Henk Hagoort / Arendo Joustra.
Een bijdrage van Jeroen Hetzler.





In de Volkskrant van 4 augustus 2019 verscheen een lezenswaardig artikel van de historicus Willem Melching onder de titel: ‘Het klimaat is geen goed nieuw ‘groot verhaal’.’
We lezen:
Tot 1990 haalden de ‘staatsdragende’ partijen in West-Europa zo’n 80 procent van de stemmen. Het geheim achter deze stabiliteit was een ‘groot verhaal’. Dit verhaal bestond enerzijds uit de wederopbouw en anderzijds uit angst voor de Sovjet-Unie. Maar van dat ‘grote verhaal’ is sinds de val van de Muur en de ondergang van de Sovjet-Unie niet veel meer over. Ook is er van die brede electorale steun nog maar weinig over. Willen politici hun hachje redden dan zullen ze dus op zoek moeten gaan naar een nieuw ‘groot verhaal’.
Thans zijn er scheuren gekomen in die stabiliteit door de kritiek op het nieuwe ‘groot verhaal’, omdat dit een wetenschappelijke basis o.b.v. de weerlegde 97% consensus claimt, waar die er niet is. Wat is dat nieuwe ‘groot verhaal’? Dit zal geen verrassing zijn:

De les uit de Koude Oorlog was dat een gemeenschappelijke vijand de onderlinge solidariteit versterkt. Populistische politici hadden dit al eerder begrepen. Zij creëerden een eigen, nieuw vijandsbeeld. […] Maar nu hebben de traditionele politici een nieuwe vijand gevonden: de klimaatverandering! De gretigheid waarmee zij zich op het klimaat storten laat de wanhoop zien waarmee ze op zoek zijn naar een nieuw ‘groot verhaal’. Niets minder dan het voortbestaan van de wereld staat op het spel. Dat overtreft in urgentie zelfs het dreigende nucleaire Armageddon van de Koude Oorlog. Met een dergelijk schrikbeeld moet het toch lukken het electoraat te disciplineren en weer achter de gevestigde partijen te krijgen.
Een dergelijk schrikbeeld is aangereikt door Maurice Strong, bekend van zijn, overigens ongefundeerde, uitspraak:
If we don’t change, our species will not survive. Frankly, we may get to the point where the only way of saving the world will be for industrial civilization to collapse.
Commission on Global Governance
Door deze Strong kwam het IPCC tot stand dat al decennia de naties voorschrijft hoe deze gewenste, maar verholen, neo marxistische maatschappij tot stand te brengen door klimaatangst in te boezemen. Van meet af aan was dit geesteskind van Strong dan ook een onder VN-vlag in het leven geroepen ideologische groepsdenkend instituut met de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) als de bijpassende zondebok. Niet voor niets stelt het mandaat van het IPCC de gewenste ‘bewijzen’ te verzamelen. Een beproefde methode!
Tja, de zondebok, welhaast zo oud als de mensheid zelf. Hierover is geschreven:
Psychologen hebben ontdekt dat het zondebokmechanisme ook een verschijnsel is binnen groepen, kleine (zoals gezinnen), maar ook in veel grotere verbanden (schoolklassen, leger, kantoorpersoneel, familie, natie). Binnen groepen is het voorkomen van een zondebok, die de ziektes en frustraties van het gezin (of de groep) op zich krijgt geprojecteerd, geen ongewoon fenomeen. De ‘rol’ van zondebok komt dan vaak toe aan de zwakkere in de groep. De kern van het zondebokmechanisme is echter dat, zelfs indien deze zwakkere uiteindelijk uit de groep zou worden gestoten, het groepsmechanisme vervolgens een nieuwe zondebok zal ‘aanwijzen’ en wel omdat het groepsmechanisme dit feitelijk vraagt/nodig heeft om de in het systeem aanwezige spanning af te voeren.
Het klimaatgroepsdenken komt manifest aan de orde. We zien dit ook in de Tweede Kamer, de NPO, andere linkse media en NGO’s. Interessant is daarom vervolgens de opmerking over groepsmechanisme:
Het betreffende systeem heeft geen andere, meer volwassen mechanismen ontwikkeld om deze spanningen af te voeren. In gangbaar taalgebruik wordt het begrip ook wel toegepast op situaties waarbij een daadwerkelijke schuld bij de zondebok wordt verondersteld.
