Geert Mak, die Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali ooit met de nazi’s vergeleek, is plots zeer kritisch geworden over open grenzen.
Afshin Ellian is niet onder de indruk van de ommezwaai van de schrijver. De populist Mak is excuses verschuldigd aan de andersdenkenden over islam en immigratie die hij jarenlang demoniseerde, schrijft Ellian.
De elite zonder gezag kan voortbestaan dankzij de propagandamachine van de media, die voor een serieus deel door de staat worden gesubsidieerd. Deze elite vertegenwoordigt geen geestelijke activiteit. Soms is er één naam die de hele vervlakking van de geest en letter representeert. In Nederland luidt die naam: Geert Mak. Hij is de vleesgeworden, bedrijfsmatige personificatie van het feitenvrije, in verval geraakte postmodernistische links.
Afshin Ellian
Prof. mr. dr. Afshin Ellian (Teheran, 1966) is hoogleraar encyclopedie van de rechtswetenschap en wetenschappelijk directeur van het Instituut voor Metajuridica aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden. Hij schrijft wekelijks onder meer over de idealen en vrijheden van de westerse cultuur.
Om wat aandacht te trekken voor zijn nieuwe boek Grote verwachtingen in Europa gaf Mak een interview aan De Telegraaf waarin hij de verweesde samenleving van Pim Fortuyn plotseling waardeert. Mak ontdekt ruim anderhalf decennium na de moord op Pim Fortuyn alsnog de juistheid van diens analyse. Maar hij ontdekt plotseling nog meer: ‘Europa als honingval voor vluchtelingen.’
Hadden Pim Fortuyn of Rita Verdonk deze uitspraken gedaan, dan zouden ze door Mak en zijn geestverwanten als harteloze, naar racisme neigende mensen zijn bestempeld. Over streng immigratiebeleid en links zegt hij nu tegen De Telegraaf:
‘Bij Rita Verdonk dacht ik altijd: ’doe niet zo moeilijk’. Daarin ben ik de laatste jaren veranderd, zeker tijdens het reizen en de research van dit boek. Ook omdat de aantallen nu zo groot worden. Als iemand op de vlucht is, moet je royaal zijn. Maar je kunt dat onmogelijk volhouden als iedereen zich vluchteling noemt, ook een it’er uit Kabul die – begrijpelijk – hogerop wil. Dat ondermijnt het vluchtelingschap. Het draagvlak voor het immigratiebeleid brokkelt af. Mensen zijn niet slecht, die willen best een Syrisch gezin helpen. Maar het kan ook te veel worden. Van een jongen uit Soedan die nauwelijks Engels spreekt, kun je je afvragen: jongen, wat wordt het hier voor jou en wat moeten wij met jou? Ze betalen duizenden dollars aan mensensmokkelaars en uiteindelijk verkopen ze kraaltjes op het strand van Barcelona. Met zoveel geld kan zo’n jongen vaak ook in het thuisland iets opzetten.’
Mak had moeten toegeven dat hij critici open grenzen demoniseerde
Mak meent nu: ‘De immigratiedruk gaat niet meer weg, want Afrika blijft in beweging. Dat kunnen we als land alleen niet aan.’ Is dit allemaal geloofwaardig en oprecht? Nee, het spijt me heel erg, Geert! Hij moet immers eerst aan zelfreflectie doen over zijn eerdere verkeerde opvattingen over immigratie en ruiterlijk toegeven dat hij en zijn geestverwanten de critici van open grenzen demoniseerden.
Om hem recht te doen, heb ik desondanks zijn boek gekocht. Ik wilde zien of hij eindelijk, na al die moordpartijen en oorlogen, het probleem van het islamisme en islamitisch jihadisme wil begrijpen.
Roelof Bouwman recenseerde Grote verwachtingen in Europa: In vervolg op in Europa ontbreekt het Geert Mak aan souplesse (**)
In het hoofdstuk ‘Angst 2001’ wijdt Mak pagina’s aan berichtgeving zonder enige serieuze analyse van de ideologie van de aanslagplegers. Het zijn gewoon krantenberichten die hij herschrijft. Een voorbeeld: ‘In november werd Kabul door de anti-Talibantroepen van de Noordelijke Alliantie heroverd, in december werd een Afghaanse overgangsregering in het leven geroepen, in januari leek Al-Qa’ida verslagen.’ Wat is dit?! We kunnen voor hem verder schrijven: … en met Kerst werden kapperszaken in Kabul geopend, en in Nederland aten ze eindelijk gebraden kalkoen met broodsaus!
Hoe dronken moet je zijn om islamitisch geweld te linken aan Israël?
En zo gaat Mak door met het herschrijven van berichten: de grote aanslagen worden gemeld zonder de ideologie en de beweegredenen te noemen. Maar het lukt hem wel om Israël te betrekken bij de jihadistische oorlog in Syrië en Irak: ‘Een nieuwe fase begon in 2015. Die werd mede beïnvloed door de weer opgelaaide burgeroorlog in Syrië en een toenemende verbittering over de harde houding van de Israëlische regering tegenover de Palestijnen (…).’
Hoe dronken of kwaadaardig moet je zijn om het islamitische geweld in 2015 in en buiten Europa te linken aan Israël? Mak wil nog steeds niet begrijpen dat de aanslagen op de redactie van Charlie Hebdo (2015) en het publiek in de Bataclan (2015) en de genocide in de Koerdische gebieden door de jihadisten hun oorzaak en motivatie vinden in de politieke theologie van de islam. Waarom wil deze oude linkse Amsterdammer de jihadisten en hun verklaringen niet serieus nemen?
Mak haalde Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh door het slijk
Liefkozend noemt Mak de Syriëgangers ‘jonge avonturiers’. Begrijpt u nu waarom ik zo hard ben in mijn oordeel over dit charlatanisme?
In 2004, kort na de moord op Van Gogh, schreef Mak: ‘Ayaan Hirsi Ali had haar burgeroorlog terug. Theo van Gogh zijn klucht.’ Hij noemde de critici van de islam ‘handelaren in angst’. Beroepshalve vergeleek Mak het filmpje van Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali over de vrouwenonderdrukking in de islam (Submission) met ‘Der ewige Jude’ van de nazi’s.
Wat is zijn beroep? Demonisering van mensen die in 2004 de waarheid over het islamisme aan de orde durfden te stellen. Dit was en is Mak, een eeuwige en onveranderlijke linkse postmodernist.
Huidige misère van Europa is te danken aan Mak en zijn geestverwanten
Lees ook de vorige column van Afshin Ellian: Vergeet Theo van Gogh niet, hij stierf voor onze vrijheid
Geert Mak is een populist van het ergste soort. Het soort dat met een masker van intellectualisme het Europese denken (het reflectieve vermogen) vervlakt. De huidige misère van Europa hebben we aan Mak en zijn geestverwanten te danken: het irrationele geklets!
De zotteklap van Geert Mak brengt het schrijverschap in verlegenheid.
Elsevier
0 reacties :
Een reactie posten