De rechtse VVD-kiezer die in zijn hart weet dat de onheilsprofeten Wilders en Baudet in veel opzichten het gelijk aan hun kant hebben.
Het machteloze gelijk van redelijk rechts
De fraaiste toespraak bij de Algemene Politieke Beschouwingen kwam ongetwijfeld van Thierry Baudet, schrijft Gerry van der List. De voorman van Forum voor Democratie stak een gloedvolle lofzang af op het mooie Nederland dat hij snel aan glans zag verliezen.
Baudet signaleerde de problemen van drie structurele ontwikkelingen waarvoor de gevestigde partijen de ogen blijven sluiten: de aanhoudende massale immigratie, de voortdenderende Europese integratie en de allesomvattende energietransitie. Het zijn allemaal dure projecten met ingrijpende gevolgen voor de nationale welvaart en soms ook de nationale identiteit.
Na zijn boeiende monoloog was de rol van Baudet min of meer uitgespeeld. Hij mist de politieke feeling, dossierkennis en debatvaardigheid van zijn PVV-collega. Deze Geert Wilders was ook nu weer op dreef. Hij gebruikt geen termen als ‘paradigmawisseling’ en verwijst niet naar filosofen, maar deelt de zorgen van Baudet en weet als ervaren Kamerlid met rake vragen en opmerkingen het kabinet soms in verlegenheid te brengen.
Het is onverstandig voorbij te gaan aan de analyses van Baudet
Het is makkelijk om te wijzen op botte, ongelukkige formuleringen van Wilders en uitglijders van Baudet. Het is minder makkelijk, en in elk geval onverstandig, schouderophalend voorbij te gaan aan hun analyses en waarschuwingen. Zo hoef je ’s ochtends maar de krant open te slaan om geconfronteerd te worden met de pijnlijke consequenties van de grote instroom van niet-westerse immigranten. De liquidatie van een advocaat door criminele Marokkanen en de verspreiding van antiwesterse, de democratie en rechtsstaat ondermijnende denkbeelden door islamitische scholen zijn geen op zichzelf staande incidenten. Het wrange is dat bij de vorige Algemene Beschouwingen het nadenken over (sturing van) de bevolkingsgroei als een belangrijke kwestie werd gezien. Die Kamerbrede prioriteit van vorig jaar lijkt nu alom vergeten zonder dat daarvoor enige aanleiding bestaat.
Lees ook het opiniestuk van Gertjan van Schoonhoven nog eens terug: Kamer is nu alweer klaar met moeder aller thema’s: bevolkingsgroei
De Brusselse sneltrein waarover Baudet een dissertatie schreef, lijkt ook niet af te stoppen. Hij moet in een realistische bui wel beseffen dat een Nexit er niet van zal komen. Tegelijk kan hij niet anders dan constateren dat steeds verdergaande Europese regelgeving de natiestaat ondermijnt en geldelijke overdrachten naar economisch zwakke landen met een slap arbeidsethos en slecht bestuur in zuidelijk Europa, eindeloos doorgaan. Het is een illusie te menen dat de Nederlandse regering daartegen iets wezenlijks kan of wil ondernemen.
Die regering koestert wel enorme klimaatambities. De mogelijke minieme resultaten steken schril af bij de ontzagwekkende kosten, en de genomen maatregelen, zoals het gedwongen afscheid van het aardgas en het massaal doen verrijzen van windmolenparken, lijken niet goed aan te sluiten bij volkse wensen. En dit allemaal onder aanvoering van een VVD’er die ooit pleitte voor kernenergie, stelling nam tegen CO2-heffingen en uitlegde dat windmolens op subsidies draaien.
Mark Rutte steekt een middelvinger op naar de rechtse VVD-kiezer
De wendbaarheid van Mark Rutte en zijn partij draagt sterk bij aan het gevoel van machteloosheid dat groeperingen aan de rechterzijde van het politieke spectrum moeten hebben. Een fors deel van de liberale achterban zal de analyses van Baudet en Wilders best redelijk vinden, maar het Haagse smaldeel van de VVD kiest nadrukkelijk voor een middenkoers met veel klimaatbeleid, weinig euroscepsis en een duidelijke onwil om de immigratie terug te dringen.
De opstelling van de VVD bij de Algemene Beschouwingen onderstreept de geestelijke capitulatie voor links
De liberale opstelling bij de Algemene Beschouwingen onderstreepte de geestelijke capitulatie voor links. Terwijl Rutte het vorig jaar nog opnam voor multinationals, koos kroonprins Klaas Dijkhoff nu bijvoorbeeld voor een kritische benadering van het bedrijfsleven. De linkse oppositie keek aangenaam verrast toe. Jesse Klaver van GroenLinks sprak de vrees uit dat Dijkhoff hem links inhaalde en SP’er Jasper van Dijk merkte op dat ‘Marx’ Rutte wel een bondgenoot leek geworden.
Zo kwam de premier freewheelend de Algemene Beschouwingen door. In het comfortabele politieke midden, meebuigend met de progressieve wind. Met een opgestoken middelvinger naar de rechtse VVD-kiezer die in zijn hart weet dat de onheilsprofeten Wilders en Baudet in veel opzichten het gelijk aan hun kant hebben.
Elsevier
0 reacties :
Een reactie posten