Onvolwassen mechanismen door gebrek aan overtuigend wetenschappelijke basis. Inderdaad, straalt het klimaatbeleid onvolwassenheid uit vanwege dit manco. Deze onvolwassenheid wordt benadrukt door de genoemde drogreden van het ‘autoriteitsargument’ namelijk de 97%-consensus. En wat te denken van de niet gevalideerde klimaatmodellen, de weerlegde hockeystick-grafiek, de ‘voorspelde’ rampen die geen van alle uitkwamen, de ijsberen die alle arctisch doemdenken van WNF en Greenpeace voor schut zetten etc. En dan toch maar het klimaatevangelie van de daken blijven schreeuwen. Wat een morele armoede.
Keren wij na dit zijsprongetje terug naar het artikel in de Volkskrant:
Verontrustend is dat de politici bereid zijn om de elementaire regels van de democratie aan hun laars te lappen. Zonder democratisch gelegitimeerd overleg worden burgers geconfronteerd met voldongen feiten en enorme kosten. Wie kritische kanttekeningen bij dat beleid plaatst, wordt weggezet als ‘klimaatontkenner’.  De associatie met ‘Holocaust-ontkenner’ is daarbij net zo opzettelijk als smakeloos.
Typerend is het stukje van voormalig PvdA-politicus Diederik Samsom. Daarin voorspelt hij een overwinning voor de klimaatpolitiek op 25 maart 2027. Zijn kinderlijk enthousiasme voor productiecijfers – ‘honderd vierkante kilometer zonnepaneel per maand’– vertoont pijnlijke overeenkomsten met de stalinistische agitprop uit de jaren dertig. Dat hij China als groot voorbeeld neemt, is typerend voor de minachting van de klimaatredders voor de democratie. In China, daar weten ze tenminste van doorpakken! Niks geen lastige inspraakavonden, kijk maar naar Hongkong!
Neo marxistische dictatuur ten voeten uit. Het behoeft geen uitleg waarom een communistische partij als GroenLinks zich zo beijvert om die dictatuur te realiseren. Kennelijk niets geleerd van de ineenstorting van het communisme. Triest is dat de gehele coalitie zich in deze ideologie heeft laten meesleuren. Gebrek aan ruggengraat, gebrek aan kennis in combinatie met groepsdenken? We lezen tot slot:
De potsierlijke [ik maak ervan: onvolwassen, JH] precisie waarmee Samsom de toekomst voorspelt, maakt duidelijk dat hij van de taaiheid van politieke processen heel weinig heeft begrepen. Het deed mij denken aan Chroesjtsjov, die begin jaren zestig voorspelde dat het kapitalisme in het najaar 1980 ten onder zou gaan. Van de Sovjet-Unie is al heel lang niets meer vernomen. Ik ben erg benieuwd hoe het klimaatbeleid er in 2027 voorstaat.
Dit lijken mij behartenswaardige woorden. Zo ook deze:
Het streven naar een ineenstorting van de vrije handel, welvaart en vrije democratie in de wereld is een opmerkelijke overeenkomst tussen de doelstellingen van het failliete dogmatische sovjet-marxisme en de verborgen politiek agenda van het even dogmatische klimaat-marxisme. De analyse van historicus Willem Melching in de digitale Volkskrant van vandaag is bepaald niet nieuw. In 2003 werd dit al door Labohm, Rozendaal en Thoenes geanalyseerd. Terwijl ook op Climategate.nl hier dikwijls aandacht aan werd besteed.
Zie hier
Aldus Paul Scheffer. Ik zou hieraan willen toevoegen de bedenkelijke propagandistische rol van met name de NPO met Hiemstra en Kuipers Munneke als spreekbuizen. Dit is er over geschreven:
Begeleid door het motto ‘NPO 2 vertelt het hele verhaal’ krijgt de kijker te horen dat het helemaal misgaat met het klimaat. Het is met belastinggeld gefinancierde actiejournalistiek. Het begrip ‘agitprop’ komt uit het Russisch en is een samentrekking van de begrippen ‘agitatie’ en ‘propaganda’. De Russische communisten gebruikten agitprop honderd jaar geleden om de Russische bevolking te injecteren met de communistische ideologie. Waarbij de agitatie was bedoeld om mensen emotioneel over de streep te trekken en de propaganda de geest moest hersenspoelen.
