De CDU is de hoofdverantwoordelijke voor deze politieke catastrofe!
12-1-2020
(Door: Torsten Groß – Vertaling: E.J. Bron)
In het jaar 2011 besloot de door de CDU aangevoerde Duitse regering, na de schade aan een verouderde kernreactor in het Japanse Fukushima, om de uiterst moderne Duitse kerncentrales stapsgewijs tot 2022 uit te schakelen. Achter deze beslissing zaten vooral macht-tactische overwegingen:
Bondskanselier Angela Merkel wilde de zich aftekenende verkiezingsoverwinning van de Groenen in de deelstaat Baden-Württemberg onder haar populaire topkandidaat Winfried Kretschmann op het laatste moment verijdelen door met het stoppen van kernenergie zogezegd onmiddellijk tegemoet te komen aan een fundamentele eis van de ecologische partij.
Maar Merkel´s rit op de populistische golf van angst tegen de kernenergie is zoals bekend faliekant mislukt – en de burgers duur komen te staan! Hoe duur precies, dat onthult nu een nieuw onderzoek uit de VS, gepubliceerd door het gerenommeerde “National Bureau of Economic Research”.
Op basis van een omvattende kosten-baten-analyse komen de schrijvers tot de conclusie dat het Duitse stoppen met kernenergie kosten van meer dan $ 12 miljard veroorzaakt, per jaar!
In de berekening zijn niet alleen de financiële kosten voor de afbouw van de centrales, de veilige opslag van het radioactieve afval en de stijging van de stroomprijzen meegenomen, maar werd ook rekening gehouden met factoren die tot nu toe bewust onder het tapijt werden geschoven.
Zonder het stoppen met kernenergie zou de Duitse energiemix er nu heel anders uitzien, aldus de onderzoekers. Als alle 17 kerncentrales, die in 2011 in de Bondsrepubliek voorhanden waren, gewoon door zouden zijn blijven draaien, dan zou men veel minder fossiele brandstoffen voor het opwekken van stroom hebben hoeven gebruiken. Het onderzoek becijfert de weggevallen productiebijdrage van de kernenergie op twee tot drie miljoen Megawatt. Alleen al het gebruik van steenkool is een derde deel groter dan dat dit met kernenergie noodzakelijk geweest zou zijn.
Dat heeft gevolgen. Niet alleen voor de productiekosten, die met $ 1,6 miljard per jaar gestegen zijn en de groothandelsprijs voor stroom met 3,9% duurder hebben gemaakt, maar ook voor de gezondheid van de mensen.
Want omdat het vooral kolen en gas zijn die de kernenergie vervangen, is de uitstoot van zwaveldioxide, stikstof en fijnstof in het land duidelijk toegenomen. Dientengevolge kwam het tot meer dan 1100 extra doden per jaar. Bovendien is het aantal ziektes op grond van de verhoogde uitstoot van deze schadelijke gassen aanzienlijk toegenomen. In totaal leiden de hogere sterfte- en ziektecijfers als gevolg van het stoppen met kernenergie tot kosten van bijna $ 9 miljard jaarlijks.
En dat is nog niet eens de hele waarheid. Want de winning van kolen eist verhoudingsgewijs veel slachtoffers onder de mijnwerkers, zodat deze vorm van opwekken van energie het hoogste sterftecijfer heeft. Aan de andere kant van de scala is overigens de kernenergie te vinden. En het beroep van plaatser van zonnepanelen, zeg maar dakdekker, is het op één na gevaarlijkste in Duitsland – na de steigerbouwer en voor de mijnwerker.
Ook vanuit de optiek van de apologeten van de door de mens veroorzaakte klimaatverandering ontpopt zich het stoppen met kernenergie als een fatale politieke foute beslissing. Want het stilleggen van steeds meer kerncentrales heeft inmiddels tussen 2011 en 2017 een extra kooldioxide-uitstoot van 36,3 miljoen ton veroorzaakt. Dat is 13% meer dan met kernenergie geproduceerd zou zijn. Als je de daaruit voortkomende klimaatkosten berekent met € 50,- per ton, dan is dat een financiële schade van nog eens $ 1,8 miljard per jaar, aldus de wetenschappers.
