Obelix & Co

Subsidie, afgeperst van de burger. Aldus gaat het geld van arm naar rijk.

6-9-2019

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Ik denk dat het huidige klimaatbeleid op veel punten een mooie analogie heeft met een editie van Asterix en Obelix. In dit geval Obelix & Co waarin Obelix en vele dorpelingen van het dorpje dat dapper weerstand biedt tegen de Romeinse overweldigers, in zaken gaan en zich vervolgens belachelijk gaan gedragen. Dit ging zo:

Wanneer Caesar te horen krijgt hoe één man (Obelix) zijn troepen zo te kijk weet te zetten, wil hij er onmiddellijk actie tegen ondernemen. Zijn senatoren overwegen de troepen te sturen (kan niet want de grenzen zouden onbewaakt blijven), dan een commissie samen te stellen (wat ze willen bespreken bij een etentje, tot ergernis van Caesar), tot een jonge Romeinse aristocraat, Caius Adolescentus [een pedante Yup; JH], het idee oppert om de Galliërs te overwinnen door ze door het kapitalisme te laten verleiden, zodat ze door de rijkdom vadsig worden en niet meer aan vechten zullen denken. Caesar ziet hier wel wat in en geeft hem onbeperkt krediet.

Elke weldenkende lezer kan begrijpen dat dit fout moet aflopen. Onbeperkt krediet zonder duidelijke projectmatige aanpak of aangetoonde noodzakelijkheid is vragen om ellende zoals ook dit verhaal laat zien. Onwillekeurig dringt zich de vergelijking op met het klimaatbeleid. Nu ja beleid? Gaan we met zijn allen echt naar de knoppen? Blijkt nergens uit. Is sprake van een projectmatige aanpak? Evenmin en aldus verwoord: Er is geen project, er is geen business case, geen project-eigenaar en geen projectleider. Wat is er wel? Politiek, politiek en nog eens politiek. Dan rest willekeur en chaos. Zie verder hier

Keren wij snel terug naar het Gallische dorp en het van overheerlijke zwijnen vergeven bos:

Adolescentus komt Obelix in het bos [bezig een menhir af te leveren; JH] tegen en besluit zijn menhir te kopen en hij moedigt Obelix aan meer te produceren, zodat Adolescentus nog meer menhirs aan zal kunnen schaffen.

Menhirs zijn stenen die volstrekt nutteloos zijn, maar waaraan een denkbeeldige betekenis wordt toegekend door de jonge ambitieuze politicus Adolescentus om ze in Rome te kunnen verkopen. Menhirs hadden een vage religieuze betekenis.

Bron.

Onwillekeurig dringt zich de vergelijking op met windmolens en zonnepanelen, symbolen van de huidige nieuwe religie met Maurice Strong als nieuwe Salvator Mundi, Redder der Wereld.

Via het IPCC trachtte deze 20ste -eeuwse Adolescentus zijn zin te krijgen en zijn ideologie mondiaal uit te venten -hij is inmiddels overleden-. Lijkt mij niet zo succesvol, omdat alleen West Europa (en een paar landjes) zo gek is om zich dit te laten wijsmaken en al begonnen is zichzelf op te heffen. Tenzij het gezond verstand terugkeert. Ik zie dit niet gauw gebeuren.

Ongetwijfeld zullen archeologen over 2.000 jaar pogen de resten van windmolens en zonnepanelen, te duiden. Resten van een beschaving die aan een waanidee te gronde is gegaan.

Er is overigens een andere belangwekkende analogie te vinden. Het gaat namelijk om kapitalisme als wapen, een raar soort kapitalisme weliswaar zoals we inmiddels beseffen, even bizar als die kunstmatige menhirhandel. Nu dan, bouwers en investeerders van windmolens, zonneparken en andere projecten van maatschappelijk onverantwoord handelen hebben onbeperkt krediet.

Vertaald naar nu: subsidie, afgeperst van de burger. Aldus gaat het geld van arm naar rijk. Presteren die projecten naar behoren? Nou nee, ze mislukken allemaal. AEB, aardwarmte, warmte uit zeewater etc., ze vonden een roemloos einde. Wind en zon leveren wiebelstroom waar niemand wat aan heeft; leveringszekerheid is 0%. Volstrekt waardeloos dus. Net zoals die menhirs. En ja, de rijk geworden dorpelingen, lees: die bouwers en investeerders, ontwrichten de maatschappij. Verlies aan koopkracht van de burger, astronomische geldverspilling, verspilling van denkkracht voor echte innovatie, de afbraak van een welvarende geïndustrialiseerde maatschappij. Precies zoals onze 20ste -eeuwse Adolescentus het had gewild.