De publieke omroep (NPO) is met iets dergelijks bezig. Hij wil de kijker ervan doordringen dat het helemaal misgaat met het klimaat. Zo was maandag op NPO 2 een verslag te zien van een mars naar Parijs van ‘bekende Nederlanders’. Blijkbaar om de regeringsleiders die daar vanaf 30 november bijeenkomen voor een klimaattop tot drastische maatregelen (extra uitgaven) aan te zetten. De NPO doet dat als slaaf van actiegroep Urgenda. … De Telegraaf wordt vaak actiejournalistiek verweten. Maar de krant komt daarvoor uit en betaalt die zelf. De vulgaire agitprop van de zogenaamd ‘neutrale’ NPO wordt betaald met belastinggeld.
Met deze woorden van Arendo Joustra (Elseviers Weekblad) kunnen wij vaststellen dat onze informatievoorziening, op een enkele uitzondering na, eenzijdig is. Dit is ook vast te stellen aan de geïndoctrineerde jeugd. We kunnen verder lezen in een discussie met Hagoort directeur van de NPO:
Joustra: Dat is het verschil tussen een journalist die vragen stelt en iemand van de NPO, nota bene de voorzitter, die denkt de wijsheid in pacht te hebben. Wetenschap is geen waarheid. Wetenschap is waarheidsvinding.
Aldus Arendo Joustra. Zie hier.
Uit deze discussie blijkt dat Hagoort van de NPO zich opstelt als een groene apostel, overigens zonder maar een greintje kennis van dit onderwerp, terwijl Joustra hem op zijn plichten wijst als onafhankelijk journalist van de publieke omroep, die geacht wordt neutraal te zijn en zich niet voor het karretje mag laten spannen van welke actiegroep dan ook. Maar het besef dringt niet door zoals ook hier blijkt:
Afgelopen maandagavond was het weer raak met het programma ‘NOS. Wat een weer!’ Weerman […] Gerrit Hiemstra mocht weer eens breed uitpakken als profeet van het klimaatonheil dat ons te wachten staat als gevolg van het verstoken van fossiele brandstoffen.[…] Hiemstra kwam in minuut 33 aanzetten met een plaatje met de temperatuurstijging sinds 1860 dat een vrijwel exponentiële stijging laat zien. Wonderlijk, want sinds 1998 is die stijging fors afgevlakt. Hiemstra vermeldde dat de CO2-stijging hetzelfde beeld gaf als zijn plaatje. Dus: ijzersterke correlatie en ergo CO2 als oorzaak aangetoond. Zou het? Het eerste lesje statistiek moet hij nog leren kennelijk. Het viel mij van die studenten Wageningen ook tegen, tenzij het vak statistiek daar een uitzondering maakt voor wat zich klimaat’wetenschap’ noemt.
Dit alles pleit niet voor de journalistieke integriteit van de NPO. Verwerpelijk is bovendien dat de NPO geen afstand neemt van de zakelijke belangenverstrengeling van Hiemstra met zijn bedrijf. De NPO onderscheidt zich nauwelijks meer van Venezolaanse, Cubaanse, Russische of Chinese Staatszenders. Dat krijg je als je jezelf moreel superieur acht, (het morele virus van links) en journalistieke verantwoordelijkheid verruilt voor neo-marxistisch populisme, hoe nobel men – zoals Hagoort – zich ook waant. Onwillekeurig dringt zich de associatie op met het Stalinische Lysenkoïsme en de Ahnenerbe van Himmler. Beide zochten naar de ‘wetenschappelijke’ bewijzen voor een reeds ingenomen standpunt. Hagoort toen, en de NPO nu, beseffen kennelijk niet dat ook zij deze zelfde denkwijze propageren vanwege hun vooringenomenheid, gepaard aan gebrek aan kennis en kritisch vermogen. Ik citeer wederom Joustra:
Dat is het verschil tussen een journalist die vragen stelt en iemand van de NPO, nota bene de voorzitter, die denkt de wijsheid in pacht te hebben.
Inderdaad is dit niet het geval. Persoonlijk vind ik dan ook de meest zorgwekkende manifestatie van deze moderne, door NPO zo met verve verdedigde, klimaatdictatuur de indoctrinatie van kinderen. Alle dictaturen maken gebruik van dit meest verachtelijke middel. Lees de uitstekende analyse van Curry hier.
Ik denk dat de verdedigers van het tot mislukken gedoemde neo-marxistisch klimaatpopulisme door onze toekomstige generatie om die reden met minachting beoordeeld zullen worden. De te verwachten trieste erfenis van al die geclaimde populistische planeet-reddende morele verhevenheid.
Derhalve blijft van kracht:
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.
(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden.)