Ik volg het klimaatdebat nu vijftien jaar en verbaas me erover hoezeer het is losgezongen van de werkelijkheid.
Een bijdrage van Marcel Crok.
Met het afsluiten van de klimaattop in Polen weten de ongeveer tweehonderd deelnemende landen wat hen te doen staat om de aarde te redden.
Wetenschapsjournalist Marcel Crok maakt de balans op van bijna twee weken onderhandelen over het klimaat.
„Sinds de bewierookte klimaatconferentie van Parijs eind 2015, toen tweehonderd landen een klimaatakkoord sloten, zijn de jaarlijkse wereldwijde CO2-emissies met bijna vijf procent gestegen. Dat is een van de belangrijkste feiten die bij mij is blijven hangen nadat naar schatting 23.000 deelnemers (het overgrote merendeel ingevlogen) twee weken lang hebben onderhandeld over het klimaat in het Poolse Katowice. Het enige tastbare wat daar werd bereikt is dat er nu regels zijn afgesproken over hoe de vrijwillige plannen van landen gerapporteerd moeten worden. Gaap.
Wie het verloop van koolstofdioxide (CO2) in de lucht sinds 1992 bestudeert, ziet geen enkel effect van de inmiddels 24 grote jaarlijkse klimaatconferenties. Het gebruik van fossiele brandstoffen steeg met bijna zestig procent. De CO2-concentratie wordt voornamelijk bepaald door bevolkingsgroei en economische groei. Klimaatdiplomaten kunnen daar weinig tot niks aan veranderen, zo lijkt het.
Ik volg het klimaatdebat nu vijftien jaar en verbaas me erover hoezeer het is losgezongen van de werkelijkheid. Ja, het is nu warmer dan een eeuw geleden en ja, CO2 is toegenomen. Maar problematisch is dat tot nu toe niet. Extremen als orkanen, overstromingen, droogte en bosbranden zijn niet erger geworden, de zeespiegel stijgt maar heel geleidelijk en CO2 is plantenvoedsel, dus leidt ook tot een groenere aarde en hogere landbouwopbrengsten. De klimaatellende, die ons dagelijks wordt voorgespiegeld, ligt altijd in de toekomst. Nu wordt een voetbalcoach doorgaans ontslagen na vier of vijf nederlagen op rij. Maar klimaatonderhandelaars mogen ook na 24 mislukkingen gewoon doorgaan met hun missie. En doordat ze de afgelopen 25 jaar de CO2-uitstoot niet hebben kunnen temperen, wordt hun roep almaar luider: het is geen vijf voor twaalf, het is al over twaalf. Hun gedrag lijkt op dat van iemand die tien kilo wil afvallen en die vervolgens, als er juist vijf kilo bij is gekomen, zegt dat het nieuwe doel nu is om twintig kilo kwijt te raken.
Men heeft gesteld dat de aarde niet verder mag opwarmen dan twee graden en klimaatscenario’s suggereren dat we daar overheen zullen gaan later deze eeuw. Paniek, paniek. Maar die twee graden is vooral een hard politiek doel geworden; er ligt echter weinig wetenschap aan ten grondslag. En er is steeds meer bewijs dat de modellen waarmee men rekent ‘overgevoelig’ zijn voor broeikasgassen. Ze warmen sneller op dan het echte klimaat buiten, waar het uiteindelijk natuurlijk om draait.
0 reacties :
Een reactie posten