Vaak wordt klimaatsceptici verweten dat zij de marionetten van de fossiele brandstoffenindustrie zouden zijn en dat zij grote sommen geld krijgen toegeschoven voor hun activiteiten om de belangen van die industrietak te verdedigen.
Hans Labohm 15-12-2019
Bij nader onderzoek blijkt dat niet het geval te zijn en blijkt dat juist de klimaatalarmisten over grote propagandabudgetten beschikken, niet alleen gefinancierd door overheden, maar ook door groene biljonairs – het ‘grootkapitaal’ dus.
Deze financiers werken voornamelijk achter de schermen en het vergt veel onderzoek om er achter te komen hoe de geldstromen lopen.
Maar even wat anders. Hoe komt het toch dat de fossiele brandstoffenindustrie voortdurend in het beklaagdenbankje wordt gezet? Immers, iedereen profiteert van hun activiteiten. Als zij een sabbatical zouden nemen, zou onze moderne economie binnen enkele dagen knarsend tot stilstand komen, met alle catastrofale sociale en politiek gevolgen van dien.
In klimaatsceptische kringen weet men dat maar al te goed. Daar heerst dan ook een een positieve opvatting over die tak van industrie. Dus men zou verwachten dat zij daar rijkelijk voor zouden worden beloond. Het tegendeel is het geval. De vrees voor die verschrikkelijke opwarming van de aarde (die overigens maar steeds niet wil komen) zit na decennialange indoctrinatie kennelijk zo diep verankerd in het publieke bewustzijn, dat de betrokken bedrijven er kennelijk om reputatieschade te voorkomen de voorkeur aan geven om mee te surfen op de groene golf. Resultaat? Zij steunen de milieubeweging met niet onaanzienlijke bedragen.
Maar het bedrijvenlandschap is gediversifieerd. Er zijn ook bedrijven die denken te kunnen profiteren van de vermeende klimaat’crisis’. Vele banken doen daar ook vrolijk aan mee, omdat zij een graantje mee willen pikken door de financiering van de astronomische bedragen/subsidies waarvan thans sprake is voor investeringen in de zogenaamde hernieuwbare energie (vooral wind en zon), die in het geheel niet hernieuwbaar is en erg duur en bovendien heel slecht is voor het milieu.
Over geldstromen heeft Joanne Nova destijds een onthutsend rapport geschreven: ‘Climate Money‘. Zie hier.
Het rapport, van juli 2009, is wat verouderd. Maar de teneur staat nog recht overeind. Ik citeer:
Summary for Policy Makers
The US government has spent over $79 billion since 1989 on policies related to climate change, including science and technology research, administration, education campaigns, foreign aid, and tax breaks.
Despite the billions: “audits” of the science are left to unpaid volunteers. A dedicated but largely uncoordinated grassroots movement of scientists has sprung up around the globe to test the integrity of the theory and compete with a well funded highly organized climate monopoly. They have exposed major errors.
Carbon trading worldwide reached $126 billion in 2008. Banks are calling for more carbon-trading. And experts are predicting the carbon market will reach $2 – $10 trillion making carbon the largest single commodity traded.
Meanwhile in a distracting sideshow, Exxon-Mobil Corp is repeatedly attacked for paying a grand total of $23 million to skeptics—less than a thousandth of what the US government has put in, and less than one five-thousandth of the value of carbon trading in just the single year of 2008.
The large expenditure in search of a connection between carbon and climate creates enormous momentum and a powerful set of vested interests. By pouring so much money into a question have we inadvertently created a selffulfilling prophesy instead of an unbiased investigation? Can science survive the vice-like grip of politics and finance?
Ook Rypke Zeilmaker heeft hierover regelmatig geschreven, zowel op Climategate.nl als op zijn website: ‘Interessante tijden‘.
Maar hoe zit het nu met Greta Thunberg, het Zweedse klimaatorakeltje, en de economische belangen die haar voor hun karretje spannen? Het is in vele landen bij wet verboden om kinderen te misbruiken voor misleidende reclame. Maar daar wordt in dit geval de hand mee gelicht. Het gaat hier in het bijzonder om bedrijven die wensen te profiteren van een carbon tax (niet op koolstof maar CO2 overigens).
Zie hier en huiver:
Tot slot nog een video van Naomi Seibt, de jeugdige tegenpool van Greta Thunberg, die – in tegenstelling tot Greta – geen toegang kreeg tot de gebouwen waar de klimaatconferentie van Madrid plaatsvindt.
Summary for Policy Makers
The US government has spent over $79 billion since 1989 on policies related to climate change, including science and technology research, administration, education campaigns, foreign aid, and tax breaks.
Despite the billions: “audits” of the science are left to unpaid volunteers. A dedicated but largely uncoordinated grassroots movement of scientists has sprung up around the globe to test the integrity of the theory and compete with a well funded highly organized climate monopoly. They have exposed major errors.
Carbon trading worldwide reached $126 billion in 2008. Banks are calling for more carbon-trading. And experts are predicting the carbon market will reach $2 – $10 trillion making carbon the largest single commodity traded.
Meanwhile in a distracting sideshow, Exxon-Mobil Corp is repeatedly attacked for paying a grand total of $23 million to skeptics—less than a thousandth of what the US government has put in, and less than one five-thousandth of the value of carbon trading in just the single year of 2008.
The large expenditure in search of a connection between carbon and climate creates enormous momentum and a powerful set of vested interests. By pouring so much money into a question have we inadvertently created a selffulfilling prophesy instead of an unbiased investigation? Can science survive the vice-like grip of politics and finance?
0 reacties :
Een reactie posten