Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Het onderstaande artikel legt een fundamenteel fenomeen bloot, namelijk alsof een plaatje van een oude ijsbeer een bewijs vormt voor de hypothese dat de mens verantwoordelijk is voor een catastrofale opwarming. De VK had kennelijk door welke risico’s zijn van dat plaatje. Zie hier
Dit wordt nog eens uitvoeriger uitgewerkt in het artikel van 8 december in het FD dat het risico indringender hier uiteenzet. (U kunt u gratis registreren) Ik citeer:
De ijsbeer wordt dan ook niet in zijn voortbestaan bedreigd. Dat stelt ook het IUCN, de VN-organisatie achter de beroemde ‘rode lijst’ van bedreigde diersoorten.
Echter, waar gaat het in beide artikelen om? Dit is hieronder door het FD verwoord:
En nu is het alarmisme van Greenpeace en het Wereld Natuur Fonds een probleem. Door te overdrijven, maken ze niet alleen zichzelf kwetsbaar, maar ze leveren ook munitie aan degenen die überhaupt geen boodschap hebben aan een veranderend klimaat of een kwetsbare natuur. Wanneer de ijsbeercampagne een hoax is, waarom zou die rond fijnstof of de klimaatverandering dat niet zijn?
Dit lijkt mij nu juist een cruciale vraag. Inderdaad, waarom zou klimaatverandering niet ook een hoax zijn? Klimaatverandering is natuurlijk geen hoax, maar al ruim 4 miljard jaar een feit. De auteurs van beide artikelen verslikken zich hier in dezelfde obsessie die het klimaatdebat domineert. Het is immers niet verstandig geweest van alarmisten om door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming (CAGW-hypothese) te “herdefiniëren” als klimaatverandering. Daar hadden alarmisten een vanzelfsprekende reden voor. Dit is namelijk een doorzichtige poging om de achterblijvende opwarming sinds 1998 ondanks flink gestegen emissies, te verdoezelen.
Het staat eenieder vrij om er een mening op na te houden, maar heb wel oog voor de feiten, juist als die niet met de (gewenste) uitkomsten overeenkomen. Conclusie: waarom zou die CAGW-hypothese niet ook een hoax zijn?
In elk geval ontbreekt het wetenschappelijk bewijs en geven de metingen bovendien een ander beeld. Wetenschap staat hier sowieso op de tocht. Immers, men poogt een hypothese te genereren en te testen o.b.v. dezelfde gegevens. Dit bij gebrek aan een controlegroep in de vorm van een tweede aarde. Men kan dus niet één factor afscheiden en toetsen. Waarmee wij hier dan ook te maken hebben is groepsdenken. Men poneert een empirisch niet te testen geloof in een bewering. Omdat men geen empirische testen kan uitvoeren op deze bewering, zoeken de gelovigen meer autoriteit door het ontwikkelen van consensus gebaseerd op schijnonderzoeken. Echter wetenschap en consensus zijn elkaars tegenpolen.
Voorts zullen deze gelovigen elke kritische mening weren. In dictaturen zelfs met geweld; geen onbekend verschijnsel. Tot slot: kenmerkend voor groepsdenken is een sterke bias om alles wat de bewering bevestigt (lees: anekdotisch ‘bewijs’) op te blazen tot ‘weer een niet te ontkennen bewijs’. Dit blijkt de zwakte nu systematische observaties strijdig blijken met die anekdotische bewijzen.
Dit alles sluit dus wel degelijk naadloos aan op de ijsberenhoax, de hoax van een ijsvrije Noordpool, de hoax van toenemende droogtes, de hoax van toenemende orkanen, de hoax van de keurig met de klimaatmodellen in de pas lopen van de temperatuurmetingen en ga zo maar door. Al deze hoaxen bevestigen het ontbreken van correcte wetenschapsbeoefening. Het bevestigt slechts de 40 jaar gehanteerde tactiek van overdrijven en alarmisme door milieubewegingen als raison d’être, om er zelf beter van te worden en meer politieke invloed te krijgen.
Is dit verschijnsel nieuw? Het is van alle tijden. Zie ook de massale hongersnood die, evenals de catastrofale opwarming, maar niet wil komen. Dit scenario duikt keer op keer op sinds Malthus’ rapport over overbevolking in 1798. Deze gedachte heeft al direct (Ierse hongersnood, koloniaal India) geleid tot stuitende, en vooral volstrekt nutteloze, eugenetisch maatregelen tot in het recente verleden in bv. India.
Ook Paul Ehrlich weet van geen ophouden met zijn hongersnoden, ook al is zijn pessimisme even zo veel keren niet in de verste verte bewaarheid. En zo zijn er velen die bovendien dit thema koppelen aan opwarming en het nutteloze klimaatbeleid.
