Waarheidsvinding en klimaat

Wat beweegt mensen toch tot die obsessieve neiging tot alarmisme waar geen reden voor is?

24-12-2019

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Met onderstaande woorden wil ik dit artikel openen:

Beste allen,

Na een paar dagen emotionele opwinding over ‘Keulemans’ graag weer terug naar de nuchtere beschouwing van de gekke stemmingmakende situatie in het huidige publiekelijke vlak die Keulemans durft te scheppen.

Bij kritiek op het functioneren van CLINTEL is wel enigszins begrijpelijk het verwijt dat zij een nieuwe lobby groep heeft gevormd, wereldwijd met zo’n 800 wetenschappers die bepaald niet de domste zijn.

Laten we dat erkennen maar met als weerwoord steeds, waar we voor lobbyen op vier terreinen:

1. Het nastreven van waarheidsvinding,
2. Het verbeteren van toepassing van statistische methoden,
3. Het handhaven van het beginsel dat van enige consensus onder onderzoekers slechts sprake kan zijn als waarnemingen door een onafhankelijke onderzoekgroep zijn  bevestigd als wel de interpretatie daarvan.
4. Het vasthouden aan objectieve wetenschapsvoorlichting aan het publiek

Samenvattend, het handhaven van een open wetenschappelijke discussie volgens onze westerse tradities na de renaissance.

Laat Keulemans nu maar eens aantonen waarom die beginselen fout zouden zijn en waar mogelijk CLINTEL in de fout zou zijn gegaan.

Arthur Rörsch (22 dec.)

Uit persoonlijke ervaring weet ik dat zodra klimaatverandering ter sprake komt, dit bijna zonder uitzondering leidt tot heftige emoties, die nogal eens gepaard gaan met verbaal geweld, denigrerende opmerkingen en zelfs schelden. Wij kennen bijvoorbeeld reacties van diverse trollen op de site van Climategate.nl. Maar ook zich kwaliteitskranten noemende media bezondigen zich hieraan.

Wat beweegt mensen toch tot die obsessieve neiging tot alarmisme waar geen reden voor is? Wat beweegt hen toch tot zelfs het verdraaien van de feiten?

Dit was bijvoorbeeld het geval bij die opname van een doodzieke ijsbeer aan het eind van diens natuurlijke leven. Er was geen verband met de CAGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming: door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming). Toch koos die verslaggever van National Geographic voor een dergelijk alarmistisch voorstelling van zaken om willens en wetens de lezers te misleiden. Deze laakbare praktijk, voortkomend uit cognitieve dissonantie, lijkt inmiddels bon ton geworden, nu observaties steeds vaker de alarmistische claims weerleggen.

De ijsbeer gedijt bijvoorbeeld uitstekend. Zo kennen wij het commentaar van Sir Attenborough bij de onjuiste claim van menselijk veroorzaakte opwarming als oorzaak van walrussterfte in een soort zelfmoord. Bron.

Het beschreven verschijnsel komt vaker voor, die massale samenscholing van walrussen. En ja ijsberen, daar zijn deze dieren als de dood voor, want ijsberen zijn bepaald geen knuffelbeestjes. En die ijsberen waren daar. De natuur! Niets bijzonders aan de hand.

En zo zijn er veel meer voorbeelden te noemen waarbij de alarmistische bril de werkelijkheid vertekent en dit vertekende beeld uitbazuint als feit. In de meest media kunnen wij dit beluisteren en lezen. Alarmistische spijkers op laag water zoeken is de alom gebezigde journalistieke missie geworden, zo lijkt het.

Helaas heeft Maarten Keulemans van de Volkskrant in een column zich onlangs expliciet gevoegd bij dit koor van alarmisten door een betoog gericht aan het adres van CLINTEL dat gepaard ging met denigrerende toevoegingen. Een column die getuigde van respectloosheid en zwolg in het veronderstelde eigen gelijk. Dit lijkt mij niet verstandig, als je zelf onvoldoende in de complexe klimaatmaterie thuis bent. De reactie van CLINTEL was adequaat. Men leze en beoordele zelf deze gang van zaken. Hier en hier.

Het kan zijn dat Keulemans deze repliek nog niet tot zich had genomen toen hij een nieuwe column schreef. Kennelijk is er voor Keulemans een situatie nu waar fatale opwarming niet meer valt te ontkennen. Hij komt aan met argumenten die door CLINTEL zijn bekritiseerd. Verder baseert hij zich voor Nederland op enkele weersextremen.

Natuurlijk vindt er klimaatverandering plaats. Dit gebeurt al een paar miljard jaren. Wil Keulemans suggereren dat er vóór 1850 zich geen klimaatveranderingen voordeden? Laten we dan hierbij stellen dat er geen bewijs is van dominante menselijke inbreng. Immers, zijn alle natuurlijke invloeden dan experimenteel uitgeschakeld? Ik dacht van niet, want hiervoor heb je tenminste een Aarde en een Zon B nodig om dit experimenteel te kunnen bevestigen.

Modellen kunnen hierbij niet baten, want elk model is een hypothese op zich; ze zijn aldus een nutteloze cirkelredenering. Toename van mondiale weersextremen wordt zelfs door het IPCC betwist, i.t.t. wat Kelemans suggereert.

