Klimaatakkoord: tragedie van menselijke hybris

Het klimaatbeleid neemt een loopje met de democratie

3-7-2019

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Eindelijk was die er, het klimaatakkoord. Daar stonden ze dan de jubelende dames en heren die in een eruptie van groepsdenken het recept van de klimaattoverdrank hadden gevonden!

Nu kan de wereld gered worden van alle leed en rampen. De weg naar Arcadië ligt open. Over 30 jaar heeft Nederland als gidsland een volkomen stabiel klimaat waar niets meer aan kan veranderen. De overige landen hoeven maar te volgen.

Net als bij een overledene zal het cardiogram van het klimaat dan geheel vlak blijven. Dit alles dankzij de jarenlange inspanningen van de klimaattafels onder de bezielende leiding van Nijpels (‘feest-voor-de-portemonnee’).

Over Nijpels overigens had Elsevier Weekblad het e.e.a. te melden. Nijpels zou verantwoordelijk zijn voor allerlei maatregelen op Europees niveau, zij het wel als de strenge dominee. Alleen, dit gedram keert nu als een boemerang terug in de vorm van dat stikstofdebâcle. Ook het verbod op pulsvisserij is mede het gevolg van dergelijk gedram: wraak dus! Eender kan wel eens gelden voor dat klimaatgedram, omdat de lat veel hoger is gelegd dan met de EU afgesproken. We wachten het af.

Bron

Over het klimaatakkoord. Het is een mildere vorm, zo lijkt het, van het gedram van Nijpels eerder. Een man die zo bezeten is roept bij elk weldenkend mens wantrouwen op. Ik verwacht dan ook niet dat dit akkoord het vertrouwen bij de burger terugbrengt.

De overheersende gedachte bij de burger blijft: wat gaat het me kosten? Die vraag is immers nog steeds niet afdoende beantwoord. Men draait er omheen. Logisch, want als je subsidies in je berekeningen niet meeneemt, dan ontstaat meteen al een verdacht rooskleurig beeld. Dit beeld was er sinds het begin: wind en zon zijn gratis en later ‘Een feest voor de portemonnee’. Maar de rekening bleef en blijft voortdurend oplopen (ook in Denemarken en Duitsland). Kolen, gas, olie en uranium zijn ook gratis tot ze energie moeten leveren. Dan blijkt het eenvoudig te zijn om aan de hand van het natuurkundige begrip Vermogensdichtheid aan te tonen dat wind, zon (beide ook nog eens weersafhankelijk) en biomassa inferieure energiedragers zijn die slechts in de middeleeuwen voldeden. Ze horen in een moderne maatschappij niet thuis. Dit alleen al toont aan dat de eerdergenoemde jubelende dames en heren geen flauw idee hebben waar ze het over hebben. Laten we het hier maar op houden.

Dit blijkt dan ook uit de mond van verdedigers van dit akkoord. Zo is er het betoog van Segers, in debat met Baudet bij Paauw 28 juni, over maar 0,2% van het BNP. Geld kan maar 1 keer worden uitgegeven. Segers rekent echter zonder de subsidies en zonder o.a. de doorgeschoven kosten via Netbeheer aan de burger doorgerekend (beide een fractie van alle kosten aan bijv. netverzwaring etc.). Weet hij veel.

Als ik dit zo alles beschouw verwondert mij enerzijds die bekommernis om het heil van deze planeet en de volgende generatie. Anderzijds, wat beweegt een man als Segers om dan ronduit onwaarheden te bepleiten? Wat is sterker: geloof en moraal, of de coalitie en het veilige comfort van groepsdenken. Dat Segers geen idee heeft waar hij het over heeft, bleek ook uit zijn betoog over investeringen in windmolens. Investeringen? Dan verwacht je een positief aan het eind van de economische levensduur. Verdienmodel. Bij windmolens echter, hebben we te maken met een communistisch verdienmodel, namelijk subsidies. Die dingen zijn na 15-20 jaar technisch naar de knoppen. Uitzonderingen daargelaten, maar dan geeft men zich over aan wensdenken, net als stroomopslag en wonderwindmolens. Hebben ze dan hun economische levensduur ook bereikt, ergo terugverdientijd? Nee, verre van, want die is 35 (land) tot 55 jaar (zee). Dus: welvaartsverlies. Ook hier geldt nogmaals: terug naar de middeleeuwen.

Zie bron.

Als we ook kernenergie in het debat betrekken, wat de klimaatakkoorders verzuimen, dan ontstaat het beeld dat ook hier sprake is van een communistisch beleid van absurd onbetaalbaar maken teneinde deze concurrent uit te schakelen. Kolen staan al op de lijst van uitfasering. Nu wordt gas op dezelfde wijze buiten spel gezet. Gaat het nou om het redden van de planeet of om het vestigen van het communisme? Zijn GroenLinks en D66 daarom zo gebeten op dat akkoord? Het moge in elk geval duidelijk zijn dat Nederland als handelspartner zichzelf onbetrouwbaar maakt en uit de markt prijst. Zo denken velen dit ook.

Dit is wat Syp Wynia ervan denkt in 7 vragen. Ik pik er enkele uit:

1 Waarom moet Nederland klimaatkoploper zijn?

Daar is eigenlijk maar één reden voor, en die luidt dat D66 in de regeringscoalitie zit. Het klimaat is voor D66 sinds enkele jaren hèt kroonjuweel – onder Rob Jetten bijkans nog meer dan onder Alexander Pechtold. D66-bewindslieden als Kasja Ollongren (Binnenlandse Zaken, woningen) en Stientje van Veldhoven (vervoer) buitelen over elkaar heen als ze zich op klimaatgebied kunnen profileren.

Het heeft er ook mee te maken dat D66 op de kiezersmarkt rivaliseert met GroenLinks, dat op haar beurt met de Partij van de Dieren wedijvert in klimaatambities. Heel links wordt weer opgejaagd door invloedrijke, vaak gesubsidieerde actiegroepen, zoals het invloedrijke Milieudefensie.

Bekommernis om deze planeet of een middel om zich te profileren na alle andere kroonjuwelen verpatst te hebben? Wat een politieke armoe. Of speelt ideologie de hoofdrol. De CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) biedt ruime mogelijkheid tot anti-kapitalistische maatregelen.

3 Het is peperduur als je het afzet tegen het beoogde effect

De kosten van dat gasverbod voor burgers en (kleine) bedrijven zijn immens. Het vraagt tot 2050 een investering van 500 miljard euro – het grootste bedrag van het hele klimaatbeleid. Volgens het kabinet mag je zo niet rekenen, want die uitgaven worden gecompenseerd door lagere energierekeningen voor burgers.

Alleen is er niemand die kan en wil garanderen dat de (vele) tienduizenden euro’s die burgers per woning kwijt zijn ook echt tot een lagere energierekening leiden. De talloze subsidiepotjes waar het kabinet mee schermt zijn sowieso slechts een druppel op de gloeiende plaat (en zullen opgebracht moeten worden uit hogere belastingen, die ook weer bij burgers belanden).

Inderdaad is het effect niet meetbaar voor Nederland: 0,0003 graad minder opwarming (bron) en mondiaal hoogstens 0,17 (Lomborg) graad minder stijging in 2100.

Wat hoogst misleidend is, is dat het kabinet steeds spreekt van ‘maatschappelijke’ dan wel ‘nationale’ kosten van het klimaatbeleid, die beperkt zouden blijven tot enkele miljarden euro’s per jaar. Maar de kosten die burgers en ondernemers moeten maken zitten daar niet bij. Aannemelijk is echter, dat het beslag dat het klimaatbeleid legt andere uitgaven van burgers in de weg gaat zitten en de economische groei zo een douw bezorgt, tientallen jaren achtereen.

