Nu is er in 2018 een nieuw rapport (SR15) van de internationale IPCC-experts verschenen en daarin staan weer heel andere cijfers.11-3-2019
Het Nederlandse klimaatbeleid is ambitieus. Zo staat in het Regeerakkoord en in de ontwerp-Klimaatwet: in 2050 moet de uitstoot van broeikasgassen ten opzichte van 1990 met 95 procent zijn gereduceerd. Als tussendoel moet de afname in 2030 49 procent zijn, schrijft Simon Rozendaal.
Het ‘groenste kabinet ooit’ heeft dit niet zelf verzonnen. Het kreeg het aangereikt door ‘experts’. Allereerst die van het IPCC, het klimaatpanel van de Verenigde Naties, dat eens in de vier tot vijf jaar met samenvattingen van de wetenschappelijke literatuur, plus daaraan gekoppeld aanbevelingen voor regeringen komt. De internationale experts zien er vervolgens bij conferenties op toe dat de regeringsleiders handtekeningen zetten. De laatste was het Akkoord van Parijs uit 2015.
Daarna hebben onze eigen experts, van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL), de afspraken vertaald voor Nederland. Zo zijn die 49 en 95 procent geboren. In april 2017, in een wiegje van het PBL.
De kalkoenen mogen meebeslissen over het diner
Het doet denken aan wat sociologen als Paul Feyerabend en Ulrich Beck de ‘expertocratie’ hebben genoemd. De democratie – waarin de burger het voor het zeggen heeft, tegenwoordig via gekozen vertegenwoordigers – wordt vervangen door een samenleving waarin experts voorschrijven wat er moet gebeuren.
En onze parlementariërs zijn het er nog mee eens ook. De kalkoenen mogen meebeslissen over het diner, zoals dat in de Verenigde Staten heet, en zijn vereerd dat ze op de kaart staan.
Die 49 en 95 procent zijn op hun beurt gebaseerd op cijfers uit het voorlaatste IPCC-rapport (voor kenners: AR5 uit 2013). Nu is er in 2018 een nieuw rapport (SR15) van de internationale IPCC-experts verschenen en daarin staan weer heel andere cijfers.
Tja, dat heb je nu eenmaal met experts. Die toveren af en toe opeens geheel andere konijnen uit hun hoed.
Er mag ruim de helft meer CO2 worden uitgestoten
Opmerkelijk is dat de Nederlandse beleidsmakers niet aanhaken bij de allernieuwste cijfers, maar zich vastklampen aan die uit 2013. De recente cijfers maken het klimaatbeleid echter behoorlijk gedateerd.
Voor alle duidelijkheid, en belangrijker nog, voor alle eerlijkheid: dit heb ik niet zelf ontdekt. Jacques Hagoort, emeritus hoogleraar reservoirtechniek aan de TU Delft, attendeerde mij hierop. Hagoort kan goed redeneren en goed rekenen, zo heb ik een aantal jaren geleden gemerkt toen hij een rapportje schreef over de relatie tussen de gaswinning en de aardbevingen in Groningen. Hij heeft nu iets dergelijks gedaan met de cijfers waarop het Nederlandse kabinet zijn beleid baseert.
Volgens de laatste inzichten van het IPCC mag de helft meer CO2 en andere broeikasgassen worden uitgestoten dan in het verleden is gedacht om de wereldwijde temperatuurstijging binnen 2 graden Celsius te houden – zoals in het Klimaatakkoord van Parijs staat verordonneerd. En om de opwarming binnen 1,5 graad te houden (wat de voorkeur heeft van de internationale experts) mag de emissie zelfs tweemaal zo hoog zijn als in het verleden is aangenomen.
De Amerikaanse klimaatwetenschapper Zeke Hausfather (verbonden aan de University of Califonia, Berkeley) had dat als een van de eersten in de gaten en merkte in oktober in de wetenschapsblog Carbon Brief op dat dit een spectaculaire verruiming is. Op leken komt het over als het toegeven van een fout – de relatie tussen CO2 en de temperatuur op aarde is toch niet zo simpel als wij bij het IPCC dachten – maar dat ziet het IPCC anders: ze hebben gewoon beter gerekend en iets nauwkeuriger definities gebruikt.
Het kabinet moet zijn huiswerk overmaken
Soit. Op basis van de nieuwste gegevens (een ruimer ‘koolstofbudget’) kan die toch al merkwaardige doelstelling van 49 (waarom niet gewoon 50 procent, ofwel de helft) terug naar 35 procent of nog lager, rekent Hagoort voor. Eigenlijk moet dit als consequentie hebben dat de Eerste Kamer, die binnenkort over de ontwerp-Klimaatwet gaat stemmen, tegen het kabinet zegt dat het zijn huiswerk moet overdoen. Het Nederlandse klimaatbeleid hoeft helemaal niet zo doldriest te zijn, suggereren zelfs de internationale experts van het IPCC.
Dat is goed nieuws, wat de vraag oproept waarom onze eigen experts, die van het PBL en van de ministeries, dit onder de pet hebben gehouden.
Elsevier
0 reacties :
Een reactie posten