Afbeelding Sun Tzu: Smart Insights.
















Een gastbijdrage van Mees Baaijen (Costa Rica).
De grote Chinese strateeg Sun Tzu (544-496 BC) is een van de weinigen wiens woorden na 2500 jaar nog steeds bestudeerd worden, maar helaas slechts door militaire strategen. Een van zijn beroemde uitspraken is:
“So in war, the way is to avoid what is strong, and strike at what is weak.”
In de “klimaatoorlog”, waarin Climategate.nl en bijv. ook Klimaatgek.nl al 15 jaar dapper meevechten, staat de “vijand” sterk op wetenschappelijk gebied, omdat de meerderheid van de klimaatwetenschappers zich laat verleiden in ruil voor ruime financiering van hun onderzoek, carrières en instituten.
Op media gebied hetzelfde laken een pak, de massamedia steunen – vrijwel zonder uitzondering, en schijnbaar blind – de AGW-hypothese en de draconische maatregelen die daaruit voortvloeien, en demoniseren waar mogelijk de klimaatketters als “deniers”.
Uit diverse analyses blijkt dat de massamedia in handen zijn van een handvol grote concerns en banken, die ook weer nauwe banden hebben met de klimaatgeldschieters (zie o.a. Giants: The Global Power Elite, door Peter Phillips). De paradox, dat voor het eerst in de geschiedenis een anti-establishment beweging bewierookt wordt door de establishment media zelf, zou overal belletjes moeten laten rinkelen, maar het blijft muisstil (zie ook “Climate change and mind control”).
Een eyeopener voor het functioneren van de media in het algemeen is trouwens het boek “Gekochte Journalisten: Hoe politici, geheime diensten en de financiële elite onze massamedia aansturen”, van de Duitse FAZ-top-journalist Udo Ulfkotte, die verhaalt hoe hij zelf omgekocht werd, net zoals tientallen andere journalisten. Volledig genegeerd door de Duitse massamedia, toch een bestseller.
Het grote publiek, gevoed door de massamedia, heeft echter geen zicht op dit alles en schikt zich dus naar de “97% consensus” van de “objectieve wetenschappers” zoals die door de “waakhonden van de waarheidsbrengende media” gebracht wordt. En tja, wie zijn de leden van het grote publiek om die “experts” niet te geloven? Ga er maar eens aan staan, veel lezers van deze blog weten hoe moeizaam en tijdrovend die klus is.
Politici – links, rechts en in het midden – zouden natuurlijk beter moeten weten, maar houden zich blijkbaar van den domme, net zoals de “wetenschappelijke” bureaus van hun partijen, op een enkele uitzondering na.
Terug naar Sun Tzu. Als al die “hidden money trails” zichtbaar zouden worden voor het grote publiek, dan zou de “vijand” op gênante wijze in zijn kwetsbare nakie komen te staan.
Overvloedig zijn namelijk de bewijzen dat miljarden naar de “consensus” wetenschappers worden gesluisd, over voor het publiek verborgen sporen. Dat gaat vaak via foundations of “klimaatinitiatieven”, waar “filantropische” miljardairs zoals George Soros en de Rockefellers (oliebaronnen met een dubbele agenda) dan weer aan de touwtjes trekken. Zie, aan het eind van dit artikel, enkele publicaties van onderzoeksjournalisten die over deze klimaatgeldpaadjes kropen.
Zouden Greta, en al die andere klimaatkruistochtkinderen, klimaatbevlogen wetenschappers, regeerders en politici, en de “grassroots” save-the-planet bewegingen, iedere keer als ze publiciteit krijgen met al die touwtjes in beeld komen, dan zou de mensheid snel in de gaten krijgen hoe de klimaatvork in de geldsteel steekt. Zoals in het sprookje, “De nieuwe kleren van de keizer”, dat in 1837 werd opgetekend door Hans Christian Andersen. Had hij nu geleefd dan was het mogelijk “De nieuwe kleren van de klimaatkeizerin” geworden.
Het probleem is dat het zeeën van tijd kost om uit al die vaak lange en langzaam verteerbare publicaties een solide, coherent en voor iedereen begrijpelijk “touwtjes beeld” te destilleren van wat er, op globaal en nationaal niveau, omgaat in die wirwar van wetenschappers, geldschieters, politici, regeringen, bedrijven, media, NGO’s, etc. Ondanks de gigantische bedragen (ons belastinggeld) die er mee gemoeid zijn, en de dramatische consequenties voor onze maatschappij, laten de gevestigde universiteiten deze inmiddels zwaar bevleesde klimaatkluif blijkbaar graag links liggen.
