De klimaathysterie grijpt nog steeds verder om zich heen

De jaarlijkse eredienst van de klimaatkerk wordt binnenkort, van 2 – 13 december, in Madrid gevierd.

Hans Labohm 30-11-2019

Het is dus weer tijd voor het georkestreerd aanwakkeren van de klimaathysterie! En traditiegetrouw laat de NOS zich daarbij niet onbetuigd.

De klimaatovereenkomst van Parijs van december 2015 werd destijds verwelkomd als een doorbraak in de internationale klimaatonderhandelingen, die zich decennialang vruchteloos hadden voortgesleept. Degenen die bij het slotakkoord aanwezig waren, waren uitzinnig van vreugde.

Climategate.nl deelde dat optimisme destijds niet en schreef:

Zoals trouwe lezers zich zullen herinneren, zijn wij op Climategate.nl reeds van het begin af aan kritisch geweest ten aanzien van de klimaatovereenkomst van Parijs, die niet meer was dan een verzameling nationale intentieverklaringen om de CO2–uitstoot te verminderen. Maar deze hadden niet het karakter van verplichtingen en er stond geen straf op niet–nakoming. In de verslaggeving van de media bleef dit element echter onderbelicht.

Eerder schreef ik:

De hamerslag waarmee de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Laurent Fabius, in december 2015 de klimaatconferentie in Parijs bezegelde en tot succes verklaarde, bracht een golf van euforie teweeg. Deelnemers omhelsden elkaar en dansten op stoelen en banken. Alom sprak men van een historische overeenkomst. Maar nadat de regering Trump had verklaard uit de overeenkomst van Parijs te zullen treden, verklaarde nog geen anderhalf jaar later Bondskanselier Merkel op de G-20 Top in Hamburg met een van onheil bezwangerd gelaat: ‘Wij weten allen dat we met grote mondiale uitdagingen worden geconfronteerd en we weten dat de tijd dringt. Oplossingen kunnen alleen worden gevonden als we tot compromis bereid zijn en toenadering tot elkaar zoeken, maar zonder – en ik zeg dit met nadruk – te veel te buigen, want we kunnen natuurlijk ook duidelijk erkennen wanneer er verschillen van opvatting zijn.’ Aldus Merkel.

Lees verder hier.

Ondertussen is de gemiddelde wereldtemperatuur de laatste twee jaar met ongeveer 0,6 graden Celsius gedaald. Maar de stijging van de CO2–concentratie in de atmosfeer is gewoon doorgegaan. En ondanks de schone beloften van Parijs is ook de menselijke uitstoot van CO2 gestegen.

Tot zover dat wat ik in juni 2018 schreef.

Hoe is het de laatste jaren met de CO2-uitstoot gegaan?

Onder de titel, ‘Kloof tussen Parijse klimaatdoelen en mondiale uitstoot nog altijd groot’, schreef redacteur binnenland van de NOS, Heleen Ekker, daarover het volgende:

Alleen als de wereldwijde uitstoot tussen 2020 en 2030 met elk jaar ruim 7 procent daalt, is het Parijse klimaatdoel van 1,5 graad opwarming nog te halen. Dat staat in het zogenoemde Emissions Gap Report van de Verenigde Naties (UNEP). Maar tot nu toe stijgt de uitstoot nog elk jaar, in 2018 opnieuw tot een recordhoogte. Het rapport verschijnt kort voor de jaarlijkse klimaatconferentie, die volgende week in Madrid begint.

De VN constateert dat de uitstoot de afgelopen tien jaar met gemiddeld 1,5 procent per jaar is gestegen. Alleen tussen 2014 en 2016 was er sprake van een korte stabilisatie. Elk jaar uitstel, waarbij het langer duurt voor de uitstoot daadwerkelijk naar beneden gaat, leidt er volgens het rapport toe dat later nog sneller en ingrijpender maatregelen nodig zijn.

Bron hier.

Kortom alarm!

Deze oproep was niet aan dovemansoren gericht. Het Europese Parlement reageerde onmiddellijk.

Onder de titel, ‘Europees Parlement wil klimaatnoodtoestand (of toch – crisis?)’, rapporteerde NOS-redacteur Brussel, Bert van Slooten:

Er moet een fors politiek signaal aan de wereld komen en daarom wil het Europees Parlement de klimaatnoodtoestand uitroepen. Komende donderdag wordt er gestemd over een resolutie daarover. Nederlandse Europarlementariërs hebben twijfels bij het woord; zij vinden ‘crisis’ beter klinken.

Het idee voor de klimaatnoodtoestand komt uit Frankrijk. De liberale politicus Pascal Canfin wil voor de start van de nieuwe Europese Commissie (komende zondag) en de milieutop in Madrid (begin december) een boodschap richting de rest van de wereld sturen.

Esther de Lange (CDA) vindt de apocalyptische taal ruiken naar paniekvoetbal. Dan komen er niet altijd goede besluiten, zegt ze. “Het klinkt bovendien alsof de patiënt nog maar een uur heeft. Dit vraagt om jarenlange inzet, maar wel met democratisch genomen besluiten. ‘Noodtoestand’ heeft toch een bijsmaak dat het niet democratisch is.”

‘Bij crisis meer mogelijk’

Net als Bas Eickhout van GroenLinks vindt ze het woord crisis beter passen. En die omschrijving heeft nog een voordeel, vindt de fractievoorzitter van GroenLinks in het Europees Parlement. “Als je het crisis noemt, zijn opeens allerlei maatregelen mogelijk, die daarvoor ondenkbaar waren. Denk aan de Griekse schuldencrisis, daar was ook ineens van alles mogelijk.”

Aldus Ben van Slooten.

Kortom alarm!

Men kan zich afvragen wat het EP weet dat wij niet weten. Immers waar blijft die klimaatnoodtoestand, ofwel de klimaatcrisis, ofwel die verschrikkelijke opwarming? Die is in geen velden of wegen te bekennen.

Het is feitenvrije paniekzaaierij die voortvloeit uit een fundamenteel gebrek aan beoordelingsvermogen van de betrokken parlementariërs en beleidsmakers. En dat is een uiterst zorgwekkende zaak.