De Groenen hebben een ongekende hoogte in Duitsland bereikt:
Het groene Klimaatverhaal – een verkiezingsoverwinning van angst
De Groenen hebben een ongekende hoogte in Duitsland bereikt: meer dan 20 procent bij de EU-verkiezingen, 36 procent van de eerste keer kiezers en in een recente Forsa-peiling over de Bundestag-verkiezingen zelfs voor het eerst op nummer één – een schok voor veel patriotten. Terugkijkend is de afgelopen maanden een bijzondere les gebleken in de kracht van metapolitiek en de mogelijkheden van massamanipulatie.
Het verhaal van de opwarming van de aarde en de door de mens veroorzaakte klimaatverandering is niet helemaal nieuw, maar het was pas dit jaar dat het echt van start ging. Dankzij de wereldwijde Fridays-for-Future demonstraties domineert de kwestie eindelijk alle media en politieke discussies. De eerste Duitse steden hebben een “klimaat-noodtoestand” uitgeroepen – wat dat ook moge betekenen. De gebeurtenissen worden al lang gekenmerkt door hysterie, die mede verantwoordelijk is voor het electorale succes van de Groenen.
Hoe is dit gebeurd? Terwijl ons wordt wijsgemaakt dat een zestienjarig meisje uit Zweden de protestbeweging in leven heeft geroepen, wees de “Junge Freiheit” in zijn nummer van 10.05.19 op het invloedrijke netwerk achter de schijnbaar spontane “studentenprotesten”: De donatierekening waarnaar de Fridays-for-Future-Protesten naar verwijst, behoort toe aan “Plant-for-the-Planet”, een organisatie die is opgericht door VN-medewerkers. De voorzitter van het bestuur van “Plant-for-the-Planet” is Frithjof Finkbeiner, die tevens voorzitter is van de “Global Contract Foundation” en toevallig ook nog vice-voorzitter is van de “Club of Rome”. De Global Contract Foundation coördineert op haar beurt het Global Marshall Plan, een megaproject geïnitieerd door George Soros en andere machtige globalisten na het einde van de Koude Oorlog.
De belangrijkste organisator van de Fridays-for-Future demonstraties in Duitsland, Luisa Neubauer, is lid van de Groene Partij. Een bedriegster die kwaadaardig over verkiezingen beraamd. De samenwerking met de media, die niet alleen het klimaatverhaal niet in vraag stellen, maar er ook grotendeels openlijk sympathie voor hebben, heeft geresulteerd in een immens metapolitiek effect. Het onderwerp ligt op ieders lippen en vooral jongeren worden voor de politiek van een bepaalde partij gewonnen. Bovendien drijft het gigantische niet-gouvernementele netwerk achter het klimaatverhaal alle partijen voor zich uit. Kort na de EU-verkiezingen klaagden zowel SPD- als CDU-vertegenwoordigers luidkeels dat hun partijen meer aandacht hadden moeten besteden aan het thema “klimaatbescherming”, dat het grote belang van het onderwerp onderschat was, etc. – politieke partijen richten zich nu op de metapolitieke hegemonie.
Ongeveer een week voor de verkiezingen kreeg het onderwerp nog een onverwachte impuls: De Youtuber “Rezo” publiceerde een video met de titel “Die Zerstörung der CDU” (“De vernietiging van de CDU”) die binnen enkele dagen al enkele miljoenen hits had gekregen en een enorme mediareactie op gang had gebracht – een invloed waarvan patriottische kanalen tot nu toe slechts van kunnen dromen. De Youtuber, die populair is bij jongeren en die tot nu toe vooral is verschenen met videothema’s als “Shockball Challenge metJulia Beautx” en “Helium Challenge met Water bestraffing”, wordt plots ongebruikelijk politiek en waarschuwt dringend voor de dreigende klimaat-apocalyps. Met name het CDU heeft tot nu toe alle noodzakelijke politieke maatregelen geblokkeerd, zijn vertegenwoordigers zijn ook onbekwaam en hebben geen enkele kennis van de wetenschappelijke feiten.
Wel, het is niet zo moeilijk om incompetentie over te dragen aan acterende actoren in de politieke arena. Het is duidelijk dat hier meer achter zit dan de frustratie van een jongere over een politieke mislukking. Rezo’s indirecte verkiezingsaanbeveling voor de Groenen leidt uiteindelijk tot een totalitair klimaatregime.