Om een schokkend, zeer recent (7/10) voorbeeld te geven: een wetenschapper verbonden aan het Institute of Political Science van de Universiteit van Leiden, neemt Greta nog steeds “at face value”. Terwijl er voor de conclusie “Greta werd gemanipuleerd” inmiddels een zee van bewijs is, waarvan de spiegel nog steeds stijgt (inderdaad, door global warming!), komt deze auteur van dit “gerenommeerde” instituut aan de oudste universiteit van ons land ongegeneerd met een uiterst naïef en misleidend artikel (zie hier) .
Dit is de slotzin van deze onzin, die ik overneem met plaatsvervangende schaamte en grote verontwaardiging over zoveel wereldvreemde, amateuristische flauwekul:
“… how a sixteen-year-old woman, who is in so many ways the opposite of these powerful men and their institutions, can suddenly become important to a movement and show that commonly held worldviews have changed”.
Andrey Fursov.
Ook Rusland’s top–intellectueel, Andrey Fursov, stelt vast dat de gevestigde instituties niet in staat zijn om dit soort onderzoek uit te voeren, zie hier een citaat uit zijn betoog aan het Schiller Instituut te Frankfurt:
“I would like to remind you about the research by Andy Coghlan and Debora MacKenzie, published in October 2011 on the site of the New Scientist. This group of scholars showed that 147 companies, 1% of all companies, controlled 40% of the world economy. This is very indicative. This means that the modern economy, whose basic unit of analysis is the market, conceals more than it shows. Politics and the nation-state are fading away, and this means that political science, with its basic units of analysis— politics and the state — not only cannot adequately conceptualize, but cannot even merely depict real power relations, especially on the global level.
Secondly, there is another serious problem with political science. Real power is usually secret or semi-secret, shadow power. Conventional political science has neither concepts nor methods, to analyze this type of power. The more democratic the facade of the western society was becoming in the 19th and 20th centuries, the less real power it had. This power was channeled into closed clubs, super-national structures, etc.
What I am saying is banal and trivial, but political science in its present condition cannot analyze real power relations”.
Geen betere illustratie voor Fursov’s argumenten dan bovengenoemd artikel! Dat voortkomt uit het feit dat op het internet gepubliceerde journalistieke analyses van de “real world” lucht zijn voor alle institutionele onderzoekers, dus niet alleen de Leidse. Ze zijn namelijk niet gepubliceerd in “peer reviewed” academische tijdschriften, de enige bron van informatie voor hun academische wereldbeeld.
Voor een in dit onderwerp geïnteresseerde inlichtingendienst zouden ze echter goud waard zijn. Vandaar dat Fursov pleit voor een combinatie van academisch onderzoek en intelligence, als Cognitive Intelligence Organizations:
“So, a new social science is needed, studying the real world, and not that which professed scholarship defines as real. A new social science with new disciplines, new concepts, a social force which will be able to create such a new type of scholarship, has the best chance to win in the 21st Century, or at least to undermine attempts to cut us off from our European legacy”.
Cognitive Intelligence Organizations, waar hebben we zoiets eerder gehoord? Natuurlijk, dat was onlangs nog met de oprichting van CLINTEL, Climate Intelligence!! En laatst met die 500 handtekeningen tegen overhaaste kli-maatregelen van door CLINTEL opgetrommelde wetenschappers – helaas volkomen genegeerd in de kranten en op TV. Dus: quod erat demonstrandum.
Mees Baaijen.
CLINTEL is zonder meer een belangrijk wapen in de klimaatstrijd, met de beperking dat het zich volledig lijkt te richten op de sterke wetenschappelijke “bèta”-kant van de tegenstander. Daarom bij deze een pleidooi voor een samenwerking van Clintel met ervaren “alfa”-onderzoekers van “money trails“, die de waarheid over het grote klimaatspel naar het oppervlak durven te halen.
Zo’n gezamenlijk onderzoek naar de financiering en organisatie van “grassroots” bewegingen en alarmistische wetenschappers zal niet alleen goed onderbouwde academische publicaties opleveren, maar ook degelijke en duidelijke (minstens begrijpelijk voor politici!) informatie voor een veel groter publiek. Zodat op een dag Sun Tzu’s raad “to strike at what is weak” in daden omgezet is, en we al die klimaatcorrupte keizers en keizerinnen in hun blote nakie kunnen zien, met “strings attached“.

Enige bronnen: