‘Nergens doet de klimaatverandering zich zo gelden als op Kiribati’ en ‘Het eerste land dat door klimaatverandering dreigt te verdwijnen’.
Dat zijn de koppen van berichten in het Parool en de Volkskrant, over de angstaanjagende toekomst van het eiland Kiribati in de Stille Oceaan. Als gevolg van uw zondige gedrag wordt de aarde warmer, stijgt de zeespiegel en zullen talloze Polynesiërs uit vrees voor verdrinking moeten vluchten.  Het is een spannend verhaal, maar het is niet waar. Die eilanden kunnen niet verdrinken. Als de zeespiegel stijgt in die regio (wat-ie maar minimaal doet) dan gaan die eilanden mee omhoog.
Een gastbijdrage van Theo Richel.
In moderne progressieve kringen worden de bevindingen van Charles Darwin doorgaans uiterst serieus genomen, maar deze (uit 1887) hebben ze blijkbaar over het hoofd gezien. De eilanden in de Stille Oceaan worden niet bedreigd door een stijging van de zeespiegel, maar zijn er het gevolg van. De zeespiegel is in de afgelopen 20.000 jaar ongeveer 100 meter omhoog gegaan en de atollen gingen gewoon mee, ze drijven min of meer. Oorspronkelijk ontstaan als gevolg van een vulkaanuitbarsting op de restanten waarvan zich koraal vestigde waarin vervolgens zand bleef hangen. Met het stijgen van de zeespiegel klom het koraal mee en de zanddepositie ging navenant door.
Papegaaivissen spelen er ook een rol in door zand te maken en het is al bij al een heel boeiend verhaal waarvoor ik graag verwijs naar Willis Eschenbach (hier). Er is op die eilanden van alles aan de hand en het leven daar is niet leuk, maar het is niet de stijging van de zeespiegel die ze parten speelt.
Om een veel gebruikte kreet van de klimaatalarmisten te gebruiken ‘the science is settled‘. Ik sluit me daar graag bij aan. Kijk bijvoorbeeld naar een publicatie in het tijdschriijft Geology, getiteld: ‘Coral islands defy sea-level rise over the past century: Records from a central Pacific atoll.’ Het staat  hier , maar voor wie daar niet binnenkomt: professor Paul Kench keek naar 29 eilanden en constateerde dat daarvan 80% ondanks de stijging van de zeespiegel groter waren geworden. Hier het abstract:
The geological stability and existence of low-lying atoll nations is threatened by sea-level rise and climate change. Funafuti Atoll, in the tropical Pacific Ocean, has experienced some of the highest rates of sea-level rise (~5.1 ± 0.7 mm/yr), totaling ~0.30 ± 0.04 m over the past 60 yr. We analyzed six time slices of shoreline position over the past 118 yr at 29 islands of Funafuti Atoll to determine their physical response to recent sea-level rise. Despite the magnitude of this rise, no islands have been lost, the majority have enlarged, and there has been a 7.3% increase in net island area over the past century (A.D. 1897-2013). There is no evidence of heightened erosion over the past half-century as sea-level rise accelerated. Reef islands in Funafuti continually adjust their size, shape, and position in response to variations in boundary conditions, including storms, sediment supply, as well as sea level. Results suggest a more optimistic prognosis for the habitability of atoll nations and demonstrate the importance of resolving recent rates and styles of island change to inform adaptation strategies.
Als je liever journalisten dit verhaal hoort vertellen, zie hier. Wie meer wil weten kan ook googelen op Nils- Axel Mörner en Don Easterbrook, twee hoogleraren die zich op vergelijkbare wijze hebben geuit.
Het gaat hier over een fotoproject van mevrouw Sanne Zurné die van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten en Free Press Unlimited/Postcode Loterij Fonds blijkbaar geld kreeg om naar Kiribati te vliegen en daar foto’s te maken van hoe de mensen zich daar voorbereiden op de aanstaande zondvloed. Het betreft vooral foto’s van mensen die zwemmen of tot aan hun middel in het water staan. Je ziet goed hoe armoedig het daar is.
Maar echt druk maken de zogeheten i-Kiribati zich niet, zo vertelt mevrouw Zurné in het Parool: ‘Het viel mij ook meteen op: de mensen lijken zich helemaal niet druk te maken. Maar er is ook weinig kennis over het klimaatprobleem. Ze denken niet mondiaal. Dat de zeespiegel stijgt doordat elders ijsschotsen smelten is een concept dat ze niet begrijpen. Dan is het moeilijk je een voorstelling van het probleem te maken.”(*)
Theo Richel.
Behalve in de Volkskrant en het Parool verschenen de foto’s ook bij Vice en is er in oktober een boek uitgekomen. Dat mevrouw Zurné ook moet leven, begrijp ik, maar door te liegen? En hoe werkt dat bij die sponsors en media die dit allemaal betalen en publiceren? Dit is pure propaganda. Je kunt het oneens zijn met onderzoekers als Darwin, Kech, Nils-Axel Mörner of Don Easterbrook, maar je kunt niet doen of ze niet bestaan.
Overigens: Tot dusverre heeft zich van Kiribati 1, zegge één, vluchteling gemeld in Nieuw Zeeland, de heer Teitiota, in 2013. Daar vond men zijn verhaal ongeloofwaardig en hij werd teruggestuurd.
***
(*) Maar we nemen aan dat de blanke zendelinge die relaxte houding snel kan veranderen in paniek van Thunbergiaanse allure. De volkeren in de Stille Oceaan hebben al eerder aangetoond nogal beïnvloedbaar te zijn, zie hier.
Bron hier.