brussel moest kennelijk wel even wennen aan, zoals de krant het omschrijft, ‘groene jihadi’.[…] Eng wel, die groene jihadisten. Het komt ook niet bijzonder vertrouwenwekkend over dat twee losers uit de slechtste periode van de PvdA nu een bestuurslaag hoger wél alle groene kruistochten kunnen doordrukken die op nationaal niveau de kiezers massaal afschrikten.
Wij hebben het hier over Samsom en Timmermans. Bron.
Er kleeft iets eigenaardigs aan de bezetenheid van juist die twee. Het kan ook niet anders, want alleen al de opvatting dat aanbodgestuurde stroom (20% van het totale energiegebruik) door windmolens en zonnepanelen de thans vraaggestuurde reguliere stroomlevering door gas, kernenergie en kolen zou kunnen vervangen, is onmogelijk. Je moet een loser zijn, zeker de natuurkundige Samsom, om hieraan waarde te hechten. Hoe kan een natuurkundige dit negeren?
Persoonlijk vind ik het optreden van Timmermans zorgwekkender nu hij ten onrechte meent volledig carte blanche te hebben gekregen via Parijs. Laten we vooral niet luisteren naar de kritiek van Lomborg, maar slechts de lokroep van het eigen ego als redder van de wereld en zijn zucht naar ongebreidelde macht volgen. Weinigen overstijgen zichzelf tot het visionaire staatsmanschap van het niveau Churchill. Timmermans handelt daarentegen anti-visionair omdat hij geen besef toont van de onherroepelijke teloorgang van onze Europese beschaving en het ten gevolge hiervan onnoemelijk menselijk leed voor honderden miljoenen dat zijn plannen zullen veroorzaken. De ironie is dat het gaat om enkele theoretische honderdsten van een graad Celsius lager in het jaar 2100. Hoe grotesk kan een ecologistische anti-kapitalistische ideologie zich manifesteren?
De mensheid redden door haar de democratie te ontnemen – laten we de historische vergelijkingen maar niet trekken. Al verdient Timmermans, als klimaatutopist die de mens instrumenteel beziet, die wel. Zijn nieuwe klimaatwet laat lidstaten van de EU weinig keuze over. Brussel dicteert en de nationale regeringen kunnen de wet verwerpen of aannemen, maar die niet inhoudelijk aanpassen. Uit het feit dat gedienstige leiders van de lidstaten zich verbonden hebben aan zijn Green Deal, leidt Timmermans af dat hij een eeuwig mandaat heeft van alle Europese burgers om over hun hoofden te regeren. Voor kritiek op deze machtsgreep houdt de Brusselse potentaat zich doof.
Dit lijken mij wijze en heldere vaststellingen. Voor rede houdt Timmermans zich ook doof, trouwens.
Zie:
In tegenstelling tot wat hij [Timmermans] denkt, is het draagvlak voor het klimaatakkoord bij de bevolking van de landen die er zo eensgezind voor stemden, niet vanzelfsprekend. De angst voor verlies van soevereiniteit speelt mee; bij sommige groeperingen leidt dat tot regelrechte EU-haat. Begrijpelijk dat de EU voor hen geen knieval maakt. Maar Brussel dendert mechanisch voort, in weerwil van de democratische verlangens van welwillende burgers. Zelfs de realistische bezwaren van constructieve critici blijven ongehoord. De zorg om het draagvlak is verleden tijd, de Brusselse macht dient niet meer, maar manifesteert zich totalitair.
Dit krijg je als je als onoplettende bestuurders van natiestaten op slinkse wijze een deugideologie worden ingerommeld. Nu zitten we met Urgenda, Stikstof, PFAS en de teloorgang van onze democratie en natiestaat. Ook binnen ons land steekt het monster dat dwang heet, steeds meer de kop op. Een zorgwekkende ontwikkeling. Temeer omdat er geen klimaatprobleem is, tenzij er een verhoogd aantal rampen plaatsvindt die mij kennelijk zijn ontgaan. Hiemstra en Munneke zouden het precies moeten weten, maar zekerheden geven ze niet. Kaliber weerbericht: morgen kan het regenen of de zon schijnt.
Eerder noemde ik de inferieure techniek van wind (en zon). Over wind is het volgende gesteld:
De afgelopen jaren zijn de kosten voor wind op zee zo ver gedaald dat de nieuwste windparken in Nederland nu zonder subsidie worden gebouwd. Maar er is geen garantie dat dat in de toekomst ook altijd zo zal zijn. Om wind op zee subsidievrij te houden is het belangrijk dat aanbod en vraag naar hernieuwbare elektriciteit ongeveer gelijk oplopen. Dan kunnen aanbieders hun windstroom namelijk tegen een redelijke prijs blijven verkopen.
Bron: hier en hier.
Je moet maar de brutaliteit hebben om een dergelijke bewering te doen. Eerst een belangrijk deel van de investeringskosten overhevelen naar Netbeheer i.c. de burger en vervolgens gaan jeremiëren over het euvel dat wind niet vraagvolgend is. Wat als het niet waait bij het WK-voetbal? Gaan Samsom en Timmermans nu ook de burger dwingen om slechts groene stroom af te nemen op door hen bepaalde tijden? Riekt dit niet naar een stalinistische monopolie? Concurrerende opslag door waterstof? Onzin, want er kan geen verdienmodel bestaan voor windmolens (en zon) zonder subsidie. Wat men namelijk verhult, is dat windstroom (ook zonnestroom) afval is waar geen vraag naar is en alleen maar gedumpt kan worden tegen negatieve prijzen. Het is dus geen reële markt, maar de imaginaire waarin groen graag vertoeft. Zij liever dan ik. Dus laat de burger met rust.
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.
(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).