Dit alles vormt slechts de munitie voor een algehele volksopstand.
28-1-2020
Wat staat ons te wachten?
Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Wat staat ons te wachten? Dit is de vraag die veel burgers en boeren zich zullen stellen, nu het spook van het EU-klimaatbeleid de hemel boven de burger, de bouwer en de boer begint te verduisteren. Dit geldt voor zowel de individuele keuzevrijheid als de zeggenschap over diens inkomsten. Voor boeren lijkt er geen ontkomen meer aan, nu duidelijk is dat hun bestaan stelselmatig onmogelijk wordt gemaakt, met name de veeboeren. Om puur ideologische, reden hebben D66 en GL zich een halvering van de veestapel ten doel gesteld. Wij moeten allemaal veganist worden. Misschien komt er een dag dat een D66’er veganisme in de Grondwet wil laten vastleggen.
Ik heb overigens genoeg vertrouwen in het gezonde boerenverstand van de gemiddelde burger en boer om te concluderen dat het geloof in de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) dé hoax van de menselijke geschiedenis is. Financieel profiterende NGO’s, het nationale en het EU-Partijkartel belijden om het hardst hun geloof in deze hoax. Von der Leyen en Timmermans laten zelfs hun politieke bestaan geheel afhangen van een beleid te bestrijding van deze ingebeelde klimaatcrisis. Wat een dramatiek allemaal bij de aankondiging: het project als dat van de eerste mens op de maan.
Toe maar! Toen in 1969 een gedurfde exploratie, zoals die van Columbus, thans evenwel een geëxalteerde doctrine voortkomend uit gebrek aan (geopolitieke) visie. Hoe competent zijn zij bovendien? Von der Leyen heeft sowieso de bus gemist. Bron
Idem geldt over Timmermans die de regelgeving van Brussel zou inperken. Ik lees:
Toch moeten we constateren dat het terugtrekken van 141 wetsvoorstellen slechts een druppel op de gloeiende plaat is. Als je meer dan 5000 nieuwe EU-regels toestaat in amper vier jaar, dan krijg je wat mij betreft een dikke onvoldoende voor je functioneren. De uitgesproken ambitie van het verminderen van de Europese wet- en regelgeving is bij lange na niet gehaald. Het probleem is niet opgelost, zo blijkt ook uit de statistieken. Want 74% van de EU burgers vindt dat er te veel regels door de EU worden gemaakt. Ook wordt regeldruk als een van de belangrijkste redenen genoemd om uit de EU te stappen.
Ook Timmermans heeft gefaald. Hier bovenop heeft hij niet de functie gekregen waarop hij hoopte. Zijn ego heeft een geduchte knauw gekregen. Zijn huidige van de realiteit losgezongen klimaatbeleid zal zijn Waterloo worden, want geen mens zal zijn ambities ondersteunen. Ook de praktijk zal hard oordelen. Zie dit sommetje van Marcel Crok. Ik citeer:
Laten we in plaats daarvan eens kijken naar het doel – geen CO2-uitstoot meer in 2050 – en wat er bij komt kijken om dat te halen. Op dit moment gebruikt de EU ongeveer 1230 miljoen ton olie-equivalent aan fossiele brandstoffen (steenkool en aardgas zijn daarbij ook omgerekend naar olie-equivalenten). […] We hebben nog 10942 dagen te gaan tot 2050 en om daarin 1230 miljoen ton olie-equivalent weg te werken zullen we dus iedere negen dagen een miljoen ton olie-equivalent moeten vervangen door een CO2-vrij alternatief. Dus iedere negen dagen moet er een kerncentrale geopend worden met een vermogen van 1,5 gigawatt. […] Windmolens dan? Iedere negen dagen 1500 windmolens erbij […] Zonnepanelen dan, die zijn razend populair in Nederland. Weet u hoeveel zonnepanelen er nu in Nederland staan? Ongeveer 12 miljoen, dat is al een hele hoop en daar hebben we jaren over gedaan. Voor de Green Deal moeten we echter in de EU iedere negen dagen 14 miljoen nieuwe panelen installeren.
De terecht vraag die opnieuw kan worden gesteld: wat is het werkelijke doel hierachter?
Overigens, een moderne kerncentrale gaat 80 jaar mee en verslaat zon en wind met straatlengten qua implementatieduur alleen al. Zon en wind gaan 25 jaar mee zodat er ook een vervangingsprobleem ontstaat.
Dit alles vormt slechts de munitie voor een algehele volksopstand. Het klimaatbeleid zal te veel weerstand oproepen. Timmermans ontbeert, net als Von der Leyen, empathie en begrip voor nationale sentimenten en hoe hier mee om te gaan. Dit maakt hen au fond (geopolitiek) incompetent.
Terugkerend naar Timmermans. We lezen:
Dat veel gesmade campagnefilmpje van de SP waarin een lookalike van de vicevoorzitter van de Europese Commissie zich met vette taarten bleef volproppen en zichzelf met slagroom en botersmurrie besmeurde, vond ik destijds beslist geen verrijking van de ziel. Maar een ding werd daardoor wel raak getypeerd: de rupsje-nooit-genoeg-mentaliteit van Brussel. In de Green Deal bereikt die een hoogtepunt. En de geldbeluste apparatsjik Timmermans galmt daarover zonder een blijk van medemenselijkheid. Met een nauwelijks ingehouden triomflachje eist hij astronomische bedragen over de hoofden van de burgers heen. Neuh, die duizend miljard zijn natuurlijk niet genoeg, ze zijn ’maar het begin’, want er is meer nodig. Veel meer. Zwelgend in de waan van het eigen gelijk blijft hij het Europese publiek belerend toespreken dat iedereen meegenomen zal worden in het succes van zijn verzinsel. Wat een gotspe: als je bedenkt hoe burgers dag in dag uit duidelijk wordt gemaakt dat er geen geld meer geïnvesteerd kan worden in hun werk, welzijn en veiligheid. […] In dit paradoxale Nederland dat van het geld bulkt, leidt slecht bestuur niet alleen tot onnodige tekorten, maar ook tot gebrek aan inzicht in wat een fatsoenlijke samenleving bij elkaar houdt. De zwarte lijst van politieke vergissingen en dwalingen is onacceptabel voor een democratisch land dat na de crisis een miljardenoverschot bleek te hebben. Herstel van deze misstanden, niet door willekeurig lapwerk, maar door investeringen in structurele veranderingen is nodig. Vorig jaar kondigde het kabinet plots een miljardenfonds aan. Maar dat geld bleek niet bedoeld voor de concrete noden van nu. Het was bestemd voor niet gespecificeerde grootschalige projecten van toekomstige kabinetten. Was de miljardenbegeerte van Timmermans soms al meegerekend?
Kortom, het recept om een moderne staat terug te brengen tot de status van ontwikkelingsland. Is dit niet het ideaal van Maurice Strong, Jetten, Klaver, Figueres en Klein, de 2 laatsten idolaat van het (Chinese) communisme. Een nieuwe (lees marxistische) economische orde is sowieso een vaker genoemd doel. Timmermans is PvdA, maar waar ligt zijn werkelijke loyaliteit? Ik houd het op hemzelf en macht. De weerloos gemaakte, en door activistische rechters in de kou gezette, burger, bouwer en boer worden vermalen tussen de kaken van het onverzadigbare Eco Industrieel Complex. Wacht ons een herhaling van de Franse Revolutie?
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).
0 reacties :
Een reactie posten