Afbeelding: Hergé.











Een gastbijdrage van Klaus-Eckart Puls (Duitsland).
EIKE (Europäisches Institut für Klima und Energie) berichtte zo’n tien jaar geleden:
Op 17 november 2009 werd het tot nu toe onfeilbaar geachte VN-klimaatpanel (IPCC) wakker geschud door een eerste kleine aardbeving. Insiders van de CRU (Climate Research Unit van de Universiteit van East-Anglia) plaatsten meer dan 1000 interne e-mails en gegevensbestanden van de IPCC–klimatologen op internet. Daaruit bleek dat er datamanipulatie had plaatsgevonden ter versterking van de stijgende temperatuurtrend. Ook bleek dat andere, IPCC-kritische wetenschappers op grote schaal waren tegengewerkt en belasterd.
Er ontstond een enorme druk vanuit de media in het Engelstalige gebied. Daardoor voelde het bestuur van de CRU zich een paar dagen later genoodzaakt de directeur van de eenheid, Phil Jones, op non-actief te stellen. Ook anderen werden op non-actief gesteld of zelfs ontslagen. Daarna volgde bijna wekelijks nieuws over een aantal fouten en manipulaties die in het IPCC–proces waren ontdekt.
Dat was 10 jaar geleden. Intussen is het rond Climategate ‘stil’ geworden. Dat is het sterke kartel van alarmisten, politici en media gelukt – althans tot voor kort!
Een Canadese rechtbank heeft uitspraak gedaan tegen Michael Mann, de auteur van de legendarische en gemanipuleerde! ‘hockeystick’–klimaatcurve. In een juridische strijd die jarenlang had geduurd, trok hij aan het kortste eind tegen Tim Ball, een professor in klimatologie aan de Universiteit van Winnipeg, en auteur van talloze boeken over klimaatwetenschap. Deze uitspraak sloeg in als een bom.
Dit vonnis tegen een van de meest fanatieke klimaatgoeroes is voor ons aanleiding de destijds door Climategate onthulde en gepubliceerde manipulaties en fouten op het klimaatalarmistische front nog eens onder de loep te nemen.
Echo in de media
2009: De publicatie van e-mails en data van het klimaatonderzoek was een ernstige slag voor de geloofwaardigheid van het IPCC en zijn eerdere alarmistische verklaringen over de opwarming van de aarde, plus de vermeende gevolgen daarvan. De VS en het VK stelden onderzoekscommissies in. In de internationale media werd daarover uitgebreid en kritisch gerapporteerd.
Dat was in Duitsland aanvankelijk niet het geval. Daarom schreef het P.T.–magazine voor bedrijfsleven, politiek en cultuur:
Het grootste wetenschapsschandaal aller tijden toont eindelijk het definitieve failliet van de CO2-ideologie – en de Duitse massamedia houden zich muisstil! Terwijl de zelfbenoemde kwaliteitsmedia in dit land deze affaire verzwegen of bagatelliseerden, brachten de voorpagina’s en belangrijkste nieuwsuitzendingen in het VK en de VS het onder de noemer: Climategate! – een verwijzing naar Watergate, het grootste schandaal in de Amerikaanse geschiedenis. Dit duidt erop dat er waarschijnlijk meer aan de hand was dan een ‘gewone’ aanval van hackers.’
Toch schonk ook ‘Der Spiegel‘ na enkele dagen aandacht aan deze affaire:
‘Cyberoorlog onder klimaatonderzoekers: Twee weken vóór de klimaattop van Kopenhagen brengen hackers prominente wetenschappers in verlegenheid …’.
‘Der Spiegel’ blijft dan rapporteren over e-mailinhoud met gênante belastering van collega’s, aanwijzingen van datamanipulatie, schelden over en uitsluiting van andere wetenschappers.
‘Der Spiegel’: ‘In een e-mail uit 1999 schreef een onderzoeker van de CRU van de Universiteit van East Anglia, dat hij de ‘truc’ van een Amerikaanse collega had gebruikt om de temperatuurdaling in een grafiek te verbergen. Een klimatoloog … klaagt …, het is een aanfluiting dat men de huidige pauze van de opwarming niet kan verklaren.’
Ook wordt de Amerikaanse klimatoloog Patrick Michaels genoemd, die al jaren verkondigt dat klimaatverandering niet zo dramatisch zal zijn als voorspeld door de mainstream klimatologen. Over de datamanipulatie van het IPCC verklaarde hij:
Dit is niet slechts één rokend wapen, maar een hele ‘paddestoelwolk.
Terugblik 2019: Deze paddenstoelwolk ‘rookte’ slechts korte tijd. Na enkele opmerkingen dat ‘klimaatonderzoekers ook maar mensen zijn’, een paar onderzoekscommissies bemand met alarmisten, en de media, politici en mainstream klimatologen gingen weer over tot de orde van de dag. Boodschap: Het einde van de wereld nadert toch door de uitstoot van CO2. En hoe werd teruggeblikt op Climategate? Gewoon een kleine uitglijder.
Top van Kopenhagen mislukt
2009: Drie weken na Climatgate brachten tienduizenden politici, wetenschappers, journalisten, lobbyisten … tien dagen door in Kopenhagen en produceerden duizenden tonnen CO2 alleen bij aankomst en vertrek, grote hoeveelheden oproepen om de wereld te redden en veel hete lucht. En op 18 december was alles voorbij. De Weltwoche uit Zürich schreef daarover:
Het mislukken van de Wereldklimaattop in Kopenhagen is een historisch keerpunt dat het einde van klimaathysterie markeert … De grootste verliezers in Kopenhagen lijken klimaatonderzoekers en de wetenschappelijke elite te zijn, die, op enkele uitzonderingen na, al jaren bezig zijn met het propageren van een wereldwijde klimaathysterie. Het lijdt geen twijfel dat de meeste regeringen het vertrouwen in de voorspellingen en aanbevelingen van de klimaatalarmisten hebben verloren.
Vervolgens wordt gesteld dat klimaatonderzoek zich ook in een ernstige geloofwaardigheidscrisis bevindt vanwege Climategate, de beëindiging van de opwarming van de aarde en de ‘grote opwinding van vooraanstaande wetenschappers achter de schermen’.
De FAZ schreef over de opgeblazen positie van Duitsland in Kopenhagen:
De Duitse deelnemers aan de conferentie kregen te horen dat de opwarming van de aarde, na oorlog, economische crisis en nucleaire dood, de nieuwste projectie was van de ‘Duitse angst’…
Terugblik 2019: Wie nu had gedacht dat na deze mislukte conferentie, alsook het onmiddellijk daarna toegedekte Climategate–schandaal in 2009, er een open klimaatdiscussie zou plaatsvinden, waarbij ook kritische wetenschappers zouden worden betrokken, en dat het debat zich meer op feiten en natuurkundige wetten zou richten … die kwam bedrogen uit.
De klimaathysterie heeft al lang een nieuw hoogtepunt bereikt – althans in Duitsland: kinderkruistochten rond Greta, CO2–beprijzing, afgesloten wegen voor auto’s, klimaatoproepen in steden, radicale beëindiging van de steenkoolproductie, stijgende elektriciteitsprijzen … en het einde is nog niet in zicht!
Aldus Klaus-Eckart Puls.
Wordt vervolgd.
Bron EIKE hier.