Het Climategate-schandaal – een terugblik (Deel IV)

Het IPCC is zwaar bekritiseerd vanwege foute voorspellingen.

17-9-2019

Een gastbijdrage van Klaus-Eckart Puls (Duitsland).

Voor de vorige delen zie hier, hier en hier.

Cowgate: Vlees eten als klimaatmoordenaar?

2009: De term Cowgate werd bedacht door The Washington Times op 23 maart 2010, ter gelegenheid van de publicatie van een onderzoeksrapport over broeikasgasemissies van vee, geschreven door Dr. Ing. Frank Mitlöhner van de Universiteit van Californië. In zijn studie nam Mitlöhner het op voor de veehouderij, die door het FAO-rapport van 2006 getiteld ‘Livestock’s Long Shadow‘ en door de jarenlange wereldwijde mediahype rond dit rapport, als de bron van significante vervuiling en, nog belangrijker, als een bron van 18% van de wereldwijde antropogene uitstoot van broeikasgassen in diskrediet was geraakt, onder het motto van vlees = warmte. Zo beweerde de FAO dat de uitstoot van broeikasgassen door dieren die van de transportsector overtrof.

Mitlöhner maakte korte metten met dit FAO-rapport:

Minder vlees- en melkproductie zou de honger in de arme landen alleen maar doen toenemen. Vee verantwoordelijk maken voor de opwarming van de aarde is wetenschappelijk onhoudbaar en dient slechts als afleiding van belangrijker zaken.

De broeikasgasemissies van de veehouderij in de Verenigde Staten, waarvan de vlees– en melkproductie de eigen behoeften overtreft, vertegenwoordigden slechts 3%, maar die in de transportsector waren goed voor 26%. De term Cowgate is sindsdien overgenomen door verschillende internationale kranten en tijdschriften.

Opmerking 2019: Het land dat in overvloed leeft en wereldwijd toonaangevend is in het ‘redden van de planeet’ – Duitsland – heeft onlangs het idee van een ‘vleesbelasting’ weer op de agenda gezet. Hier een bericht van 100s, ‘Die Zeit‘ol . 2019/08/07:

De prijs van vlees is te laag, vinden politici van bijna alle partijen. Kan een vleesbelasting helpen bij het bestrijden van klimaatverandering en het bevorderen van dierenwelzijn?

… Climategate en Cowgate 2.0 in Duitsland !?

Hockeystick: zware hypotheek van het IPCC

2009: Het feit dat het IPCC al lang voor Climategate manipuleerde om ‘Anthropogenic Global Warming‘ (AGW) aan te tonen, werd al eerder gesignaleerd. Door Michael Mann werd rond het jaar 2000 een temperatuurcurve geconstrueerd, die verhulde dat het in de Middeleeuwen ongeveer twee eeuwen  warmer was dan vandaag – zonder antropogeen CO2!

Dit eerste grote IPCC–schandaal wordt door Delftse geologieprofessor Salomon Kronenberg als volgt beschreven:

Een deel van de alarmerende voorstelling is afkomstig van het IPCC, en met name de hoge prioriteit die de hockeystick–curve heeft gekregen in de TAR van 2001. Deze curve suggereert dat de wereldwijde gemiddelde temperatuur de afgelopen duizend jaar vrijwel constant is gebleven en alleen aan het begin van het industriële tijdperk is gestegen. In deze curve zijn de middeleeuwse warmteperiode en kleine ijstijd niet te zien. Het ligt voor de hand dat men dan denkt dat als we niet langer kooldioxide uitstoten, het klimaat automatisch terugkeert naar zijn vroegere toestand. Zes jaar lang was de curve het meest controversiële element van het rapport, en zes jaar lang heeft het IPCC eraan vastgehouden. Duizenden IPCC-klimaatwetenschappers konden zich niet vergissen.

Kronenberg beschrijft nu in zijn boek de voortgang van de geschiedenis. In het vierde IPCC-rapport (2007) is de curve stilletjes verdwenen. Slechts één ‘een beschamende hint’ is te vinden dat recent onderzoek wijst op een grotere variabiliteit van de lange–termijn temperatuurontwikkeling op het noordelijk halfrond. Kronenberg vervolgt:

Salomon Kroonenberg.

