Onze politici zijn het zicht op de werkelijkheid kwijt, maar laten zich enkel leiden door de mythe van de CO2-regelknop. Voor het onmeetbare effect ervan, laat staan de astronomische kosten, zijn ze blind en doof.
26-6-2019
Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Woensdag 19 juni stond in de Telegraaf een column van Leon de Winter die zeer lezenswaard is, omdat hierin ook het fenomeen klimaatbeleid werd belicht als een instant-geloof. Of zoals de columnist stelt:
De nieuwe hel is CO2-uitstoot, en de nieuwe hemel is een aarde die nooit verandert, vol onschuld en vruchtbaarheid (de aarde heeft nooit geen klimaatverandering gekend: een stabiel klimaat is een levenloze aarde).
Dit is inderdaad de bizarre consequentie van de minstens even bizarre gedachtegang dat met beteugeling – wat hier dan ook mee bedoeld moge zijn – van het relatief onbeduidende broeikasgas CO2 het klimaat kennelijk volledig geregeld kan worden. Iets waarin de maakbaarheidsgedachte van deze wereld tot in alle facetten herkend kan worden. Vergelijkbaar met Bijbelse wonderen als Mozes die de Rode Zee spleet of Joshua die de zon een dag deed stilstaan. Beide overigens van voorbijgaande aard! Dit streven van de voorstanders van de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) plaatst De Winter dan ook in het idealistische perspectief waarin het beter thuishoort dan in het wetenschappelijk discours.
Het laat ook zien tot welke bizarre hersenkronkels men zijn toevlucht neemt om de mythe van de CAGW-hypothese levend te houden.
Leon de Winter.Gelukkig is deze klimaatduivel een tijdelijke, postmoderne duivel: met CO2-heffingen kan hij worden verjaagd uit het aardse paradijs. Zie je wel, het Kwaad kan verdwijnen met het juiste protocol, als we maar boete doen en CO2-heffingen ophoesten.
De klimaatwet is de oekaze voor het klimaatbeleid als een veelheid aan protocollen om onze moderne maatschappij tot de grond toe af te breken. Immers, een niet bestaand probleem wordt bestreden met maatregelen waarvan op voorhand vaststaat dat deze geen meetbaar effect sorteert. Waarom wordt deze waanzin niet beseft? Dit nu is wat De Winter uiteenzet:
Het besef van het Kwaad is uit de westerse geest verdwenen. Monsters die lustmoorden plegen worden onderworpen aan behandelingen met als doel hen weer geschikt te maken voor terugkeer naar de samenleving; ook voor monsters zijn er behandelprotocollen. Het is geruststellend voor alles een protocol te hebben. De wereld wordt over overzichtelijk door, en maakbaar.
Maar niet leefbaarder, integendeel. Dit begrip van maakbaarheid is geen onbekend fenimeen in de wereld van het cultuurmarxisme en dus ook het klimaatbeleid. De CO2-regelknop lost immers alles op, weliswaar ten koste van de welvarende Democratische Westerse maatschappij en de ontwikkelingslanden. Maar dat vertelt men er niet bij. Het is allemaal één beloofd Hof van Eden waarin de lammetjes in de wei dartelen en iedereen gelukkig is. Hippietijd, zonder Adam en Eva, maar met Jesse Klaver en Rob Jetten.
Secularisering heeft veel goeds gebracht, maar het heeft ook de raadsels van het bestaan uitgeleverd aan obscurantisten die met hun eigen breiwerk de werkelijkheid aankleden. Complotdenkers, magische denkers, satanisten, klimaatutopisten, je vindt momenteel overal aanhangers van elke vorm van realiteitsverklaring, hoe bizar ook, omdat de klassiek-Europese cultuurmodellen de afgelopen vijftig jaar grotendeels uit de samenleving zijn verdreven door de marxistische ’denkende’ elites. Die herschrijven het verleden in termen van racisme, kolonialisme en vrouwenonderdrukking, waardoor het verleden een schandvlek wordt op het blazoen van onze voorouders, van wie we ons dus moeten distantiëren. En de toekomst?
