Veel werkende armen onder de Texelaars

Texel - Op Texel en de andere Waddeneilanden wonen naar verhouding veel werkende armen.

Anja Roubos 5-10=2018

Mogelijke oorzaken zijn volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) dat mensen afhankelijk zijn van seizoenarbeid in het toerisme en de lange reistijd naar gemeenten met meer en beter betaalde werkgelegenheid.

In het recent gepubliceerde SCP-onderzoek ’Als werk weinig opbrengt’ worden naast de Wadden ook Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Vaals en ’miljonairsgemeente’ Laren genoemd als gemeenten met veel werkende armen. De grote steden en Vaals scoren sowieso hoog bij armoede onder volwassenen, met inbegrip van de niet-werkenden. Bij de Waddeneilanden is dat niet het geval.

Zelfstandigen

Volgens het SCP-onderzoek zijn werknemers vooral arm doordat zijzelf en/of hun huisgenoten te weinig uren werken om genoeg inkomen te genereren. Zelfstandigen zijn vooral arm doordat ze per uur te weinig verdienen. Hoge lasten worden als een derde reden vermeld. Bekend is dat op Texel een relatief groot deel van de bevolking een eigen bedrijf heeft.

Tweede Kamerlid Gijs van Dijk, die op Texel woont, heeft naar aanleiding van de onderzoeksresultaten Kamervragen gesteld aan de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Daarbij vraagt de PvdA’er specifiek aandacht voor de positie van Texel en de andere eilanden. Van Dijk wil van de minister onder meer weten of die bereid is om deze gemeenten te ondersteunen om het probleem van werkende armen op te lossen.

Met ’werkende armen’ worden mensen uit een arm huishouden bedoeld, die betaald werk hebben. Scholieren en studenten met een bijbaan zijn door het Sociaal en Cultureel Planbureau buiten beschouwing gelaten.

In 2014 was de armoedenorm voor een alleenstaande 1063 euro per maand en voor een stel met twee kinderen 2000 euro. Die bedragen zijn gebaseerd op de minimale kosten van wonen, voeding, kleding en verzekeringen, plus nog een klein bedrag voor ontspanning en sociale activiteiten.

Vooral zelfstandigen zonder personeel, werkende alleenstaanden en werkenden van Turkse en Marokkaanse herkomst lopen een verhoogd risico arm te zijn.

Stijging

In Nederland stijgt het aandeel werkende armen sinds 1990. 5,3% van de werkenden tussen de 25 en 64 jaar is arm.

Volgens de onderzoekers van het Sociaal en Cultureel Planbureau besteden de gemeenten in hun beleid weinig specifieke aandacht aan werkende armen en weten ze niet goed hoe ze deze groep moeten bereiken. Hoewel een aanzienlijk deel van de armen werk heeft, wordt arbeid in het beleid vaak als remedie tegen armoede gezien.

Noordhollands Dagblad