Het IPCC heeft de kleine ijstijd ontdekt! Wat duizenden niet-IPCC-wetenschappers al wisten, is nu doorgedrongen tot de klimatologen … Ondertussen hebben de Canadese buitenstaanders Stephen McIntyre en Ross McKitrick de gegevens van Mann kritisch geanalyseerd. Zij komen tot een heel andere conclusie, waarbij de middeleeuwse warmteperiode nog warmer is dan de 20ste eeuw. Ze tonen aan dat Mann opzettelijk data heeft weggelaten, die in tegenspraak waren met het hockeystick-model en ongeoorloofde statistische methoden gebruikte om het gewenste resultaat te bereiken.

Trouwens, de hoofdauteur van de hockeystick–curve, Michael Mann, is verdwenen uit de lijst met IPCC-auteurs!

Opmerking 2019: ‘De kruik gaat zo lang te water tot hij barst.’– de leugen ook:

Een pokerspel rond de hockeystick en klimaatcatastrofe: Michael Mann is niemand minder dan de vader van deze hockeystick–curve, een grafiek van de mondiale gemiddelde temperatuur, die naar hij aanneemt duizend jaar betrekkelijk stabiel was totdat de mens door de industrialisatie zorgde voor een snelle temperatuurstijging. Dat ziet eruit als een hockeystick, waarvan de schaft wijst op een klimatologische apocalyps. Bewijs geleverd, paniek gezaaid! En lang voordat Greta op het toneel verscheen! Maar eerst kwam Al Gore, die de curve op dramatisch wijze visualiseerde in zijn film ‘An Inconvenient Truth. … Maar de wetenschap werkt niet op die manier, tenzij zij in handen van de politiek valt. Of de geschiedvervalsers en poortwachters op Wikipedia. … De rechtbank in Canada wilde in ieder geval Ball de gelegenheid geven om zijn beschuldigingen van fraude te bewijzen, die door Mann als belediging werden beschouwd En natuurlijk Mann de gelegenheid geven die te weerleggen. De kwestie is vrij eenvoudig, Mann moet de rechtbank de data overleggen die aan zijn hockeystick–curve ten grondslag liggen. Een eis, die Mann ook voor de rechtbank – (Noot van de redacteur: na verschillende keren uitstel op verzoek van Mann), niet inwilligde. … Maar dat kon hij ook niet, omdat hij zich er kennelijk van bewust was dat hij ‘slechte kaarten’ had. Zo verloor hij niet alleen het proces, maar moest hij ook eens de gerechtskosten betalen. Zijn wetenschappelijke geloofwaardigheid heeft hij al lang verloren, ook al aanbidt de klimaatkerk hem nog steeds als held.

Elders wordt bericht:

Een Canadese rechtbank heeft zich uitgesproken tegen Michael Mann, die de legendarische ” hockeystick klimaatcurve heeft gecreëerd.

De alom geprezen Michael Mann weigerde voortdurend zijn onbewerkte gegevens en computercodes vrij te geven om te verifiëren hoe zijn beroemde curve tot stand is gekomen. Mann die zichzelf beschouwde als de belichaming van deugd en voorvechter van wetenschappelijke integriteit, bleek uiteindelijk een ordinaire vervalser te zijn. “

Het is heel goed mogelijk dat Mann nu zijn tweede Waterloo zal beleven. Omdat achter het recente vonnis springstof aanwezig is met ingrijpende gevolgen en dreiging met andere rechtszaken. Want de rechtbank kan nu aannemen dat de klimatologische ‘hockeystick’ is gebaseerd op foute data. In dit geval zou de wetenschapper niet alleen opzettelijk regeringen hebben bedrogen, maar ook publieke middelen hebben verduisterd. Een heftig verwijt, ook omdat deze ‘hockeystick’ de basis vormt voor alle klimaatpaniek, waarbij ook talloze investeringsfondsen en NGO’s zijn betrokken. Maar deze basis berust dus op een vervalsing.

Het vonnis in Canada dompelt de gemeenschap van ‘klimaatwetenschappers’ in een diepe crisis.

Een bittere en beschamende nederlaag voor de zelfbenoemde Nobelprijswinnaar. Het Online Tech Magazine schrijft over de uitspraak in Canada: ‘Honderden peer-reviewed artikelen op basis van Mann’s werk zijn nu waardeloosgeworden.’

