’Een keer is mijn naam in een auto gekrast met een hakenkruis ernaast’
Lydia Jasper 29-11-2019
In slaap komen is wellicht het moeilijkste moment van de dag. Misschien door de onrust die door zijn lijf stroomt. Die er ook voor zorgt dat hij midden in de nacht rechtop in zijn bed zit. „Ik slaap slecht en weinig”, zegt Naftali Schmidt (23) uit Hippolytushoef. „Als ik dan uiteindelijk wegval, voel ik mezelf kalmeren. Dan denk ik dat het helemaal niet zo verkeerd zou zijn als ik niet meer wakker zou worden.”
Naftali is het tweede kind van Wouter en Odile Schmidt, de oudste zoon. De afgelopen maand was de Joodse familie in het nieuws toen Wouter Schmidt uit de doeken deed hoe zijn gezin al twintig jaar wordt geterroriseerd.
Naftali heeft broers en zussen van 26, 21, 19 en 16 jaar oud. Ze weten eigenlijk niet anders dan dat ze worden afgerekend op hun geloof. „Mijn jongste zus heeft last van paniekaanvallen. Zij durft niet naar buiten te gaan als er niemand met haar meegaat.”
Hij heeft er mee om leren gaan, zegt hij. Als hij wordt uitgescholden – of mishandeld of bedreigd – probeert hij het incident naast zich neer te leggen. Pas wanneer hij de tijd heeft, denkt hij erover na. „Daardoor heb ik enige rust kunnen creëren. Als ik het meteen toelaat, blijft het door mijn hoofd spoken. Om er niet aan te denken, ben ik actief. Dan ga ik bijvoorbeeld hardlopen.”
Antisemitisme
Hoelang hij al wordt gepest? „Ik denk vanaf mijn vierde. Bijna al zolang ik in Hippolytushoef woon. Die herinneringen zijn wel vaag, hoor. Pas op mijn zevende legde ik de link met antisemitisme.”
De politie heeft camera’s geplaatst bij het huis van de familie Schmidt.
Op de basisschool was volgens hem het treiteren het ergst.
„Dat is jaren doorgegaan. Met uitzondering van een juf waar ik fijne herinneringen aan heb, heeft geen leerkracht er wat aan gedaan. Ze namen me niet serieus als ik mijn verhaal deed. Toen ik net in groep 6 zat, werd het pesten besproken in de klas – ik denk nadat mijn vader kwaad naar school was gegaan - maar daar schoot ik weinig mee op. Daarna negeerde iedereen me en het pesten ging gewoon door buiten schooltijd.”
’Kutjood’
De grootte van de groep moet wel een rol hebben gespeeld, denkt hij. Waarom hij niet de aandacht kreeg waar hij om vroeg. „We waren met 46 kinderen. Meer dan de helft jongens. Ik werd regelmatig uitgescholden voor ’kutjood’. Een keer is mijn naam in een auto gekrast met een hakenkruis ernaast.”
Misschien had de school meer voorlichting moeten geven.
„Bij een project van een half jaar over de Gouden Eeuw werd een middag besteed aan slavernij. Zoiets zag ik ook toen de Tweede Wereldoorlog werd behandeld. Slechts een klein stukje van de tijd ging naar holocaust. Er zijn wel zes miljoen Joden vermoord! Mijn overgrootmoeder heeft in een kamp gezeten en het overleefd. Ik heb het idee dat de meesten niet graag over de duistere kant in hun geschiedenis willen praten. Maar van een mooi verhaal leren kinderen niets.”
Als kind twijfelde hij erg aan zichzelf. „Als er telkens tegen je wordt gezegd dat je niet slim bent, ga je vanzelf geloven dat je dom bent. Als iedereen het zegt, moet het wel waar zijn. Waarom zouden ze liegen?”
Lees ook: Joods gezin Schmidt wordt nog steeds getreiterd, ondanks publiciteit en grote verontwaardiging
Halverwege groep 6 maakte hij de overstap naar een basisschool in Wieringerwerf waar hij wel ’zichzelf kon zijn’. „Mijn broertje is kort daarna naar dezelfde school gegaan. Mijn broer en zus verkasten naar een andere school in Hippolytushoef. Maar daar hebben ze het ook niet zo fijn gehad.”
Hij ging als kind niet naar de speeltuin. Later niet naar de plaatselijke sportschool, omdat de kans bestond dat hij iemand tegen het lijf zou lopen die hij liever niet tegen wou komen. „Nooit naar de kermis, de Flora of andere feesten met alcohol. Als ik daar zou rondlopen, zou er gelazer komen.”
Keppeltje
Toen hij naar het voortgezet onderwijs in Schagen ging, besloot hij een pet te dragen in plaats van een keppeltje. „Omdat ik het idee had dat het erg mis kon gaan als ik met mijn keppeltje op naar school zou gaan. Op deze manier was mijn hoofd evengoed bedekt. Ik liep met mijn ouders bij de school toen ze ons nariepen: ’Hamas, Hamas, alle joden aan het gas’. Volgens de teamleider op school hadden we het zelf uitgelokt door de manier waarop we ons kleedden. Want ja, mijn vader droeg wel een keppeltje.”
Busritten
Tijdens de busritten van huis naar school en terug ging het getreiter door. „Toen mijn zus iemand vroeg een tas weg te halen van een zitplek, kreeg ze te horen dat er geen zitplaats was voor een Jodenhoer. Met iemand anders had ik een langlopend conflict. Hij heeft me geslagen, ik heb hem een nazi genoemd omdat van hem alle joden aan het gas moesten. Sommigen zullen het uitlokken noemen, maar ik deed heel joviaal als ik hem zag: ’Hee, alles goed, mattie?’.”
Naftali deed een jaar vwo, twee jaar havo en ging uiteindelijk met een mbo-4-diploma van school af.
„Het is onmogelijk te testen hoe het zou zijn gelopen als ik niet in deze situatie had gezeten – misschien was ik door mijn dyslexie uiteindelijk ook naar de havo gegaan - maar wat er speelde, heeft enorme invloed op me gehad. Het heeft mij veranderd. Ik kijk minder ernstig naar dingen, reageer kalmer op gebeurtenissen dan hoe andere mensen zouden reageren. Ik weet dat ik minder prettig in de omgang ben, doordat ik mensen mijn vertrouwen niet gun.”
Hij ziet geen heil in professionele hulp. „Zorgt een psycholoog ervoor dat hier geen boomstam of blok ijs door de ruit gaat? Zolang dat blijft gebeuren, gaat mijn probleem niet over.”
Verantwoordelijk
Het verontrust hem dat de pestkoppen en treiteraars van vroeger inmiddels zelf gezinnen hebben. En waarschijnlijk niet eens meer aan de familie Schmidt denken.
„Ik hou hen verantwoordelijk voor wat er gebeurd is. Net zoals degenen die nu bezig zijn. Ik vind het raar dat er nu gezegd wordt dat we te weinig aangifte hebben gedaan en dat het niet in een dossier is terug te vinden. Zouden anderen ook van alles melding maken bij de politie? Als er een ei tegen de ruit wordt gegooid, weet je toch dat de dader niet wordt gepakt? Dat is de les die ik hieruit heb getrokken.” Sinds de vuurwerkbom bij hun huis is afgegaan, is het rustiger geworden. „Maar een paar weken na de bom fietste er toch weer iemand langs die ’Heil Hitler’ riep. Er hangen nu camera’s om alles te registreren, maar blijven die hier altijd?”
Hij studeert nu schriftelijk aan de LOI. Zodat hij staatsexamen kan doen en naar de UVA kan. Op kamers in Amsterdam. „Ik heb dan wel het gevoel dat ik mijn familie hier in de steek laat.”
Scholen: ’Moeilijk om te reageren’
Bestuursvoorzitter Anne Hoekstra van het Regius Schagen weet te weinig van de situatie van Naftali Schmidt om het in de juiste context te plaatsen. Dat geldt ook voor de opmerking van de teamleider.
,,Toen was het Regius nog GSg. Het is heel vervelend dat dit is gebeurd. Wij zijn een openbare school en staan open voor alle gezindten. We grijpen stevig in wanneer er sprake is van discriminatie of pesten. Er zijn vertrouwenspersonen en we kunnen het probleem in een andere setting – in de groep bijvoorbeeld – bespreekbaar maken.’’
Directeur Rogier van Dijk van De Kei – voorheen de Alvitloschool – heeft evenmin de periode meegemaakt dat de kinderen van de familie Schmidt daar onderwijs volgden.
,,Daarom is het moeilijk voor mij om daarop te reageren. Ik weet niet hoe het vroeger is geweest. Ik kan niet zeggen waar wat is blijven liggen en waar er goed is gehandeld. We hebben de laatste tijd wat intensiever contact met de familie; het zijn tenslotte onze buren. Een van de camera’s die de politie heeft geplaatst staat op ons terrein en is gericht op hun tuin. Ook wij hebben last van gebroken glas, rotjes, vernielingen. Van antisemitisme heb ik nooit iets meegekregen. Persoonlijk vind ik het een nare situatie.’’
Van Dijk begrijpt de opmerking die Naftali Schmidt maakt over de lessen over de Tweede Wereldoorlog. ,,Vijftien jaar geleden werd de holocaust wellicht onderbelicht in de toenmalige lesmethoden. Maar onderwijs heeft zich verder ontwikkeld. Je kunt ook niet om de Jodenvervolging heen, want het is een van de belangrijkste aanleidingen voor de oorlog.’’
’Animal Farm’
Naftali Schmidt is dyslectisch. „Een hele tijd heb ik hekel aan lezen gehad. Een van mijn favoriete auteurs is George Orwell. In zijn boek ’Animal Farm’ komt een pessimistische ezel voor en ik begrijp het volkomen als die zegt ’er verandert niets’. Er staat nu een camera bij het huis en de politie loopt vaker langs. Maar er verandert niets.”
Scholen: ’Moeilijk om te reageren’
Bestuursvoorzitter Anne Hoekstra van het Regius Schagen weet te weinig van de situatie van Naftali Schmidt om het in de juiste context te plaatsen. Dat geldt ook voor de opmerking van de teamleider.
,,Toen was het Regius nog GSg. Het is heel vervelend dat dit is gebeurd. Wij zijn een openbare school en staan open voor alle gezindten. We grijpen stevig in wanneer er sprake is van discriminatie of pesten. Er zijn vertrouwenspersonen en we kunnen het probleem in een andere setting – in de groep bijvoorbeeld – bespreekbaar maken.’’
Directeur Rogier van Dijk van De Kei – voorheen de Alvitloschool – heeft evenmin de periode meegemaakt dat de kinderen van de familie Schmidt daar onderwijs volgden. ,,Daarom is het moeilijk voor mij om daarop te reageren. Ik weet niet hoe het vroeger is geweest. Ik kan niet zeggen waar wat is blijven liggen en waar er goed is gehandeld. We hebben de laatste tijd wat intensiever contact met de familie; het zijn tenslotte onze buren. Een van de camera’s die de politie heeft geplaatst staat op ons terrein en is gericht op hun tuin. Ook wij hebben last van gebroken glas, rotjes, vernielingen. Van antisemitisme heb ik nooit iets meegekregen. Persoonlijk vind ik het een nare situatie.’’
Van Dijk begrijpt de opmerking die Naftali Schmidt maakt over de lessen over de Tweede Wereldoorlog.
,,Vijftien jaar geleden werd de holocaust wellicht onderbelicht in de toenmalige lesmethoden. Maar onderwijs heeft zich verder ontwikkeld. Je kunt ook niet om de Jodenvervolging heen, want het is een van de belangrijkste aanleidingen voor de oorlog.’’
Noordhollands Dagblad
0 reacties :
Een reactie posten