En dan blijven er maar lieden die volhouden dat wind en zon concurrerend zijn. Net als Segers hebben die geen idee waar ze het over hebben. Het verschuiven van investeringskosten van windmolens naar Netbeheer bijvoorbeeld, is dus een schijnconstructie, window dressing. Maar de burger betaalt gewoon het volle pond. Dit geldt ook voor terugverdienen, ook je reinste bedrog. Zagen we net aan de windmolens. En nu bij het gas: eerst gas belachelijk duurder maken en dan juichen over terugverdientijd. Dit is de economie van Bastiat: ruiten ingooien en dan die schade als economische vooruitgang voor ruitenzetters aanprijzen. Net zoiets als die bejubelde groene banen. Bastiat liet zien hoe je een maatschappij te gronde kunt richten. Merkel en Minnesma (van Urgenda) en nu ook onze jubelende dames en heren lijken dit in praktijk te brengen. Zie bijvoorbeeld het rapport van Urgenda waarin te lezen valt hoe dit voor Nederland in zijn werk gaat. Zie voor details hier.

4 Veel oplossingen zijn erger dan de kwaal

De verafgoding van stroom en de irrationele gashaat leiden tot wonderlijke uitkomsten. Bijkans wordt vergeten dat verreweg de meeste stroom nog steeds wordt opgewekt door het verbranden van brandstoffen. Die gedachte poetst het kabinet weg door voor de blinde ambitie te gaan om in 2030 meer dan 70 procent van de stroom uit duurzame bron – inclusief houtstook, dat dan weer wel – te halen. Erg reëel lijkt dat niet, tenzij de halve Noordzee en nagenoeg het hele Nederlandse platteland vol met torenhoge windmolens en poldergrote zonneparken wordt gezet.

Allemaal het gevolg van groepsdenken, onwetendheid en onwil om te willen weten en kennis op te doen. Rest slechts het slaafs volgen van het IPCC. Wat een mentale armoede van een Overheid die de toekomst van dit land moet borgen. In hun bezetenheid neemt men zijn toevlucht tot een gemankeerd Zweeds kind als een soort klimaat-daila-lama.

7 Het klimaatbeleid neemt een loopje met de democratie

Bij de Kamerverkiezingen van 2017 ging het niet over het klimaat. […] Maar tijdens de formatie werd Nederland dus plotseling ‘klimaatkoploper’. Daar was eigenlijk geen kiezer aan te pas gekomen, want het was immers geen thema geweest. Van een mogelijk gasverbod had niemand gehoord en wie het wel had gehoord kon het amper geloven. […] Voor de democratie is het klimaat geen feest. Politici, maar ook activisten en bewoners van de ‘klimaattafels’ van Nijpels en Samsom vinden ‘het klimaat’ al te vaak ‘te belangrijk om aan burgers over te laten’.

Bron hier.

Klimaat te belangrijk? Het gaat alleen om ideologie en het strelen van het eigen ego. De grootste tragedie van dit alles is nu juist dat er sprake is van een niet bestaand probleem dat de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) heet. Een staaltje Klassiek Griekse hoogmoed (hybris) dat door de feiten reeds is achterhaald. Dit zagen we al aan het door menselijke CO2 onmeetbare temperatuureffect in 2100 en de falende klimaatmodellen. Verder is geen enkele o.b.v. van deze hypothese geprojecteerde ramp uitgekomen in de afgelopen 40 jaar. Sommigen beweren dat die rampen o.b.v. die hypothese nog moeten komen, maar dit is dus koffiedikkijken, in nettere termen: niet falsifieerbare hypothese, ergo pseudo-wetenschap; die verschrikkelijke opwarming die maar niet wil komen. Welgemeend advies: wordt nooit verliefd op je model. Enfin, het is daarom een kwestie van tijd alvorens de nefaste gevolgen daadwerkelijk worden afgestraft.

Derhalve blijft van kracht:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden.)