Lid Nobelprijscommissie neemt afstand van het IPCC

2009: Er zijn steeds meer twijfels over de beslissing dat het IPCC en Al Gore de Nobelprijs voor de vrede hebben ontvangen. De Süddeutsche Zeitung rapporteerde:

Een vooraanstaand lid van de wetenschappelijke Nobelsprijscommissie heeft afstand genomen van het IPCC. Het hoofd van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen, Gunnar Öquist, verklaarde dinsdag in Svenska Dagbladet: ‘De Verenigde Naties moeten nu het werk van het IPCC onder de loep nemen en daaruit conclusies trekken.

Öquist lichtte zijn beslissing toe door te wijzen op de gebrekkige IPCC–voorspellingen over klimaatverandering. Hij bekritiseerde ook de overhaaste conclusies van het IPCC en het gebruik van onwetenschappelijke bronnen.

Opmerking 2019: … er is niets bekend over een herevaluatie …

IPCC en VN: breuklijnen worden zichtbaar

2009: Slechts een paar dagen na het begin van het Climategate–schandaal nam het hoofd van het bij het IPCC aangesloten klimaatinstituut van de Universiteit van East Anglia, prof. Phil Jones, ontslag. Op 18 februari 2010 nam het hoofd van het VN–klimaatbureau, Yvo de Boer, ontslag:

De top klimaatbeschermer van de Verenigde Naties is diep gefrustreerd na de mislukte klimaattop in Kopenhagen twee maanden geleden. Gisteren gooide hij de handdoek in de ring. …. Kopenhagen was een ramp.

Men hoeft het niet eens te zijn met deze beoordeling. Bedenk eens welke kosten nu al voor de burgers en samenleving voortvloeien uit krakkemikkige modellen en foute conclusies van het IPCC, bijvoorbeeld met de handel in CO2–aflaten. Zo kan de uitkomst van Kopenhagen achteraf gezien als een geluk bij een ongeluk worden beschouwd, omdat verdere heffingen en belastingen kunnen worden vermeden, wereldwijd!

Ook zwelt de internationale roep om het aftreden van de IPCC–voorzitter, Rajendra Pachauri, aan en zelfs in Duitsland is te lezen:

De econoom [Pachauri] is een blok aan het been geworden. Hij wordt ervan verdacht op onaanvaardbare wijze wetenschappelijke, politieke en zakelijke belangen te hebben vermengd. Het in India gevestigde door Pachauri’ geleide instituut Teri heeft bijvoorbeeld aan de foute gletsjervoorspellingen goed verdiend en heeft aanzienlijke bedragen aan EU-onderzoeksfinanciering geïncasseerd .. en bovendien: … Pachauri is niet de enige die aanleiding geeft tot het vermoeden dat er politieke druk is toegepast om het goede doel te bereiken. Binnen het IPCC bestaat als sinds vele jaren de onzalige neiging om de door de mens veroorzaakte klimaatverandering tot dogma te verklaren. Wie vraagtekens zet bij de dominante doctrine van het naderende einde van de wereld, wordt bestempeld als een ontkenner. Ontvankelijkheid voor dwarsdenkers ontbreekt. Het is tijd voor een nieuwe start. Het IPCC heeft dringend behoefte aan klimaatverandering om te voorkomen dat onderzoek ontaardt in pseudo–religie.

En zelfs voormalige medestanders hebben kritiek:

Het IPCC is zwaar bekritiseerd vanwege foute voorspellingen. Zo brengt het de geloofwaardigheid van de hele klimaatwetenschap in gevaar, waarschuwen de onderzoekers Richard Tol, Roger Pielke en Hans von Storch. Ze eisen een hervorming van het het IPCC – en het terugtreden van zijn voorzitter Pachauri.

Het lijkt echter enigszins grotesk, dat uitgerekend de Potsdammer professor Schellnhuber [voormalig directeur van het Potsdam Institut für Klimafolgenforschung, PIK], na jarenlang in nauwe samenwerking met het IPCC en Pachauri een van ‘s werelds meest extreme catastrofe–verkondigers te zijn geweest, hem nu adviseert af te treden:

… in het belang van het IPCC en zijn eigen persoon moet hij nu afstand doen van het voorzitterschap.

Bij schaken wordt dit een ‘pionoffer’ genoemd om de ‘koning’ te redden. Het is net zo vreemd dat deze PIK–professor nu ook plotseling het IPCC–selectieproces bekritiseert:

Maar met deze methode komen niet altijd de beste onderzoekers boven drijven.

