De hoogste tijd om te stoppen met het klimaatalarmisme

Er is niets aan de hand en er zal niets veranderen door welk ingezet klimaatbeleid dan ook.

11-11-2019

Een gastbijdrage van Cornelis de Deugd.

De klimaatwet is ons aangesmeerd met veel bombarie en emotie terwijl voor deze wet iedere logica ontbreekt. Deze wet is kennelijk ontworpen zijn om opzettelijk een heel ander doel te dienen dan waarmee is geadverteerd, wellicht iets voor een andere keer. Vandaag de extreme onlogica van de klimaatwet.

De klimaatwet beoogt temperaturen te verlagen op mondiale schaal. De noodzaak hiertoe is, zo wordt ons ad nauseam ingeprent, gefundeerd in grootschalig klimaatalarmisme: de aarde zou gevaarlijk opwarmen als gevolg van menselijke CO2 productie. Het blijkt echter dat klimaatalarmisme geen enkele grond heeft in de fysieke werkelijkheid.

Het simpele feit dat er historisch niet eens een correlatie bestaat tussen CO2 waarden en temperaturen sluit, per definitie, uit dat er een causale relatie zou kunnen zijn. Alle doemvoorspellingen, sinds de jaren 20 van de vorige eeuw, over runaway anthropogenic global warming, zijn dan ook nooit uitgekomen, integendeel!

De klimaatmodellen die hel en verdoemenis voorspellen zijn, alleen hierdoor, al jaren terug ontkracht. Een inhoudelijke beschouwing van die alarmistische modellen laat ook zien dat deze opzettelijk vol fouten zitten om de naïeve toehoorders, of moet ik zeggen gelovigen, om de tuin te leiden. Hier volgen de drie belangrijkste opzettelijke fouten.

1 Absorptie van infrarood straling door CO2 wordt extreem overdreven.

CO2 absorbeert de, door de aarde, gereflecteerde infrarood straling, hetgeen warmte vasthoudt in de atmosfeer. Echter, CO2 doet dit alleen in een extreem klein frequentiebereik van ongeveer 15 micron – vrijwel alle straling gaat ongeschonden terug de ruimte in. Belangrijk aspect is dat de CO2 al voor 90% verzadigd is wat betreft het nog verder kunnen absorberen van straling. Dit absorptievermogen wordt nog eens verder verkleind doordat deze absorptie, door CO2, logaritmisch plaatsvindt. Rekenvoorbeeld: verdubbeling van de totale CO2 verhoogt de verzadiging tot 92%, met andere woorden: het absorptievermogen van CO2 wordt maar een fractie groter bij verdubbeling van CO2.

Naast het hierboven vermeldde extreem beperkte additionele absorptievermogen van CO2, blijkt ook dat CO2 maar voor 4% bijdraagt aan alle broeikasgassen én dat van alle CO2 in de atmosfeer maar 3% van menselijke afkomst is. Samengevat betekent dit dat de menselijke invloed op de aanwezigheid van CO2 beperkt is tot 0,12% – en dat nog afgezien van het uiterst beperkte absorptievermogen van CO2.

Iedereen met basisbenul wiskunde (en regeltechniek) weet dat dit niet meetbaar is, het valt in de ruis – wat betekent dat dat er altijd veel grotere factoren zijn die de menselijke bijdrage overschaduwen. Het is als op een blinde muur inrijden met 92,873 km/h om het dan nog eens te proberen met 92,872 km/h in de hoop op een ander resultaat. Of kiezelsteentjes tegen een mammoettanker gooien in de verwachting dat deze van koers verandert. Temperaturen op aarde zullen dalen of stijgen, maar mensen hebben daar, naar analogie met die kiezelsteentjes, geen enkele invloed op.

Zie: ‘How Al Gore Misled the World‘

2. De manipulatie van de feedbacks is de grootste opzettelijke fout

Feedback is het verschijnsel dat door CO2 geabsorbeerde straling zorgt voor extra opwarming. Dit effect is een bekend fenomeen en is niet omstreden. Het wordt uitgedrukt als een factor f met de, voor dynamische systemen, gangbare formule:

f = 1 – (Tref / Teq) Tref = Referentietemperatuur vóór opwarming;

Teq = Temperatuur ná opwarming.

De alarmistische klimaatmodellen toveren f = 0,693 uit hun hoge hoed terwijl aangetoond is dat dit een factor 6 te groot is. Het moet f = 0,116 zijn. De hockeystick grafieken waarmee men klimaatkansels tooit, zijn ontstaan door deze 6 keer te grote feedback factor – naast, uiteraard, het wegmoffelen van de middeleeuwse warmteperiode, de kleine ijstijd en significant hogere temperaturen tussen 1900 en 1960.

Een veelgebruikte maatstaf is de verwachte opwarming per verdubbeling van de totale CO2 in de atmosfeer, noem het ΔTd. Deze blijkt inderdaad een excessieve waarde te geven met de 6 keer te grote f = 0,693. BI is hierbij het 95% betrouwbaarheidsinterval voor de statistici onder ons.

ΔTd = 3,35 °C voor f = 0,693 (BI = 2,75 – 4,30 °C)

ΔTd = 1,15 °C voor f = 0,116 (BI = 1,10 – 1,25 °C)

Een ΔTd = 1,15 °C over een periode van 150 jaar vormt, uiteraard, geen enkele bedreiging, integendeel. Het zwaar overdrijven van de feedbacks is al heel lang bekend en recent nog helder uiteengezet door Lord Monckton. Er is niets aan de hand en er zal niets veranderen door welk ingezet klimaatbeleid dan ook.

Kortom, een verdubbeling van de CO2 is al geen enkele bedreiging en zelfs al zouden we dat willen bereiken dan moet de antropogene CO2 productie ongeveer 30 maal zo groot worden dan wat het nu is. Hetgeen laat zien dat CO2 uitstoot onmogelijk een factor van betekenis kan zijn in vergelijking met natuurlijke variabiliteit van het klimaat, laat staan dat de inperking van CO2 ook maar enige invloed zal hebben.

Zie: ‘The Error in Climatology’

3 Space Weather Climate Forcing is het totaal van alle invloeden vanuit de ruimte inclusief de zon.

Het blijkt dat maar een extreem kleine fractie van deze invloeden daadwerkelijk toegeschreven wordt aan Space Forcing. De rest, het overgrote deel, wordt vrijwel volledig genegeerd als zijnde afkomstig uit de ruimte en wordt gemakshalve (lees: uit politieke opportunisme) ingeboekt als antropogene invloeden.

Klimaatverandering = Natuurlijke Variabiliteit + Antropogene Bijdragen. Menselijke CO2, ontbossing, urbanisatie kun je aanwijzen als antropogene bijdragen, maar dat laat onverlet dat je weinig zinnigs kunt zeggen, kwalitatief noch kwantitatief, over klimaatverandering zolang natuurlijke variabiliteit grotendeels (en opzettelijk) niet als zijnde natuurlijk gekenmerkt wordt én ook nog eens, eveneens opzettelijk, op de verkeerde plek in de boekhouding terecht komt.

Zo wordt de invloed van de zon, Solar Forcing, beperkt tot UV straling, hetgeen maar een fractie is van het totaal. De rest zouden wij, eenvoudige klimaatzondaars, op ons geweten hebben. Citaat uit de video: “140 jaar aan zonnevlammen en bijbehorende CME’s (Coronal Mass Ejections) worden weergegeven als een daling van Solar Forcing, terwijl deze enorme bakken aan energie wel toegevoegd worden aan de post Antropogene Invloeden.”

Zie: ‘Fatal Flaw In Climate Change Science‘.

Bovenstaande laat zien dat CO2, in het algemeen, niet de ‘volumeknop’ is voor het klimaat en dat humane CO2 al helemaal geen rol van betekenis speelt. Deze constatering betekent dat de klimaatplannen geen enkele invloed op het klimaat zullen hebben. Sterker nog, het maakt niets uit of de humane CO2 naar nul gaat, halveert, verdubbelt of zelfs verviervoudigd.

De klimaatplannen hebben, naast overbodigheid, nog een ander groot probleem. De CO2 balans van de plannen varieert van minimaal tot zeer negatief, iets dat zelfs de CO2 mystici onder ons toch wel wakker moet schudden. Helaas is hun bijgeloof rotsvast.

Tot slot is er nog het enorme probleem van de ongekende milieuvervuiling en economische schade die deze plannen veroorzaken. Waarom zou je armoede en milieuvervuiling, of beter: het terugdraaien van 70 jaar milieuverbetering, voor lief nemen als CO2 reductie én niet nodig is én ook niet gaat plaatsvinden.

Kortom, het is de hoogste tijd om te stoppen met klimaatalarmisme.