(Door: Bert Dijkstra)
In een recent artikel stelt H. Numan voor meer bomen te planten als antwoord op het CO² probleem. Ik heb persoonlijk een grote liefde voor bomen en wat mij betreft, hoe meer hoe liever. Toch heb ik mijn bedenkingen bij het voorstel. Ten eerste is de CO² geen probleem, omdat het slechts een minieme bijdrage aan klimaatverandering levert. Ten tweede is dit voorstel niet uitvoerbaar, omdat er niet genoeg grond aanwezig is.
De jaarlijkse uitstoot van CO² uit fossiele brandstoffen bedraagt 33 miljard ton (Bron: IAE, 2017). Er zijn ook rapporten die aantallen noemen van 36 miljard ton en hoger.
Een gemiddelde boom slaat per jaar 20 kilo CO² op. Naaldbomen kunnen vrij dicht op elkaar gezet worden, bij loofbomen is dit minder aantrekkelijk. Het aantal bomen per hectare heeft niet veel invloed op de opname, als er meer staan, wordt er per boom minder opgenomen. De hoeveelheid licht en water die de koolzuurassimilatie mogelijk maken zijn de belangrijkste beperkende factoren.
Een hectare bos neemt in Europa ongeveer 5 tot 10 ton CO² per jaar op, in de tropen het dubbele. De afname neemt geleidelijk af naarmate de boom ouder wordt; daarnaast zit er ook CO² opgeslagen in de bodem (bron: European Forest Institute, zie figuur 1). Uitgaande van een gemiddelde opname van 15 ton CO² per hectare per jaar, is er ongeveer 3000 miljoen hectare nodig om de wereldwijde uitstoot van fossiele CO² te compenseren. Dit is gelijk aan de oppervlakte van het continent Afrika. Recente satellietbeelden hebben uitgewezen dat onze aardbol 467 miljoen hectare bos rijk is. Er zou dus meer bos bij geplant moeten worden dan er nu al staat op de hele planeet.
De krant The Independent concludeerde in 2017:
We would have to cover the entire US with trees just to capture 10% of the CO2 we emit annually. There’s just not enough room on the planet to have the farmland it takes to feed the world plus the space to plant the necessary number of trees.
Maar zelfs als er genoeg grond zou zijn, dan zou dat weinig uitmaken. Veruit de meeste CO² verdwijnt in de oceanen of bevindt zich op plekken waar geen bomen groeien. Bijvoorbeeld CO² die door vliegtuigen wordt uitgestoten, kan jarenlang blijven zweven in de hogere luchtlagen. En is dus niet beschikbaar voor planten.
De EU heeft een oppervlakte van 450 miljoen hectare, waarvan maar liefst 40 % echter al bedekt is met bos (Bron Trouw, 2013). Sinds 1900 is het oppervlakte aan bos sterk gegroeid in Europa ( zie deze kaart). In Nederland zelfs van 2 % naar 11 %.
Ondertussen gaat in andere delen van de wereld het verlies aan bos door. Op deze kaart van Global Forest Watch is te zien dat het verlies bijna geheel plaatsvindt in de tropen.
The tropics lost 12 million hectares of tree cover in 2018, the fourth-highest annual loss since record-keeping began in 2001. (Global Forest Watch)
Het probleem zit niet in het aantal bomen, maar het aantal mensen op aarde. De bevolkingsgroei vindt plaats buiten Europa en dus ook de aantasting van de bossen. De kap in Afrika en Brazilië heeft een reden: er zijn steeds meer mensen en die mensen hebben voedsel nodig, grond om huizen te bouwen en wegen aan te leggen, enzovoort.
Europa kan niet het verlies van 12 miljoen hectare bos jaarlijks oplossen binnen zijn eigen continent, maar evenmin daarbuiten, bijvoorbeeld door middel van subsidies. De onstuitbare groei van de bevolking zou de groei van nieuw bos teniet doen door de onstuitbare vraag naar nieuwe landbouwgrond.
0 reacties :
Een reactie posten