En het Arctische ijs? Niets aan de hand. Hier. Het strooien met smeltende ijskappen is een sleets en achterhaald ‘argument’. Rond 200 voor Christus trok Hannibal met olifanten over de gletsjervrije Alpen. Die gletsjers zijn er nu wel. Verging de aarde toen? Ik dacht van niet. Opnieuw dus slaat Keulemans de plank mis. Vooringenomenheid leidt tot slordig denken. Bron.

Waarom toch deze obsessieve paniekzaaierij? Wat steekt hier achter? Het zal geen verbazing wekken dat dit alles zeker op de ideologie van Maurice Strong berust: vernietiging van de geïndustrialiseerde kapitalistische wereld. Dit kan de linkse obsessie verklaren. Of is het vrees voor verlies van macht en roem als je niet openlijk meedoet met die ideologie zoals bij Attenborough het geval lijkt?

Deze tendens lijkt nu ook de rechterlijke macht te besmetten, zoals in de Urgenda-zaak. Is het een morele overwinning van de ratio? Ik betwijfel dit, want er lijkt eerder sprake van een jammerlijk falen. De uitspraak in de Urgenda-zaak door de Hoge Raad roept bevreemding op. Immers, de rechter beveelt tot mitigatie die de bescherming van burgers moet garanderen. Dit is vreemd, want een dergelijke bescherming behelst juist adaptatie zoals Nederland al 850 jaar doet, terwijl mitigatie aantoonbaar geen meetbaar effect sorteert en waarvoor ook geen spoor van bewijs bestaat.

Het argument dat een vermindering van de temperatuurstijging met 0,000045 graad C in 2100 zal leiden tot minder doden door klimaatverandering is te bizar voor woorden. Het riekt naar argumenten zoeken, die het reeds ingenomen (voor)oordeel moeten bevestigen over de CAGW-hypothese.

Deze klimaatobsessie leidt tot een dikastocratie, waarbij de Trias Politica is vervangen door een tweemachtenleer d.w.z. een activistische, bovendien op de stoel van de wetenschap geklommen rechterlijke macht die uiteindelijk de wetgevende macht zal decreteren welke wetten wel en niet mogen worden uitgevaardigd. Klimaatbeleid leidt aldus niet alleen tot verloedering van de Trias Politica en onafhankelijke informatie door media, maar tast ook onze democratie nog verder aan dan al het geval is dankzij D66.

Lees verder hier.

Hoezeer de burger buiten spel is gezet, laat dit artikel zien:

De Hoge Raad zit op het verkeerde spoor met de Urgenda-uitspraak die de overheid verplicht CO2-uitstoot verder terug te dringen. Zo werkt het niet in Nederland, schrijft Arendo Joustra. Het is de kiezer die de politiek opdrachten verschaft. Niet de rechter, niet de Hoge Raad. […]Door de actiegroep Urgenda gelijk te geven, draagt het de regering in feite op dictatoriaal in te grijpen. Want als het kabinet zich wil houden aan het vonnis – eind 2020 moet de CO2-uitstoot ten opzichte van 1990 met 25 procent zijn teruggedrongen – moet het kabinet draconische maatregelen nemen. Niet passend in de Nederlandse situatie. Met ingrijpende gevolgen voor burgers, boeren en buitenlui. Met faillissementen, bedrijfssluitingen en verlies van banen.

Bron.

Dit is de onvermijdelijke uitkomst van een ideologische obsessie voor het bestrijden van een niet bestaand, verzonnen, probleem. Uniek? Ik vrees van niet gezien de geschiedenis van de vorige eeuw, maar ook de eeuwen daarvoor. In dit licht verscheen een artikel van Syp Wynia. Zo lezen we:

Rutte 3 is een links kabinet, misschien wel het meest linkse dat we ooit in Nederland hebben gehad’

Dit komt doordat dit Kabinet aan de leiband loopt van Milieudefensie:

Het idee voor een Klimaatwet, die achtereenvolgende Nederlandse regeringen bindt aan de doelstelling om Nederland in 2050 ‘klimaatneutraal’ te laten zijn, komt ook uit de koker van Milieudefensie. Diederik Samsom van de PvdA en Jesse Klaver van GroenLinks maakten er een wet van en RutteDrie omarmde die wet. Zodat Nederland tot 2050 planmatig – met vijfjarenplannen en jaarlijkse evaluaties – aan de Klimaatwet van Milieudefensie vast zit.

Bron.

Zo blijkt maar weer dat de macht van milieuorganisaties als lobbyclub Milieudefensie en Urgenda –met dank aan Keulemans die iets roept over lobbyclub CLINTEL?- als een vijfde colonne thans heel Nederland tot de bedelstaf tracht te brengen conform de linkse ideologie van Maurice Strong. Rutte heeft het allemaal laten gebeuren door zijn gebrek aan visie gepaard aan opportunisme. Hij heeft gefaald de consequenties ervan te beseffen. In Madrid stond hij dan ook dezelfde weersgerelateerde gebeurtenissen die Keulemans uitvent als de CAGW-hypothese. Dit maakt waarheidsvinding verder weg dan ooit.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).