Vissers zeer bezorgd over energietransitie

De vissers vinden dat de grens is bereikt.


20-7-2019 

Gastschrijver

Achtergrond 
Actiegroep Dirk Kraak is bestuurder van de actiegroep voor vissers Eendracht Maakt Kracht. EMK pleit voor een gezonde zee.


Wij als vissers maken ons grote zorgen om de energietransitie op de Noordzee.

De snelheid waarmee zaken gebeuren; de onvoorzichtigheid waarmee de overheid vergunningen verstrekt voor het bouwen van windparken zonder te weten wat de effecten zullen zijn op het leven in zee. Vissers worden door de energietransitie op zee drie maal geraakt,

Ten eerste worden wij van onze visgronden verstoten door de ruimte die windturbines innemen. Ten tweede is er de natuurcompensatie die natuurorganisaties eisen. Ten derde is niet duidelijk welke gevolgen de windindustrie op de visbestanden zal hebben. Want als visbestanden af zullen nemen krijgt de visserman wederom de rekening gepresenteerd.

De natuurcompensatie neemt ook een groot deel van onze beste visgronden weg in de vorm van natuurgebieden die gesloten zijn voor visserij. Vaak is zeer onduidelijk wat men wil herstellen of beschermen. Daarnaast is in de praktijk gebleken dat gebieden sluiten doorgaans contraproductief werkt.

De enorme dynamiek van de Noordzee kun je niet in gebieden vastleggen. De visserij maakt al eeuwenlang deel uit van die Noordzee. Er zijn gebieden die dus al eeuwenlang worden bewerkt. Daardoor is een wisselwerking tussen visserij en natuur ontstaan; een circulair proces. Die wisselwerking heeft al heel lang een plaats weten te veroveren in de dynamiek van de Noordzee. Bij wijziging daarin kunnen ongewenste effecten optreden.

De visserman moet inleveren. Hij is de Indiaan die wordt verjaagd van zijn visgronden en daarvoor dient hij gecompenseerd te worden. Niet om te stoppen met vissen maar door een stimulans om op een andere manier te vissen in een zee die als maar kleiner wordt. Dat kan met innovatieve schepen en vismethodes, maar daar hangt een prijskaartje aan. De vlootomvang zal hierdoor moeten krimpen. Voor bedrijven die het niet meer zien zitten zal een royale uitkoopmogelijkheid aanwezig moeten zijn. Het is niet meer dan humaan om onze vissers te helpen in deze moeilijke tijden. De overheid heeft tot nu toe dit positieve proces ondersteund. Maar nu de uitwerking moet plaatsvinden komen de natuurorganisaties met hun eisenpakket! Schaamteloos dat onze overheid deze eisen nog serieus overweegt te gebruiken om het schadefonds voor vissers als dwangmiddel te gebruiken om natuurorganisaties hun zin te geven. De organisaties willen nog meer gebieden aan de visserman ontzeggen.

De vissers vinden dat de grens is bereikt. Want hoe leg je dit uit aan je opvolgers of opvarenden die voor een toekomst in de visserij hebben gekozen, duizenden euro’s hebben betaald voor hun opleiding en de nu de zorg voor hun gezinnen dragen?

Vissers en boeren dragen zorg voor de eerste levensbehoefte: voedsel. We zorgen ook voor de natuur. Dat wordt bewezen door het goede niveau van de visbestanden.

 Dirk Kraak

Noordhollands Dagblad