Inderdaad is er sprake van oikofobie, een giftige cocktail van irrationele zelfhaat, cultuurmarxisme, cultuurrelativisme en de obscure CAGW-hypothese. Al deze ingrediënten dragen bij aan de ondergang van het moderne Democratische Westen -zie nu al de Crisis- en Herstelwet-. Inderdaad leidt het niet herkennen van het Kwaad tot een tot op heden unieke zelfdestructie die zich bij mijn weten alleen voordeed bij Der Untergang in het Berlijn van 1945, maar nu toch onmiskenbaar op ons afkomt komt.
Secularisering heeft de magie uit het bestaan verbannen, en daarmee ook de momenten van heiligheid die traditioneel continuïteit gaven, generatie na generatie. De menselijke hang naar magie blijft natuurlijk, en voor die nieuwe magie zorgen neo-religieuze klimaatutopisten die het Stabiele Klimaat propageren, inclusief een martelares in de persoon van een autistisch Zweeds meisje. In zo’n postmoderne wereld zonder verleden of toekomst kan het Kwaad niet meer herkend worden.
Als je als weldenkend mens je deze laatste bizarre uitwas van de CAGW-geloof tot je laat doordringen, dan lopen de rillingen je over de rug en vraag je je af in wat voor een waanwereld wij zijn beland. Hoe kan het dat wereldleiders zich zo vernederen door de aanbidding van dat arme kind? Moet dit het overtuigend wetenschappelijk bewijs zijn voor de CAGW-hypothese? Wat een cerebrale armoede. Hoe belachelijk maakt men de geloofwaardigheid van klimaatwetenschap. Door dit alles is het begrip klimaatwetenschap -de goeden niet te na gesproken- tot homeopathische verdunning verworden, hetgeen men aan zichzelf te wijten heeft. Het IPCC hanteert een onwetenschappelijke werkwijze, de politisering was van meet af aan leidend, men zocht bij gebrek aan bewijs zijn toevlucht tot een geflopte hockeystickgrafiek (hiding the decline), het sprookje van de 97%-consensus. Ondertussen is er geen voorspelde ramp bewaarheid geworden, geen klimaatmodel succesvol gebleken. Ook het gemodder op het Deense eilandje Samsø, een moedervlekje dat leeft van toerisme en piepers en zelfvoorzienend zou zijn qua energie, maakt het er niet beter op voor de geloofwaardigheid van de energietransitie. Dit moet het lichtend voorbeeld zijn van het klimaat- en energiebeleid?
Maar onze planeetredders zijn zo door hun groepsdenken bevangen dat de realiteit hen ontgaat. Wel komt de verwoesting van onze maatschappij dichterbij.
Hier is een recent voorbeeld; het betreft kerosinetaks:
Ik stelde de vraag in de periode dat de Staat net een belang had genomen in luchtvaartmaatschappij Air France KLM. „Waarom zou je winst van je eigen bedrijf willen afromen, dat daardoor nog minder kan investeren en verder onder druk van de concurrentie komt?”, vroeg ik. De bewindsman vond dit een heel rare vraag en zei dat de luchtvaart nog meer belast moest worden. De staatsdeelneming was namelijk een andere afdeling. Ik was verbaasd over dit hokjesdenken.
Bron.
Inderdaad hokjesdenken. Onze politici zijn het zicht op de werkelijkheid kwijt, maar laten zich enkel leiden door de mythe van de CO2-regelknop. Voor het onmeetbare effect ervan, laat staan de astronomische kosten, zijn ze blind en doof.
Klimaatbeleid maakt meer kapot dan je lief is.
Derhalve blijft van kracht:
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden.)
Naschrift
Ondergetekende kreeg onlangs een verzoek voor een podcast-interview over klimaat. Voor alle zekerheid hadden de makers er maar niet bij verteld dat hun website ‘Complotcast’ heette. Ik zou dan aarzelingen hebben gehad, want ik geloof niet zo erg in complottheorieën. Maar goed, ik beklaag me niet over het resultaat. De makers hebben er een vrolijk en eerlijk interview van gemaakt, zonder knippen en plakken.
Luister en geniet hier.
Hans Labohm
0 reacties :
Een reactie posten