Immers, bijna niemand heeft zich jarenlang zo intensief met politieke beïnvloeding bemoeit, met vèrstrekkende gevolgen, als Schellnhuber. Ironisch genoeg roept hij nu op:

De politiek moet zich niet bemoeien met het klimaatonderzoek.

Degenen die Pachauri verder blijven steunen, zullen in de problemen komen. De BILD-Zeitung weet dat ook:

Honderden meteorologen zijn van mening dat de theorie van Pachauri twijfelachtig is. Maar hun bevindingen zijn gefragmenteerd en zij hebben voorlopig geen kans om het op te nemen tegen het machtige IPCC. Een van de regeringen die de Indiër Rajendra Pachauri volgt in zijn campagne tegen CO2, is de federale regering van kanselier Angela Merkel. Wat zij daarvan verwacht is onduidelijk.

In Engeland, Australië en vooral in de VS daarentegen heeft de AGW–hypothese binnen een jaar een grote verandering ondergaan:

In het Amerikaanse klimaatdebat winnen de sceptici terrein . … sinds het najaar van 2008 heeft er ook een paradigmaverschuiving plaatsgevonden in de politiek en het bedrijfsleven.

Opmerking 2019: Pachauri is uiteindelijk afgetreden, maar pas in 2015 – na beschuldigingen van corruptie en seksuele intimidatie jegens verschillende vrouwelijke medewerksters van zijn intituut Teri.

Eerste IPCC–uittreding: India!

2009: Ironisch genoeg is het land dat al jaren de IPCC–voorzitter leverde, uitgetreden uit het IPCC. Dit maakt ook duidelijk hoe slecht het imago van Pachauri is in zijn eigen land:

Jarenlang werden zijn wetenschappers beschouwd als het klimaatgeweten van de wereldgemeenschap – maar nu bevindt het IPCC zich in een ernstige crisis. De geloofwaardigheid van het panel is zo beschadigd dat India daaruit de consequentie trekt en zich terugtrekt uit het IPCC.

De Indiase minister van Milieu, Ramesh, vertelde Times Now dat men het IPCC niet kon vertrouwen. Er is een duidelijke grens tussen klimaatwetenschap en klimaatevangelisatie.

In dezelfde geest spreekt het hoofd van het Instituut voor kustonderzoek aan de GKSS in Hamburg-Geesthach, prof. Hans von Storch van een ‘kartel van alarmisten’.

Opmerking 2019: Ondertussen hebben de VS en Brazilië zich teruggetrokken uit de klimaatovereenkomst van Parijs (2015). Maar het ligt niet in de lijn der verwachting dat nog vele andere landen zullen volgen. Maar dat is ook niet nodig, omdat het klimaatakkoord van Parijs geen internationaal juridisch bindend akkoord is, noch controlemechanismen of zelfs juridische consequenties voor de aangesloten landen bevat!

De Indiërs zij eruit gestapt. Volgt China nu?

2009: ‘Die Zeit’ bericht dat na de mislukte top in Kopenhagen de Duitse industrie momenteel een pauze van de regering eist van het klimaatbeleid. Daarnaast berichtte ‘Die Zeit‘ dat de belangrijkste onderhandelaar van de Chinese regering bij de VN medio januari plotseling de menselijke bijdrage aan klimaatverandering in twijfel trok. Dit bewijst opnieuw, net als op de klimaattop in Kopenhagen, dat er landen zijn zoals India en China, waar de wetenschappelijke overheidsadviseurs een heel andere mening hebben over klimaatverandering, net zoals in Duitsland. En Die Zeit bericht dat de Federal Environment Agency (EPA) in de VS binnenkort voor de rechtbank vragen zal moeten beantwoorden over hoe solide de wetenschappelijke onderbouwing is, op basis waarvan CO2 tot luchtverontreinigende stof is verklaard.

Opmerking 2019: In het kader van het klimaatakkoord van Parijs hebben de Chinezen (en andere staten) de ‘vrijheid’ om tot 2030 naar believen CO2 uit te stoten.

IPCC: Kosten klimaatbeleid te laag ingeschat

2009: Nu bekritiseert een gerenommeerde economische onderzoeker het panel – het heeft de kosten van het klimaatbeleid opzettelijk te laag ingeschat, schrijft ‘Der Spiegel‘.

Verder bericht het blad dat de bekende Nederlandse milieueconoom, prof. Richard Tol, de PIK–onderzoeker Ottmar Edenhofer frontaal aanviel:

Richard Tol.