In totaal heeft het stoppen met kernenergie Duitsland in de onderzoeksperiode 2011 tot 2017 dus $ 12,3 miljard gekost, en wel per jaar!
Met haar beslissing om af te zien van het gebruik van kernenergie, heeft de Duitse regering dus exact het verkeerde gedaan. Mochten de door de politiek volmondig gepropageerde klimaatdoelen gehaald worden, zonder de verzorgingszekerheid van de economische standplaats Duitsland te bedreigen en de stroomprijzen voor de verbruikers steeds hoger op te drijven, dan ontkomt men niet aan een Renaissance van de kernenergie. De dure uitbreiding van zon- en windkracht kan het gat niet dichten, want deze energieën zijn weerafhankelijk en staan dus niet rondom de klok in de noodzakelijke hoeveelheid ter beschikking. En economisch efficiënte grote elektriciteitsopslagplaatsen zijn nog steeds niet in zicht. De Het Internationale Energieagentschap IAE waarschuwt dat de industriestaten zonder tegensturen tot 2040 twee derde van hun kernenergiecapaciteiten zullen kwijtraken, wat een extra uitstoot van kooldioxide van vier miljard ton CO2 tot gevolg zou hebben – meer dan het viervoudige van de jaarlijkse Duitse uitstoot.
Hoe een verstandige energiepolitiek er uit kan zien, laat het voorbeeld Zweden zien. Daar maakt een mix van atoomstroom, biomassa, waterkracht, windenergie en fossiele brandstoffen de stroom niet alleen naar verhouding CO2-neutraal, maar ook niet te overtreffen goedkoop. In het Scandinavische land kost een Kilowattuur voor industriële verbruikers maar zes cent, terwijl dat in Duitsland driemaal zoveel is. Voor de productie van deze hoeveelheid stroom worden in Zweden minder dan 50 gram kooldioxide uitgestoten. In Duitsland is dat met 500 gram tienmaal zoveel. De groene en goedkope stroom bewijst in toenemende mate een voordeel voor Zweden te zijn, die ondernemingen uit de hele wereld in het land lokt en zodoende arbeidsplaatsen creëert.
Facebook en Amazon bijvoorbeeld exploiteren grote onderzoekscentra in Zweden. En Europa´s grootste fabriek voor lithium-ionen-cellen en accu´s voor elektrische auto´s dient in het Zweedse Skellefteå te ontstaan.
Ook ander elanden in Europa zoals Frankrijk, België, Tsjechië en Slowakije zetten in op de “schone” kernenergie en willen diens aandeel in de energiemix uitbreiden. Volgens de IAE zijn er wereldwijd in de afgelopen drie jaar 20 nieuwe kerncentrales op het net aangesloten. Op dit moment zijn er 55 in aanbouw, de meeste daarvan in Azië.
Zal het ook in Duitsland tot een Renaissance van de kernenergie en daarmee tot een “stoppen met het stoppen” komen? Daarvoor staan de kansen slecht. Want met uitzondering van de AfD willen alle in de Bondsdag vertegenwoordigde partijen vasthouden aan het besluit van 2011. Mocht het na de volgende parlementsverkiezingen tot een regeringscoalitie tussen de CDU/CSU en de Groenen komen, wat volgens de peilingen al geruime tijd te verwachten is, dan moet de hoop op een terugkeer naar de energiepolitieke rede definitief begraven worden. Want het stoppen met kernenergie was een centrale oprichting-eis van de Groenen, die tot op de dag van vandaag tot het ideologische zelf-begrip van de ecologische partij behoort. Dit standpunt kunnen de Groenen niet laten vallen zonder grote delen van de eigen basis nijdig te maken en zodoende massaal stemverlies te riskeren.
Dat betekent dus: de dwaalweg energietransitie wordt in de toekomst geforceerd voortgezet, ten koste van de industriestandplaats Duitsland en ten koste van verbruikers en belastingbetalers!
Bron:
www.pi-news.net
Door: Torsten Groß
www.pi-news.net
Door: Torsten Groß
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron(www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten