Eurozone crisis, pensioen crisis
21-11-2019
’s Werelds grootste hedgefonds Centrale Bank, de ECB, begint openlijk te erkennen dat het jarenlange negatieve rente en ‘asset’ / schulden opkoopbeleid verwoestende gevolgen heeft voor de eurozone, en niet enkel voor de Nederlandse pensioenen en spaargelden. Door letterlijk van een ‘uitdaging van de financiële stabiliteit’ en het risico op ‘een echte economische neergang’ te spreken gaf ECB vicepresident Luis de Guindos op typisch ambtelijke wijze toe dat die stabiliteit niet langer gewaarborgd is. Met andere woorden: in Frankfurt weten ze wel degelijk dat er een enorme crash aan zit te komen – een gewilde, geplande crash, omdat dit nog de enige manier lijkt om de eurolanden in een EU-superstaat te dwingen.
Begin dit jaar maakte de Europese Centrale Bank zich nog belachelijk door te beweren dat het onbeperkte opkoopbeleid de ‘ongelijkheid’ in de eurozone zou hebben verlaagd, omdat de werkeloosheid onder de lage inkomensgroepen sterker was gedaald dan onder de midden- en hoge inkomens. (Daarbij vergat De Guindos te vermelden dat die werkeloosheid onder lage inkomens al jarenlang verreweg het hoogst is, in sommige landen nog steeds boven de 20%, en een reductie van 2% dus snel is bereikt).
De ECB merkt op dat investeerders, beleggingsfondsen, verzekeraars en pensioenfondsen ‘buitengewone’ risico’s zijn gaan nemen die ‘een uitdaging vormen voor de financiële stabiliteit.’ De centrale bank heeft die risico’s echter zelf in de hand gewerkt door negatieve rente in te voeren. Dat heeft tevens voor ‘bubbles’ gezorgd, zoals (weer) op de Nederlandse huizenmarkt. Deze zeepbellen gaan onherroepelijk uit elkaar knallen.
Dreigende recessie, maar beleid verandert niet
Het risico op een recessie in de eurozone en de wereld is dan ook toegenomen, aldus De Guindos, wat wordt versterkt door handelsconflicten, een mogelijke no-deal Brexit, en een duidelijk afgezwakte groei in China. Tijdens deze feitelijk onontkoombare recessie zullen de prijzen van die ‘assets’ met hoge risico’s gaan crashen, wat ook voor het (voor een groot deel diep in de schulden gestoken) bedrijfsleven de problemen zal vergroten.
Was er nu maar een Centrale Bank, zoiets als een ECB, om dit te voorkomen…
Niet dus. Ondanks het jarenlange rente/opkoopbeleid is er amper economische groei gerealiseerd, en is ook het Europese bankensysteem in gevaarlijk vaarwater gekomen. De toch al zeer lage groei zwakt zelfs steeds verder af. Desondanks is de ECB niet van plan iets te wijzigen om deze ‘slow motion’ ondermijning van de euro en eurozone te stoppen. (1)
Eurozone crisis, pensioen crisis
De onafhankelijke Amerikaanse topeconoom Martin Armstrong schrijft dat de ECB en andere centrale banken heel goed beseffen dat ‘ze geen economische groei kunnen stimuleren, hoewel ze dat niet openlijk zullen zeggen. Het rad van fortuin is compleet rondgedraaid… Als het beleid (van de ECB) zou werken, dan had dat binnen een jaar of 2 gemoeten, en niet met 5 jaar negatieve rente en 11 jaar Q.E. (Quantitative Easing = asset/ schulden opkoop beleid, met tientallen miljarden euro’s per maand).’
De nieuwe ECB chef Christine Lagarde ‘weet dat de bank in de val zit. Het monetaire beleid van de ECB is gedoemd te mislukken… De Centrale Banken zijn niet langer in staat de inflatie te controleren of de economie te sturen. Ondertussen zijn de (Europese) politici te midden van groeiende politieke scheidingen en (maatschappelijke) onrust verre van verenigd.’
Lagarde realiseert zich dat de eurozone economie in een periode van deflatie (dalende productie, hogere werkloosheid, onderbesteding) met prijsinflatie terecht dreigt te komen. Nog lagere rente dan de toch al bizarre -0,4% van nu zal de internationale vlucht uit de euro (naar vooral dollar assets) verder versterken, en, zoals we eergisteren al schreven, een enorme pensioencrisis veroorzaken die in Nederland reeds begonnen is, en die nu met enkele optische lapmaatregelen tijdelijk is uitgesteld. (2)
‘Moeder van alle financiële crises’
Armstrong heeft het zelfs over de ‘Moeder van Alle Financiële Crises’ die zich nu aan het ontvouwen is. Deze megacrisis wordt volgens hem echter niet zozeer veroorzaakt door Q.E., maar door een ‘repo crisis’ achter de schermen. Die komt er kort gezegd op neer dat de banken elkaar al jaren niet meer vertrouwen, waardoor de Centrale Banken te hulp moesten schieten.
Deze ultrakorte ‘overnight’ rente die de banken elkaar berekenen is desondanks oncontroleerbaar gestegen (in de VS tot 10%), wat volgens Armstrong tot een ongekende ‘wereldwijde (banken)crisis’ zal leiden die niet meer te vermijden valt. (3)
Zodra grote banken gaan omvallen –zeker als dat Deutsche Bank is, dè systeembank van de eurozone, die in zeer grote problemen verkeert- zullen overheden met miljarden moeten ingrijpen om een massale bankrun en de totale instorting van het bankensysteem –met een niet ondenkbare weken- of zelfs maandenlange bevriezing van onze rekeningen- te voorkomen.
De toch al aanzienlijke sociale onrust in Europa zal dan 100% zeker exploderen. De EU zal deze crisis echter opzettelijk laten escaleren, omdat dit mogelijk de laatste kans voor Brussel is om de lidstaten in een totalitaire super(/politie)staat te dwingen.
Xander
Zie ook o.a.:
0 reacties :
Een reactie posten