Mark Carney. Foto: Bank of England.









Bron: Persbericht ‘Friends of Science‘ (Canada). 
Vertaling: Martien de Wit.
Een nieuw rapport getiteld “When Climate Prophecy Fails: The Coming Confrontation with Reality“ (Als de klimaatprofetie faalt: de aanstaande confrontatie met de realiteit) stelt de beweringen over klimaatrampen van de VN-klimaatgezant en voormalig gouverneur van de Bank of England, Mark Carney, ter discussie. Carney was van oordeel dat aandelen in fossiele brandstoffen gestrand of waardeloos zouden zijn, maar Robert Lyman, adviseur op het gebied van energiebeleid in Ottawa, heeft een analyse van de marktontwikkelingen gemaakt, waaruit blijkt dat de vraag op lange termijn naar alle fossiele brandstoffen wereldwijd voortduurt.
Robert Lyman is een voormalige Canadese ambtenaar van 27 jaar, tien jaar als diplomaat. Zijn rapport ‘When Climate Prophecy Fails’ toont aan dat de beweringen over klimaatrampen niet door bewijs worden ondersteund. Tientallen onderzoeken naar het opwarmingseffect van CO2 hebben aangetoond dat het een nominaal effect heeft op de opwarming, in tegenstelling tot vroege wetenschappelijke schattingen. De temperaturen zijn consistent aan de lage kant gebleven van klimaatsimulaties (bekend als ‘modellen’), waarop regeringen klimaatbeleid baseren.
Dr. Judith Curry en andere wetenschappers gaven al in 2014 aan dat CO2 geen regelknop is die het klimaat kan regelen, en dat natuurlijke cycli in zonne-, oceaan- en vulkanische activiteit grote, onvoorspelbare effecten kunnen hebben.
Volgens de wet- en regelgeving in de meeste rechtsgebieden moet dit soort ‘materiële wijzigingen’ aan aandeelhouders worden gemeld. Een materiële verandering betekent in dit geval dat als bedrijven uitgaan van de veronderstelling dat vermindering van CO2 de opwarming van de aarde zal stoppen, het bedrijf aan aandeelhouders had moeten melden dat er nieuwe bevindingen zijn dat de rol van CO2 bij opwarming nominaal is; niet catastrofaal. Publieke figuren zoals Mark Carney hebben beweerd dat bedrijven failliet zullen gaan als ze niet inspelen op de vermeende ‘klimaatcrisis’, zoals gemeld door The Guardian, op 13 oktober 2019.
Lyman’s rapport bevat bewijsmateriaal waaruit blijkt dat Carney’s vertrouwen in de klimaatprofetie op verkeerde informatie berust.
Zoals gemeld in Forbes, 2 januari 2020, heeft klimaatbeleid-analist Roger Pielke, Jr. ontdekt dat ‘groene miljardairs’ in 2014 een rapport publiceerden met de titel ‘Risky Business’ waarin de meest catastrofale projectie (bekend als RCP 8.5*) werd gebruikt en die er vervolgens werd ingehamerd in bedrijfs-, beleids- en mediaberichten over het klimaat.
RCP 8.5 werd beschreven als ‘business-as-usual‘, maar het is een scenario met zeven keer zoveel kolengebruik als nu, terwijl andere RCP-scenario’s met lagere temperatuurprojecties gebaseerd waren op een ‘ontvolkte’ wereld van 3 miljard minder mensen. Deze scenario’s zijn dus niet vergelijkbaar en zijn geen ‘keuzes’.
Canada’s nieuwe, met $ 20 miljoen dollar belastinggeld gefinancierde, Canadian Institute for Climate Choices –CICC (Canadees instituut voor klimaatkeuzes) gebruikt de RCP-scenario’s op precies deze incorrecte manier om te pleiten voor steeds hogere CO2-belastingen. Het partijdige karakter van CICC wordt onthuld in een commentaar van 25 februari 2020 door voormalig bankier Parker Gallant.
In Alberta werd de federale CO2-belasting op 24 februari 2020 door het Alberta Court of Appeal (Gerechtshof) ongrondwettelijk verklaard. De Canadese grondstoffen- en energie-industrie wordt geconfronteerd met “Angst en Afkeer”, aangewakkerd door de Tar Sands-campagne, waarvan een groot deel is gebaseerd op een CO2-fobie.
Geen van de anti-oliezand-activiteiten, noch de waarschuwing van Carney, worden ondersteund door bewijs, zoals blijkt uit het nieuwe Robert Lyman-rapport ‘When Climate Prophecy Fails’.
En dan: de risico-experts van de wereld zijn actuarissen, die onlangs een evaluatie hebben gepubliceerd van de inspanningen om een ​​Actuarial Climate Risk-model te ontwikkelen. Zij rapporteren dat ofschoon “de verliezen als gevolg van extreme weersomstandigheden groot zijn en toenemen, de meeste verliezen te wijten zijn aan de toenemende welvaart en de bevolking die meer is blootgesteld aan risico’s. Ten tweede, dat de schattingen van het verlies als gevolg van extreem weer zeer onnauwkeurig waren, zijn en waarschijnlijk zullen zijn…“
Dit zet de beweringen van Carney dat extreme weersomstandigheden en kosten toenemen, op losse schroeven. Zeker, een feitelijke controle van Mr. Carneys ‘Breaking the Tragedy of the Horizon‘-toespraak voor Lloyd’s of London in 2015 werd door Steve Kopits van Princeton Energy Advisors als een ‘mislukte analyse’ beschouwd. In de toespraak beweerde Carney “we hebben geen leger van actuarissen nodig” – maar in werkelijkheid zouden actuarissen een objectievere en niet-partijgebonden beoordeling van de feiten en risico’s geven, in plaats van de huidige toestand van ‘misleidende wiskunde en verkeerd geïnterpreteerde wetenschap’. “
Over:
Friends of Science Society is een onafhankelijke groep van aard-, atmosfeer- en zonnewetenschappers, ingenieurs en burgers die haar 17e jaar van het aanbieden van klimaatwetenschappelijke inzichten vieren. Na een grondige bespreking van een breed spectrum van literatuur over klimaatverandering, heeft Friends of Science Society geconcludeerd dat de zon de belangrijkste motor is van klimaatverandering, niet kooldioxide (CO2).