Terwijl Edenhofer het werk van zijn collega’s, zoals die ten aanzien van de Himalaya-gletsjers, als slordig beschrijft, treft hem hetzelfde verwijt … Ze zijn allemaal te optimistisch over hoe duur het klimaatbeleid in de toekomst zal zijn.

De Nederlander Tol bekritiseert het IPCC. Hij spreekt van een opzettelijke verkeerde voorstelling van de stand van de wetenschap en het nastreven van een politieke IPCC–agenda. En verder berichtte ‘Der Spiegel’:

Bijval krijgt Tol van zijn Kieler-collega’s Till Requate, die het op de meeste punten met hem eens is. De hoogleraar economie stoort zich al lange tijd aan de eenzijdige presentatie van Werkgroep III van het IPCC, bijvoorbeeld wat betreft de kosten voor het vermijden van CO2-uitstoot, die schromelijk worden onderschat.

Kennelijk wenst het IPCC politici en burgers ervan te overtuigen dat de kosten van klimaatbeleid laag zijn, zodat de lasten voor de burgers draaglijk lijken.

Opmerking 2019: Twee recente citaten volstaan:

De Deense wetenschapper Björn Lomborg: klimaatbeleid kost € 298 miljard per jaar, baten € 7,1 miljard = 3 cent baten per uitgegeven €!

FAZ: Minister van Milieu Altmaier: ‘Energietransitie kan tot wel 1000 miljard euro kosten.’

Conclusie 2009

Elke geïsoleerde IPCC-flop lijkt op zichzelf misschien verwaarloosbaar en onbeduidend, maar het geheel van slordigheden, fouten en manipulatie is een schandaal en een schande voor de wetenschap.

Gezien de vèrstrekkende gevolgen voor bedrijven en burgers op basis van een overvloed aan IPCC–misvattingen, kan alleen een terugtreden van alle verantwoordelijken en een volledig nieuw begin daarvan de consequentie zijn. Zoals het gerespecteerde economische tijdschrift Capital schrijft:

Barak Obama in de VS heeft inmiddels andere zorgen. De droom van een mogelijk wereldwijde emissiehandel is voorbij. … De wetenschappelijke adviseurs zijn beschadigd, het Climategate– schandaal werd onlangs gevolgd door een reeks onthullingen van beschamende fouten in het rapport van het IPCC. Bij twijfel, kies voor alarmisme! Dat was kennelijk de vuistregel aldaar. Er zijn voldoende redenen voor een nieuwe aanpak zonder illusies. En in veel landen gebeurt dat ook. Alleen de Europeanen lijken vastbesloten hun volgende heroïsche nederlaag tegemoet te draven met hetzelfde oude paard. Don Quichotte rijdt weer!

Conclusie 2019

Wetenschappers altijd schone handen?

In zijn toespraak ter gelegenheid van de EXPO Hannover op 13 juli 2000 verklaarde de voormalige President van de Max Planck Society, Hubert Markl, in algemene bewoordingen:

… dat ook in de wetenschap – vaker dan het ons wetenschappers lief is – leugens en bedrog bestaan, niet alleen slordigheid, maar echt opzettelijke fraude.

Precies dát werd in het Climategate–schandaal in 2009 duidelijk: doofpotten, datamanipulatie en zelfs vervalsingen, politieke corruptie en geknoei met onderzoeksgelden, publiciteitsgeilheid in de sensatiebeluste media, … dit alles kwam uit de gelekte e-mails aan het licht. Er waren ontslagen, onderzoekscommissies, kritische mediaberichten tot in de groene hoeken van het medialandschap …

En daarna? Niets meer!

Climategate had in 2009 legde een moeras bloot, maar dat is tot op de dag van vandaag niet drooggelegd. De ‘BV Klimaatcatastrofe’ – bestaande uit het mainstream klimaatonderzoek, veel politici en de grotendeels vrijwillig gelijkgeschakelde media – heeft het schandaal overleefd. De data zijn vandaag niet beter dan 10 jaar geleden, en evenmin zijn er aanwijzingen voor een dreigende dramatische ‘antropogene’ opwarming met toenemende extreme weersomstandigheden.

Gevolg?

Ze dronken een glas, ze deden een plas en lieten de zaak zoals die was.

Aldus Klaus-Eckart Puls.

Bron hier.

Voor voetnoten en referenties, zie de oorspronkelijke Duitse versie.