De stinkend rijke dorpelingen gaan zich ook belachelijk gedragen en raar praten. Ook dit kennen we van het heden. Kinderen die zich hebben laten foppen, trekken in kuddes naar het Malieveld om er te grazen of zoiets. We horen dat de aarde koorts heeft; of iemand heeft een CO2-voetafdruk; of: ik ben een planeetredder. En wat te denken van vleesschaamte, vliegschaamte, kindschaamte, dieselschaamte, kaasschaamte?

Alsof al deze waanzin niet genoeg is zijn de groengelovige politici overgegaan op de aanbidding van een Zweeds meisje. Het kind wordt door haar ouders op een n.m.m. weerzinwekkende manier aan publiekelijk misbruik blootgesteld om als een pseudo mythologische onheilsprofetes de niet bestaande CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) uit te venten. Te ziek voor woorden.

Edoch, laten wij, die beter weten, vol hoop naar de toekomst kijken. Zoals het vervolg immers leert, valt het snode plan in duigen omdat de glans van de menhir, lees: de al even nutteloze windmolen en zonnepaneel, tegenvalt en de markt verstoord raakt met ruïneuze gevolgen.

Ten slotte dreigt een financiële crisis in Rome en Caesar eist dat Adolescentus stopt met menhirs kopen, anders laat hij hem voor de leeuwen werpen.

Dit is nu nog niet aan de orde, maar er is geen reden om aan te nemen dat het niet diezelfde kant op gaat met onze 20ste-eeuwse menhirs. Als het bestrijden van een niet bestaand probleem met die dingen alleen al iets in de orde van tenminste € 600 miljard zal kosten, zo niet € 1.000 miljard, hoeven we ons geen illusies te maken over wat ons nog meer te wachten staat. De menhirhandel was een sof. Van die windmolens en zonnepanelen hoef je evenmin iets te verwachten, want ze leveren op zijn best onmeetbaar minder opwarming in 2100. Kortom, eenzelfde fiasco. Voor de leeuwen werpen, dit kennen wij ook in de vorm van een Parlementaire Enquête, nadat het gezond verstand is teruggekeerd. Iets minder bloederig, maar wel heel effectief.

Interessant is nu wat wij kunnen verwachten als de investeerders geconfronteerd worden met stopzetting van de subsidies om het land te behoeden voor een bankroet of het stoppen van een opstand van ontevreden burgers. Dit inzicht drong toen kennelijk sneller door dan thans het geval. Maar komen zal het. Over het lang gebeide feest voor de portemonnee hoor ik al lange tijd niets. Gloort gezond verstand?

De Galliërs reageren verbaasd en vervolgens woedend op het nieuws dat de Romeinen geen menhirs meer kopen en zijn na een flinke onderlinge knokpartij weer de oude. Ten slotte vallen ze gezamenlijk het Romeinse kamp Babaorum aan en maken het met de grond gelijk (en kijkt Obelix toe). De strijd eindigt met de centurio en Adolescentus op de grond, bont en blauw geslagen, en een geërgerde centurio vraagt of Adolescentus ‘het begrepen heeft’. Asterix vraagt na afloop wat de bewoners nu met hun geld kunnen. Panoramix antwoordt dat de sestertius gedevalueerd is en dat hun geld niets meer waard is. Het verhaal eindigt zoals gebruikelijk met een feestmaal.

Bron.

Ik zie uit naar het moment dat een CO2-emissierecht niets meer waard is, omdat het gezonde verstand is doorgebroken en doorzien wordt dat CO2 ‘slechts’ de bouwsteen van het leven is en geen instrument om onze maatschappij te ruïneren. Reden om de vuige denkbeelden van Salvator Mundi wijlen Strong en zijn stinkend rijk geworden paladijn Al Gore bij het grof vuil van de geschiedenis te zetten. Alle reden voor vliegvakanties en feestmaaltijden met veel vlees van wilde zwijnen.

Derhalve blijft van kracht:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden.)