Ik ben zelf al heel lang gekant tegen dit onterechte pessimisme dat ons leven steeds meer begint te verzieken en ons verder weg drijft van de werkelijkheid. Vooral World in Data  en het boek van Rosling Feitenkennis (zie ook op internet: Gapminder). Wij hebben een wereldbeeld opgedrongen gekregen van de jaren 60. TV-makers en media zouden zich beter moeten inlezen i.p.v. mensen ongefundeerd bang maken. Ik vrees echter dat goed nieuws geen geld in de diverse laatjes brengt. Zo kan het gebeuren dat de huishoudens thans wederom een jaarlijks koopkrachtverlies van ca. € 300 via de energierekening krijgt opgedrongen. Moet dit het Nijpolitaanse feest voor de portemonnee voorstellen? Hij en Samsom met name vormen een bedreiging van het voortbestaan van onze maatschappij.Zo lang er al profeten rondlopen gaan we met z’n allen naar de knoppen. Wij hebben onze eigen profetessen Minnesma en Notenboom. Er kan daarom met recht gesteld worden dat de mens gedreven wordt door een evolutionair bepaald pessimisme en een ingeboren angst voor potentieel gevaar. Een moderne mens met binnen zijn schedel de geest van het Stenen Tijdperk. Bovendien mondt dit pessimisme steevast uit in groepsdenken zoals hierboven beschreven. Steven Pinker besteedt hier ruim aandacht aan in zijn boek Enlightment now! Ook in Population Bombed (GWPF) van Pierre Desrochers en Joanna Szurmak wordt hiermee afgerekend. De CAGW-hypothese valt in hetzelfde rijtje.
Er is kortom wel degelijk zeer gerede twijfel aan alles wat ons vooral via de groepsdenkende NPO aan klimaatonheil door menselijk toedoen wordt opgedrongen.
Het wordt daarom tijd dat moedige politici zich eens zouden verdiepen in deze bevindingen en zich ook wat meer zouden verdiepen in het observationeel falen van al deze hoaxen, waar sceptici al jaren op hameren. Emotionele reacties als die van Bruins in het onderstaande doen het vakgebied van natuurkunde geen goed en leggen het exemplarisch emotioneel gestuurde, dus afwezige, wetenschappelijke niveau van de ‘debatvoering’ van de zijde van de klimaatgelovigen pijnlijk bloot.
Bron: hier
Alarmisten zijn lieden die geneigd zijn tot doemdenken en pessimisme. Deze twee overheersen sinds jaar en dag het wereldbeeld. Het is m.i. een ongezonde zelf-kastijdende manier van denken die al sinds het Gilgamesh-epos van 4.000 jaar geleden het denken bepaalt. Zoals gezegd, wij worden al 40 jaar voor de gek gehouden met onwetenschappelijk alarmisme en 2 voor 12-verhalen. IJsberen zijn al genoemd. Voor het Poolijs geldt idem. Volgens Bernice Notenboom is het al sinds jaren gedaan met het poolijs. Zou het? Ik kan niets alarmerends constateren, ook niet sinds berichten van 1817 en later. Bron: hier
In de oudere tijden bracht men kinderoffers aan goden, baby’s in de vurige muil van Moloch om als aflaat rampen af te wentelen. In de Middeleeuwen kenden wij deze aflaten in overvloed. Thans, in 2018 staan wij qua rationele ontwikkeling dus even ver als 4.000 jaar geleden. Thans worden onverantwoorde financiële offers en de ondergang van onze maatschappij van ons gevergd ter genoegdoening van de onverzadigbare groepsdenkende Molochs in de gedaante van de milieubewegingen, het VNO-NCW en de planeconomische ideologen als Naomi Klein, Maurice Strong, Figueres, het IPCC, Nijpels, Samsom, Jesse Klaver etc.
Ook in onze moderne tijd heeft dat oeroude pessimisme ons denken en handelen in zijn greep.
The More Times Change, the More Pessimist Rhetoric Stays the Same
Bron: hier
Laten we eens kijken naar de feiten dan genoemde hoaxen. Zo zijn daar de levensverwachting, welvaart en voedselprijzen gedurende de afgelopen eeuwen. Dit levert een opmerkelijk aantal (soms omgekeerde, maar even optimistische) hockeystickgrafieken op die zonder het wetenschappelijk weerlegde statistische gemanipuleer door Michael Mann aan diens klimaathockeystick tot stand zijn gekomen.
Bronnen: hier, hier en hier
De weldadige invloed van de Middeleeuwse Opwarming en de funeste invloed van de Kleine IJstijd worden mede weerspiegeld in deze laatste afbeelding, gevolgd door effecten van de Verlichting met alle uitvindingen van dien zoals landbouwmechanisatie, kunstmest etc. Er lijkt mij geen reden om aan te nemen dat deze prijzen substantieel zijn gestegen na 1996.
Tijdens het communisme traden armoede en hongersnoden echter weer op. Het falen van het communisme laat zien dat planeconomie onvermijdelijk leidt tot de weg terug naar het pre-Verlichting tijdperk. Het is daarom een gotspe dat een kleine elite voorstanders van planeconomie, met name GroenLinks, D66, Naomi Klein en Figueres het klimaatbeleid aanwenden om ons Nederlanders onder staatsgeleide dwang terug te jagen naar het pre-Verlichting welvaartsniveau.
Het is een gotspe dat partijen als de VVD en het CDA hun groepsdenkende medewerking verlenen aan de collectieve zelfmoord door het ‘klimaatbeleid’. Denken zij werkelijk dat de Nederlander, of welke burger in Europa dan ook, zich laat welgevallen dat de energierekening elk jaar met honderden euro’s stijgt, dus navenant koopkrachtverlies, omwille van het wetenschappelijk onbewezen klimaatprobleem? Wat voor reden heeft onze Overheid om ons burgers aan de bedelstaf te brengen? De omstandigheden aan de vooravond van de Franse Revolutie kwamen overeen: hoge belastingen en hoge voedselprijzen toen. Hoge belastingen en hoge energierekening nu. In beide situaties telde bovendien de burger niet voor de elite.
Derhalve geldt met des te meer klem:
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.