“En dit is geen overdreven slogan, maar het nuchtere resultaat van duizenden wetenschappelijke studies en de beoordeling van tienduizenden deskundigen. Met andere woorden, het gaat hier niet over verschillende legitieme politieke opvattingen, maar over slechts één legitieme houding, namelijk om ervoor te zorgen dat er zo snel mogelijk een drastische koerswijziging plaatsvindt – anders zijn we in feite de klos”. (Citaat uit de video .De vernietiging van de CDU’)”
Volgens mensen als Rezo zouden critici van het officiële klimaatverhaal in de toekomst als criminelen behandeld kunnen worden. Je zou er koude rillingen van krijgen.
Youtuber Rezo zelf is slechts een product, een reclamemedium. Zijn kanaal behoort tot het management van “TubeOne”, de influencer-marketing van het grote bedrijf Ströer, dat met een omzet van 1,6 miljard euro (2018) de marktleider in Duitsland is. Youtubers, die met hun video’s miljoenen jongeren bereiken, zijn natuurlijk goud waard voor bedrijven als Ströer. Niet alleen kunnen producten via hun kanalen worden geadverteerd, maar ook kunnen metapolitieke campagnes worden gevoerd zonder dat de doelgroep merkt dat ze op dat moment hevig gemanipuleerd en geregisseerd wordt. Het is onduidelijk wie Rezo de CDU-video in opdracht heeft gegeven; de Groenen hebben het al ontkend. Als je kijkt naar het netwerk achter “Fridays for Future”, is de ontkenning ook niet geheel onbetrouwbaar. Er zijn verschillende actoren die belang hebben bij het verspreiden van het klimaatverhaal.
Het belangrijkste wetenschappelijke orgaan, dat herhaaldelijk door de klimaatlobby en de media wordt genoemd, is het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Deze organisatie, die in 1988 werd opgericht, bestaat al lang niet meer alleen uit wetenschappers, maar vooral uit vertegenwoordigers van 195 regeringen en meer dan 100 NGO’s die lobbyen voor klimaatverandering. Het is dus niet zozeer een wetenschappelijk als wel een politiek orgaan. De mainstream media zijn al lang vergeten dat het Intergouvernementeel Panel inzake Klimaatverandering in 2009 onder vuur kwam te liggen toen via gelekte e-mails bekend werd hoe manipulatief toonaangevende IPCC-“onderzoekers” te werk gingen. Oliver Janich schreef voor “Focus Online” (12.12.2009): “In de e-mails vertellen vooraanstaande klimaatonderzoekers over hoe ze met critici omgaan, hoe gegevensbestanden worden aangepast aan de officiële theorie en hoe kritische journalisten worden geboycot.”
Het belangrijkste argument, dat ook in Rezo’s video wordt gebruikt, is dat iedereen het erover eens is: bijna 100 procent van alle serieuze wetenschappers zou de aannames en prognoses van het IPCC delen. De opinieonderzoeker Hans Mathias Kepplinger van de Universiteit van Mainz kwam in 2006 tot de conclusie dat dit slechts voor ongeveer 30 procent van de Duitse klimaatonderzoekers geldt. De “goedkeuring” had sindsdien wel eens kunnen groeien, omdat critici steeds meer het zwijgen wordt opgelegd of gewoonweg geen opdrachten meer krijgen.
Je moet toegeven aan je tegenstander: Metapolitiek gezien is dit alles zeer, zeer goed gedaan. Door herhaaldelijk te verwijzen naar “de sobere resultaten van duizenden wetenschappelijke studies en de beoordeling van tienduizenden deskundigen” (Rezo), hebben de meeste burgers niet de indruk van een dictatuur, terwijl ze worden voorbereid op de aanvaarding van drastische politieke maatregelen. De stakingen op school geven jongeren zelfs de kans om een rebelse gewoonte te leven die in overeenstemming is met de mainstream media. Een gestroomlijnde opstand. Jongeren mogen zich belangrijke actoren en milieuactivisten voelen, hoewel ze geen persoonlijke risico’s nemen en slechts fungeren als werktuigen van een globalistisch netwerk – even perfide als ingenieus.
Waarom de globalisten de Europese landen, met name Duitsland, het klimaatverhaal opleggen, terwijl landen als China, Rusland en de VS nauwelijks geïnteresseerd zijn in het hysterische geschreeuw, is mij nog niet helemaal duidelijk. Een doelstelling op middellange termijn – zoals de antidieselcampagne heeft aangetoond – lijkt de deïndustrialisatie van Duitsland te zijn. Josefine Barthel legde in het tijdschrift Compact (“Klimaatverandering – Feiten tegen Hysterie”) droogjes uit waarom dit tot het stenen tijdperk leidt: “Er werd een beetje over het hoofd gezien dat men met alleen groene energietechnologie niet groene energietechnologie kan produceren. De productie van moderne windturbines kan niet alleen met windenergie en dergelijke worden gerealiseerd”. Een andere overweging is dat het aanzetten van jongeren tegen ouderen de globalisten de mogelijkheid biedt om de volkeren verder te verdelen en zo te verzwakken. Bovendien biedt de allesoverheersende angst voor de klimaat-apocalyps het onschatbare voordeel van stuurbare massa’s, die vervolgens alle denkbare maatregelen zullen opslokken om de situatie te verhelpen – het gaat immers om het redden van de wereld …. in Duitsland. En tot slot denk ik dat het vanuit het oogpunt van de globalisten een doorslaggevend voordeel van deze metapolitiek is dat het al het andere kan overlappen en ons kan afleiden van de werkelijk existentiële kwesties, zoals de voortdurende vervangende immigratie en de demografische situatie in Europa. In het licht van een wereldwijde dreiging blijven de natiestaten en hun eigen bevolking aan belang inboeten.
Helaas zijn wij Duitsers bijzonder gevoelig voor dit soort manipulaties. Hiervoor zijn er in dit geval twee belangrijke redenen: Ten eerste wordt de kwestie van de “klimaatbescherming” (vermindering van de CO2-uitstoot, enz.) misleidend en systematisch gelijkgesteld met de bescherming van het milieu. De meesterbreinen weten heel goed dat ze ons daarmee te pakken zullen krijgen, omdat we een natuurminnend en milieubewust volk zijn. Veel goede en betekenisvolle onderwerpen, zoals de insluiting van kunststofverpakkingen, worden eenvoudigweg vermengd met het klimaatverhaal. De globalisten slagen erin om ons milieubewustzijn en vaderlandsbewustzijn los te koppelen, om te buigen en zo ons te neutraliseren. Omdat “klimaatverandering” onbegrensd en globaal is, gaat het om de “toekomst van de mensheid” – thuisland heeft er geen plaats meer in. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze ontkoppeling geenszins vanzelfsprekend is. Echt ecologisch denken is een diep conservatieve en vaderland-gerelateerde deugd, een potentieel van de vaderlandslievende beweging, waar de tegenstander vooral onder ons Duitsers bang voor is. De tweede reden voor onze bijzondere ontvankelijkheid is ons schuldcomplex, ons verlangen om goed te zijn. We willen helpen, we willen goede mensen zijn, we willen de wereld niet vernietigen. En als andere landen zich niet bij ons aansluiten, zijn wij bereid de dubbele en drievoudige last te dragen. Net als bij de migratiekwestie wordt de goedaardige Duitse aard misbruikt en op een perfide manier misleid.
We worden geregeerd door totalitaire en gewetenloze fanatici. En daarmee zijn niet in de eerste plaats de politieke actoren van de partijen bedoeld. In zekere zin is de triomf van de klimaatverhalen en de Groenen een electorale overwinning van de angst, zoals Greta Thunberg ons meer dan duidelijk maakte met haar verklaring “Ik wil dat je in paniek raakt!”. Tegelijkertijd kan de overdrijving en het overduidelijke campagnekarakter van de zaak ertoe bijdragen dat meer en meer mensen door de oplichting heen kijken. Daarom zou ik de woorden van Greta willen weerleggen met een posterleuze slogan die de Groenen gebruiken om de EU-verkiezingen te beschrijven: “Een moedige samenleving kan niet bang zijn”.
Bron:
0 reacties :
Een reactie posten